Riesling uit Duitsland is niet te overtreffen

De Britse wijnschrijver Oz Clarke schreef in 2001 het volgende. “Ik vraag me af hoe het is om de lievelingsdruif van wijnliefhebbers te zijn die de smaakpapillen van de  overgrote meerderheid van de wijndrinkers niet kan bekoren. Voelt dat alsof u het kneusje van de klas bent dat door de juf geprezen wordt voor zijn tienen voor alle proefwerken, maar die in de pauze moederziel alleen staat terwijl zijn brutalere klasgenoten rondspringen en schreeuwen en samen plezier maken?” Ik vraag me af of riesling nu een halve generatie verder populairder is bij het brede publiek? Berry Marinussen stelde een proeverij samen met alléén riesling. Oz schreef in 2001 ook: “De meeste riesling is saai, zelfs flauw omdat wijnfirma’s er een massaproduct van willen maken en hem niet de aandacht, toewijding en fantasie geven die hij vereist.” 

Kleine wonderen

Er staat niet één saaie riesling op tafel, in de proeverij van Berry Marinussen, wel wijn die in het glas de reputatie van het huis niet waarmaakt, want ja het blijft een levend product. Er staan ook wijnen op tafel die zonder meer als klein wonder te betitelen vallen. Misschien is er een Hogere Macht die het niet leuk vindt dat Berry een voorkeur heeft voor Duitse wijnen. Want het zijn nou net de Franse en Oostenrijkse rieslings die tegenvallen. En niet van de minste namen, Zind Humbrecht, Knoll. Met wat omdenken kan je ook redeneren: Duitse riesling zijn onovertroffen. 

Maximim Grünhäuser Spätburgunder 2014 is de enige rode wijn van de proeverij. Martijn associeert de wijn met aardbei en Toos is vol lof over de verfijning: kersen, kruiden, mineralen en een pepertje. Elegante en lekkere wijn. 

De oudste wijn die we proeven is 23 jaar oud en volstrekt vitaal. Hét bewijs. Riesling kan ouderen. Riesling moet ook even ouderen, aldus Berry, omdat de wijn daarmee aan diepte wint. 

 

Wijnstokken in de Wehlener Sonnenuhr

Wegelers 2002 Wehlener Sonnenuhr Kabinett maakt indruk: vijftien jaar oud maar dat heb je geen moment in de gaten. Mooie zuren, veel lengte, excellente balans. Mineralen in de geur en veel roomboterbabbelaar. 

Berry wijst erop dat in de jaarlijkse Gault Milau gidsen de ranglijsten van beste wijnen voor wijnen met restzoet worden aangevoerd door Moezelwijnen. 

Clemens Busch Kabinett 2009 Marienburg Erste Lage is een hartedief van Berry. Diederick benoemt perzik en abrikoos, hij noemt de wijn verfijnd. Eric ruikt munt, ananas, abrikoos, turks fruit, petrol en een bittertje. Mijn aantekeningen: mooie lentebloemen, prachtige aanzet, ontzettend fraaie balans met geweldige zuren. Klassieke wijn! 

Op bezoek bij de broers Merkelbach

Merkelbach, Erdener Treppchen 2003 Spätlese kan niet iedereen evenveel bekoren, want roept niet meteen een ‘wow’ ervaring op. Rob noemt de wijn lichtvoetig en een filligrane wijn (filligran = licht en luchtig). Ik hoor ook noemen perzik, zachte zuren, sinaasappelbitters achterin de wijn. Mijn aantekeningen: verfijnde bloemetjes, lichte kleur, goede balans en zeer klassiek. Na onthullen ben ik helemaal blij: het is Merkelbach! Wie daar is geweest, drinkt iedere fles Merkelbach met een goudgerande herinnering en… ik heb Erdener Treppchen 2006, 2007 en 2010 in de kelder liggen. Fijn vooruitzicht. 

Keller, Dalsheimer Hubacker 2003 Spätlese komt uit Rheinhessen. We ruiken ananas en proeven een frissen wijn met lekkere zuren. Veertien jaar oud inmiddels en springlevend. Talloze rode wijnen trekken dat niet. Ik vind de geur wat rokerig, met mineralen. De wijn heeft een zoetere aanzet dan de Merkelbach, heeft prima zuren. Ik vind de balans iets lastiger dan bij de klassieke Moezel. 

Reinhold Haart, Piesport Domherr 2009 Spätlese heeft een geur die bij riesling liefhebber HansL niet helemaal in goede aarde valt. Hij noemt zwavel, kattebak en zelfs de aloude donkere kamer (doka) en dan de geur van ontwikkelaar. De smaak kan hem dan weer wel bekoren vanwege het mooie spel tussen zoet/zuur en rins. Rob prijst de balans van deze wijn. Ik ruik passiefruit alsof ik naast een boom in de tropen sta, wow. De neus heeft inderdaad iets dat ik als ‘stinkertje’ heb beschreven maar niet verder benoemd. De smaak is heel intens, in mijn aantekeningen staat: oef! Wat een mooi zoet. 

Karl Erbes, Ürziger Würzgarten 1994 Auslese, doet Eric alles proeven wat de abrikoos te bieden heeft: het zoete vruchtvlees maar ook de pit en de bitters van binnen. Hij noemt ook amandel en spijs. Rob is kritisch: de geur is wat gesloten in zijn ogen en de wijn wel oké, al mist die complexiteit. Mijn aantekeningen: petrol in de geur en ook een hint van stopverf, en dan een mondvullend zoet met veel zuren in de afdronk. Later ook mineraal in de geur. Fraai hoor dat we dit in 2017 drinken. De vader van de huidige wijnmaker heeft deze wijn geoogst en gemaakt. In 1994 werd Nelson Mandela president van Zuid Afrika, in het najaar werd Airmiles geïntroduceerd, Ruud Lubbers probeerde in dat jaar voorzitter te worden van de Europese Commissie, waar de vorige week overleden Helmut Kohl een stokje voor stak. Mooi hoor. 

Schloss Lieser, Niederberg Helden 1998 Auslese ** heeft botytris, zegt Rob. Zowel hij als Eric benoemen de kleur als oudgoud. Ik ruik in de wijn groene olijven, de wijn is voller dan de wijn uit Ürzig, meer zoet en iets minder spel. 

Riesling kun je heel goed leren waarderen in het glas, écht onder de indruk raak je pas als je bovenop zo’n beroemde wijnberg staat en enigszins duizelend de diepte in kijkt. Dan besef je dat Duitse rieslings met hun eeuwenoude traditie onovertroffen zijn.