donderdag 31 maart 2016

Kruiden en wijn: tempranillo proeverij

Schiterende wijngaard in La Mancha
Twan Vermeulen brengt kruidig terug naar een enkele druif, de tempranillo, en naar één land, Spanje. Een klassieke proeverij door verschillende Spaanse regio’s volgt.We proeven drie series van drie, ingeleid door eenvoudige edoch prettige frisse indrinker met een klein zoetje uit de Veneto. Met de series neemt het enthousiasme toe. Van bescheiden naar indrukwekkend zoals Twan al aankondigde. De tempranillo vormt de ruggengraat van veel Spaanse wijnen. Wij drinken langs de hele rug via de Toro, de Rioja en de Ribera. Ook plekjes als Penedès en la Mancha doen we aan.

De eerste serie laat nog geen ‘olé’ door het proeflokaal echoën. De paso a paso (la Mancha) uit 2013 en de Bolet (Penedès, 2012) doen aan alsof ze gemaakt zijn voor de snelheid en het volume. Dunne wijn zegt Kees. Maceration carbonique denkt Nello te herkennen. Het ecologische karakter van de Bolet wordt door geen van de proevers eruit gehaald.Toch ook positievere geluiden van Noel. De Taron 4M (Rioja, 2012) kan hem in al zijn eenvoud wel bekoren. Elegant is de toevoeging waarmee deze wijn het mag doen.

In de tweede serie zet Twan in op de betere regio’s. Toro & Toro met een Rioja, het klinkt als Jansen en Janssen met Kuifje. Waarbij de detective onder ons, Berry, al snel opsnort dat deze drie tenminste 90 Parker punten per stuk vertegenwoordigen. Die Parker heeft niet altijd gelijk vinden wij. Zo is de La Monja Romanico uit 2012 (Toro) een vrij harde wijn. Vrij jong en geen soepele afdronk typeert Kees. De volgende, de Taron Cepas Centenarias uit de Rioja (2011) maakt veel meer los. Willem Jan heeft ‘m doorgeslikt voordat ie er erg in had. Mokka en zoethout in de smaak. Een amor de corazon van Twan. De laatste in deze reeks heeft 93 punten van meneer Parker. Niet alleen hij verdeelt de meningen, ook de Alvirez van de Bodegas Teso la Monja (2013) heeft er een handje van. Hans ervaart een volle body, een goede balans en veel niet storende tannines. Anderen ervaren te flinke zuren en voelen hun tanden plakken. Ook ik proef die zuren en tannines. Waardoor de ook aanwezige chocola, laurier en zwarte bes wat worden weggedrukt.


Save the best for last is dan wel niet erg Spaans, het is klassiek genoeg voor de traditionele opbouw van deze proeverij. Tot slot komen drie flessen op tafel waarvan volop wordt genoten. Langer laten staan maakt meer los. Niet alleen in het glas. Waarbij ook de diversiteit van de tempranillo tot uiting komt. Drie verschillende glazen, ieder met een volkomen eigen smaak en balans, alle drie onmiskenbaar met kwaliteit. En dat uit een streek, de Ribera. Coby herkent de hele proeverij door al verschillende stijlen die mogelijk zijn met deze druif, van dik Parkerachtig tot frisse zuren.
  
De opening doet Toos denken aan Shiraz. Claartje komt met jammig en koffie. Dat kan ook best, 15 maanden hout in de Ribera del Duero heeft deze Vizcarra uit 2012 veel gegeven. Gelukkig voor het kruidige thema komt hier laurier om de hoek. Deze hartendief van Twan is een flinke jongen.
De Pesquera crianza 2011, ook uit de Ribera, heeft het in het begin lastig na het geweld van zijn voorganger. Nello raadt dan ook aan om deze als eerste te drinken. Hij benoemt een slanke stijl, veel meer een ballerina dan de plompe voor- en naganger. Dat een ballerina ook kan zweten blijkt in de neuzen Van Noel en Kees. Natte wol en putjeslucht zijn de benamingen die de inspanningen van onze danseres verraden. Hans voegt daar een krachtige aanzet en levendige zuren aan toe. Claartje, ongetwijfeld een goeie balletoefening aan de bar indachtig, roemt de balans.
De laatste Spanjaard die we genieten is de Aalto uit 2013. Mijn favoriet van de avond. Hij zit vol van alles. Zuren, laurier, drop, kruidig (!), zacht, vol, bramen achterin, zwarte bes.. Het hele pallet rolt zich voor ons uit. Gelukkig kennen de Spanjaarden geen term voor het laatste glas. Wel voor het een-na-laatste, de pinultimo/a.

Afronden doen we over de grens. Een Zuid-Franse zoeterd, een Rivesaltes met mooie dikke druppels. Lafage ambré hors d’age. Hans Lodewijks proeft amandel in het kwadraat. Gerard detecteert een abrikozenneus, rozijnen sherrytonen en een mooi bittertje. 

Verslag en proefnotities van Just Krijn


Geen opmerkingen: