 |
| Marzaghe wijngaarden |
Het leren
proeven staat centraal bij de Brabantse Wijnsociëteit, maar het leereffect wil
wel eens ooit een beetje ondersneeuwen. Bijvoorbeeld als de wijn rijke
associaties losmaakt. De Noord Italiaanse proeverij van witte wijnen van Just
Krijn doet dat. Het gaat dan over een wijn ‘met het postuur van Jacqueline,
naast een postuur van Angelic’. Zonder waardeoordeel. Onze nestor werd gevraagd
‘welke fles anders dan bier dat niet lekker is, blijft bij jou langer dan een
jaar in de kelder?’ bij een dialoog over het al dan niet rijpen van flessen.
Allemaal leuk
en aardig dat lachen. Maar er was ook te leren. De Franciacorta uit Lombardije
heeft een DOCG en is bijna altijd een feestje. Prijsniveau en kwaliteitsniveau
van Champagne. Proeven we de fijne nuances, 24 of 36 maanden sur lie? Marzaghe
Brut komt uit de Treha wijngaard, dosage 5,4 l, 24 maanden sur lattes. Gemaakt
van 100% chardonnay. Ik vond dit een uiterst aangename wijn, jasmijn in de geur,
goede zuren en een bittertje. Marzaghe Satèn heeft een iets hogere dosage 6,3 l
en rijpte 36 maanden sur lattes. Hier proefde ik mineraal, vanille en licht
appel. De Marzaghe Zero Dosage heeft 90% chardonnay en 10% pinot noir en 36
maanden sur lattes, de mooiste wijn met een wat moeilijke aandronk maar daarna
veel finesse, gist en wat stenigs. Maarten proeft juist hierin het rijpe fruit
en Annemiek benoemt roomboterbabbelaar.
In de tweede
serie twee prettige wijnen uit Friuli, een van Ribolla Gialla en een van Pinot
Grigio. De meest aandachttrekkende wijn was een geblindeerde piraat: Scilio
2017 Etna Bianco gemaakt van 70% Carricante en 30% Cataratto. HansH bracht de
wijn meteen thuis: van vulkanische gronden. Knap. Ik schreef steeds meer op,
maar de herkomst was voor mij een raadsel. Willem Jan formuleerde het mooi: een
lekker medicijnenkastje! Ik ruik achtereenvolgens anijs, medicinaal, kardemom
kruiden, after eight mints en chocolade, heel duidelijk gember (de geur van
ginger ale limonade) en strakke bitters. Quite a character, zou een Brit
zeggen.
Help me nou
eens hoe ik Roero Arneis moet herkennen, was mijn vraag. Het antwoord
bevredigde me maar heel matig: hoge bitters. De druif groeit in Piemonte waar –
zo lees ik –deze werd toegevoegd aan de rode nebbiolo om deze wat te
verzachten, tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Nu geeft de druif een
aangename witte wijn. Zeker drie jaar laten liggen, zegt Willem Jan, dan drinkt
de wijn nog beter. Just heeft klassiek gevinifieerde wijn en een moderne op
tafel staan. Deltetto Roero Arneis St Michele 2018 komt van de allerbeste
druiven, geteeld op kalk, gele zandsteen, rots en maritieme afzettingen. Méér
concentraat dan de klassieke versie, zegt Paul. Licht zoete tonen, zegt
Annemiek. Ingetogen wijn, aldus Kees, met een zweem van boenwas. Mijn notities:
mineralen en florale tonen, hoge bitters (daar is ie!) en net iets leuker,
frivoler dan de klassieke versie. De wijn werd gevinifieerd op Frans eikenhout.
 |
| Vermentino past goed bij meloen met ham |
Vermentino. Nog
zo’n lastig te herkennen druif. Er staat 8900 hectare, het merendeel in Zuid
Frankrijk, Corsica, Midden Italië en Sardinië. Limoen, grapefruit, mango en
gele appel, zegt ons studieboek. De wijn heeft een bittere toon op de afdronk
die smaakt – let op! – als de binnenkant van een grapefruitschil. Nou ja, moet
ik volgende keer als ik grapefruit heb die binnenkant dus eens proeven?
Lynae Etichetta Nera 2017 Colli
di Lune gemaakt van stokken van 35 – 50 jaar. Hoge bitters staat in mijn
aantekeningen, ook hoge zuren en een geur van buxus en brandnetel. Dit zou een
wijn zijn die naast een goede Sancerre óók tot zijn recht komt. De andere
proevers proeven allemaal méér dan ik in de wijn. Gerard benoemt citrus,
robuustheid en volle zuren. Maarten proeft rijp fruit in de smaak, florale
tonen en kruidigheid. Willem Jan proeft hier ook wulpsheid. En dat nog wel op
een bladdag (When wine app).
Fijne
proeverij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten