 |
| Lichte kleur? Pinot Noir! |
Pinot noir als thema geeft altijd interessante proeverijen. Een ‘moeilijke’
druif* die afhankelijk van waar ze groeit, en van de hand van de
wijnmaker, heel verschillende wijnen oplevert. En dat zien en proeven we ook op
de proeverij van Gerard van Avendonk, met wijnen uit acht verschillende landen.
We vangen aan met een indrinkbubbel. Het is een witte wijn, maar gezien het
thema vermoeden we een Blanc de Noirs en dat klopt: het is de Cordillera Brut
van Miguel Torres, uit Chili. Een fijne bubbel, veel citrus en appelfruit, door
velen herkend als een nieuwe wereldwijn vanwege het zoetje. Ik vind zelf dat de
wijn voldoende zuren heeft, maar wel wat meer body kan gebruiken.
De eerste series bestaan uit vier hele lichte wijnen, alle uit 2016. In de
eerste serie meteen het contrast tussen in dit geval een typische pinot noir
neus (ik dacht zelf aan een Duitse) van de Bulgaarse wijn (de ‘Soli’ van de
niet heel Bulgaars klinkende wijnmaker Edoardo Miroglio) en een veel fruitiger
(frambozen, rozebottel) wijn die wél Duits bljkt te zijn: Spätburgunder Trocken
van Dagernova uit de Ahr. De tweede serie wijnen: de luguber genaamde
‘Galgenberg’ waar in het Weinviertel tot in de 19e eeuw misdadigers
werden opgehangen, maar nu een door kersen gedomineerde, en voor een pinot noir
vrij paarse wijn wordt gemaakt, een sappig glas. Uit Frankrijk komt de pinot
van Trimbach, stoffig rood fruit heeft deze, een verfijnde afdronk met mooie
tannines.
Het gas gaat erop en de wijnen worden geconcentreerder, met stijgende
houtinvloed ook. Een van mijn favoriete wijnen is de pinot noir 2016 uit de Terroir
Hunter serie van Undurraga, met volgens het etiket tonen van kers en aardbei.
Ik val juist voor de niet-fruittonen van wildjus en rook, en op de mooie
smaakvoortzetting en -intensiteit. Er zijn
wat bitters en wat warmte maar alles prima in balans; de tannines
beloven een mooie toekomst. Frambozenjam in de wijn die volgt, met sap en fijne
zuren, lekker om nu te drinken, is de Givry, ook uit 2016, van handelshuis
Chanson.
 |
| Onder wijndrinkers gevleugeld geworden woorden... |
Dan een serie van twee Amerikanen uit 2015: uit het koele Russian River
komt de De Loach. Een klein stinkertje heeft deze wijn, ik schrijf er verder
geen uitgebreide proefnotitie bij maar wel dat ik hem goed in balans
vind, voor mij een van de belangrijkste kwaliteitsindicatoren. De Barnardus van
de onlangs overleden Ben Pon uit het veel zuidelijker gelegen Carmel is aards,
heeft vrij veel vanille en een zoetje.
 |
| Bin 23 pinot noir van topniveau uit Australië |
In de laatste serie heeft de Mas Boras 2014 helaas kurk, alhoewel menig
proever er de kwaliteit van deze wijn nog wel doorheen proeft. De Bin 23, 2016,
van Penfoldswordt pas sinds de oogst van 2009 gemaakt in de koele Adelaide
Hills. Hij is wat gesloten, met voor mij al wat tertiairs in de neus, frambozen
in de verte. Volgens Peter moet de wijn juist nog op dronk komen. De website
geeft aan dat de wijn beter zal worden met de tijd, maar ook een relatief kort
drinking window voor zo’n kwaliteitswijn: tot 2022. Leuk om van deze wijn een
doosje te hebben om de wijn te volgen, maar dat is dan wel een kostbaar
experiment @ 59 euro per fles.
Een mooi avondje diversiteit!
Proefnotities en verslag Rob van Ginneken
* Mocht de lezer Sideways nog niet gelezen of gezien hebben: doen! Pinot
noir in een belangrijke bijrol, verder gewoon een heel goed boek en superfilm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten