Witte wijnen: blijkbaar heb ik het jullie heel moeilijk gemaakt

Toos Dusee zet ons geblindeerd witte wijnen voor. In principe komt vanavond elke druif maar één keer voor en steeds uit een andere land. Nog niet wetend hoe pittig het wordt, gaan we enthousiast van start. Na afloop zegt Toos terecht: blijkbaar heb  ik het jullie moeilijk gemaakt.

Russian Valley uit Californië maakt indruk

We beginnen met een mousserende indrinker. Het is een ‘overrijpe goudreinet’. De wijn is wat drogend en lijkt wat geouderd door de sherrytonen. De wijn mist wat verfijning. We plaatsen deze in een warme streek. Verrast zijn we dan ook als het Champ Divin, Crémant du Jura, Pinot/Chardonnay blend, Frankrijk blijkt te zijn.

We vervolgen met de eerste serie, van drie wijnen. Het eerste glas is met recht een witte wijn. De meeste witte wijnen hebben geeltinten, maar niet deze. Witter dan wit. Daarnaast valt in het glas nog een minuscuul bubbeltje waar te nemen. Hans L vindt de wijn ‘dartel’. Claartje ruikt wilde perzik en proeft peer, met een korte afdronk. Het is Katxiña, Txakolina, Hondarribi Zuri, Spanje, 2016.

In het tweede glas zit Aaldering Estate, Pinotage Blanc, Stellenbosch, Zuid Afrika, 2016. In de neus: boter, amandel en zelfs ‘pickels’. Het is een stevige wijn met een zacht bittertje en weinig zuur. De derde wijn van deze serie is Vert d’Été, Wijngaard Slingehorst, Cabernet blanc en Johanniter, Nederland, 2012. We twijfelen of de wijn nog ‘correct’ is. Termen als zuurkool horen niet bij mooie wijn….

De tweede serie van drie start met Herdade do Esporão, Reserva, Alentejo, Semillon, Portugal, 2015. Het is net vloeibaar hout. Zowel in de neus als in de mond. Daarnaast toch ook nog een ‘vetje’ en wat later wat zuren. Het is de eerste hartedief van Toos deze avond.

Het tweede glas is La Roncaia, Friulano, Colli Orientali del Friuli Refosco, Italië, 2013. Goudgroen van kleur. Een neus als Sauternes zegt Berry: zoet en ananas, maar in de mond toch anders en minder zoet. Peter herkent (Italiaanse) ‘lijm’, hooi en citrus.

De derde is weer een hartedief  van Toos: Domäne Wachau, Himmelstiege Smaragd, Grüner Veltliner, Oostenrijk, 2015. Ik ruik steen, boter/karnemelk, witfruit en bloemen. En proef een frisse wijn met abrikoos. Peter zegt: “suikermeloen”, een zoete aanzet, goed concentraat en een bittertje na.

De laatste serie van drie start met een glas met frivole bloemetjes, amandel en lychee. Peter vermoedt dat het Viognier is vanwege de ‘perzik’. Hij heeft gelijk! Het is Ktima Gerovassiliou, Epanomi Viognier, Griekenland, 2016. Het tweede glas is De Ladoucette, Pouilly-Fumé, Loire, Sauvignon Blanc, 2015. Hans L ruikt bloemige Bergamot en earl grey. Volgens hem heeft de wijn een mooie zoet-zuur-balans, waar anderen de wijn aan de zure kant vinden.

De derde wijn is Marimar Estate, Don Miguel Vineyard, Russian River Valley, Chardonnay, unoaked, 2014. De derde hartedief van Toos. De wijn brengt de tongen los. We ruiken stallucht, ruim alcohol, vermolmd hout en abrikoos. We proeven een zachte aanzet, lychee en zelfs botrytis. Een knappe wijn!

We sluiten de proeverij van witte wijnen af met een helderrode! Tiefenbrunner, Rosenkönig, Rosenmuskateller, Noord Italië, 2014. Het is een frisse (niet logge) afsluiter. Aardbei is onmiskenbaar; zowel in de geur als de smaak. Noël herkende de druif door de Muscat-neus, prikkelende aanzet en bitters achterin.

Aldus heeft Toos een meegenomen op een mooie reis langs vele landen en druiven. En dat allemaal in zomers wit. Mooi!

Proefnotities en verslag Eric Hoepelman