Nello wint de wedstrijd

Nello Pischedda veroverde het clubkampioenschap van de Brabantse Wijnsociëteit. Berry Marinussen werd tweede, Willem Jan Withagen werd derde.  Paul Heemskerk kwam maar twee punten tekort voor een plaats op het erepodium. De winnaar had dit jaar 182 punten, nummer twee 132 punten en nummer drie 119 punten. Conclusie: het was écht moeilijk!

We herkennen wijn vooral als we die geregeld drinken. En wat je sporadisch of zelden drinkt… dat is echt moeilijk te herkennen. Dus werd er flink gemopperd op Peter van den Besselaar die de wedstrijdproeverij samenstelde. Kritiek kan via twee lijnen worden gegeven. Een lijn is dat een wijn niet karakteristiek is voor het gebied. De andere lijn is dat er te onbekende wijnen op tafel staan. Omdat de wijn karakteristiek moet zijn, stond er bijvoorbeeld geen chardonnay uit Limoux in deze proeverij. Maar wel een Meursault. En van de onbekende streken, zoals Corsica, stond er een héél karakterisitieke wijn, een vermentino. De bedoeling van de blindproefwedstrijd is dat we gebied, appellatie, druif, jaar, classificatie en domein opschrijven. Voor alles kunnen punten worden verdiend. Het was wel een faire wedstrijd, slechts bij één wijn werden de proevers bij de neus genomen.

Serie witte wijnen

Bij de mousserende wijn is dé vraag: is het champagne of niet? Zoniet, dan is het waarschijnlijk dat  de wijn uit de Loire, Elzas of Bourgogne komt. Of piepkleine gebiedjes zoals Limoux of Jura. Nou bij deze wijn werden de proevers bij de neus genomen met een loupezuivere, uitgebalanceerde Cremant d’Alsace van domaine Fernand Engel, cuvee Trilogie 2007 van pinot noir, chardonnay en pinot gris. Een cremant met drie jaar rijping, nauwelijks van champagne te onderscheiden  (met ook dezelfde prijs als champagne).

In de witte serie staan respectievelijk wijnen uit Bordeaux, Corsica, Rhône en Bourgogne. Château Saransot-Dupre 2009 is gemaakt van semillon en sauvignon: wat bloemen en jasmijn in de geur, prachtige balans, goede zuren. Domaine Vico 2012 uit Corsica is van 100% vermentino, een wijn met veel mineralen in de geur, goede zuren en veel spel. Door niemand herkend, we drinken dit gewoon te weinig. Château de Campuget 2012 Costières de Nimes is een wijn die hoog in zijn bitters zit, geen allemansvriend, best wel een lastige wijn. Stenig in de geur, ook wat amandelen. Gemaakt van rousanne, grenache blac en marsanne. Deze druiven worden ook herkend door sommige proevers.  Meursault Les Pellans 2007 van Michel Clair is uiteraard 100% chardonnay. Een wijn die bescheiden vanille heeft, vief, veel zuren en rondeur en een mooie balans. Geen vette Meursault maar een verfijnde. Er werd matig gescoord bij de witte wijnen, waar 250 punten te verdienen waren. Rob en Just doen het buiten de latere winnaars goed in de witte serie. Nello legt de basis voor de winst.

Serie rode wijnen

In de rode serie staan wijnen uit Jura, Bourgogen, Sud Ouest, Loire en Bordeaux. De fouten die hier werden gemaakt zijn bijna allemaal logische, voorspelbare: de eerste lichte Jura aanzien voor een Bourgogne, de Gaillac met zijn romige neus aanzien voor een Cru de Beaujolais en de stevige laatste wijn uit Saint Julien aanzien voor een Cahors. Benoit Mulin’s Arbois 2009 gemaakt van de curieuze trousseau heeft een frivole geur. De wijn is een feest van elegantie met sappig rood fruit. Door de lichte kleur van de wijn is de verwarring met een pinot noir voor de hand liggend. De pinot noir wijn was een vijftien jaar oude Santenay Clos de Tavannes Premier Cru 1999. Een Oude Dame met een heel belegen geur: aards en bouillon. Stallucht. Een hersenbreker, deze belegen wijn. Want direct daarna staat Château Maresque 2011 van de Nederlandse wijnbouwer Lucas Schutte uit Gaillac. Syrah, duras en braucol zijn de druivensoorten die uitmonden in een wijn met een geur met bakken rood zomerfruit, een nog straffe smaak met veel spel. Bepaald geen simpele wijn om te determineren, niemand had deze wijn goed. Wel herkend werd de mooie Saint Nicolas de Bourgueil van Frederic Mabileau uit 2005. Deze wijn is nu negen jaar oud, helemaal gemaakt van cabernet franc. Herkenbare neus door paprika en aards karakter. Met cederhout en rozen. Stevige sappige smaak, frivool met rondeur en balans. Deze persoonlijkheid uit de Loire blijft heel goed overeind naast Château Beychevelle 2004, de vierde Grand Cru Classé uit Saint Julien. Een klassieke wijn met een rijke geur van cederhout, laurier, mokka en koffie. Veel kracht in de toch nog straffe smaak, 2004 is een ondergewaardeerd jaar. Die straffe smaak maakt het ook weer aannemelijk om de wijn voor een Cahors uit Zuid West Frankrijk aan te zien. Paul en Gerard scoren hoog, terwijl Berry de hoogste score met rood haalt.

Dessertwijnen

Een lastige serie omdat de wijnen precies dezelfde kleur hebben, maar later blijkt er toch acht jaar verschil in leeftijd te zijn. Château l’Oree de Bel Air 2003 komt uit het piepkleine Cérons  en is gemaakt van sémillon en sauvignon, een geur van geconfijt fruit, mandarijn en koekkruiden. De wijn heeft veel rondeur en een prima balans, maar valt wat weg in smaak naast de Pacherenc du Vic Bilh 2011 van Producteurs Plaimont, cuvee Saint Albert (geoogst op 15 november). Een opmerkelijke geur met perzik en… babi pangang, ruik ik. Nou ja, dat moet gember zijn. Een volzoete aanzet, maar in de afdronk wat kort. Winnaar Nello en Paul scoren het hoogst in de dessertwijnen.

Moeten we niet stoppen met de wedstrijd, verzucht Claartje tijdens het proeven, een zelfkastijding. Er is ook gesproken over een proeverij uit heel Europa of zelfs all-over-the-world. De toekomst zal leren hoe Nello de proeverij 2015 gaat maken – als de wijnen uit heel Europa kunnen komen of beter misschien uit enkele landen (Frankrijk, Duitsland, Spanje, Italië) … het zal ook dàn moeilijk zijn. Zoveel is zeker.