Het is niet zonder reden dat klassieke wijnen een klassieke status hebben verworven. Denk aan Champagne, Barolo, Port, Bourgogne, Rheingau of Bordeaux. Het laatste gebied is zó groot dat er veel wijnen worden geproduceerd die helaas de naam van het gebied geen eer aandoen. Proef echter de wijnen die het gebied faamwaarde hebben gebracht en je geniet waanzinnig. Een eerste verkenning, noemt Claartje Grielis haar proeverij heel bescheiden. Wat haar proeverij zo mooi maakt is dat er een zekere gelaagdheid in zit. Dat zie je pas nadat de flessen zijn uitgepakt (we proeven blind). We proeven een unieke curieuze wijn. We proeven van eenvoudig wit naar adellijk wit. We proeven linker en rechter oever. We proeven Crand Cru Classés en hun tweede wijnen. We proeven piepjong en adembenemend gerijpt. Kortom: een memorabele proeverij, met een sterrenparade bij de wijnaantekeningen.
Château de Launay 2006, Cuvee les vignes d’Elisa, Bordeaux Blanc
Doe eens gek, moet de eigenaar hebben gedacht. Hoe kan ik een onderscheidende wijn maken? Op een grond van kalk en klei maakt de wijnbouwer in het grote Entre Deux Mers gebied een wijn met een zeer beperkte opbrengst (15 tot 20 hl/ha) van… 100% muscadelle. Nooit eerder geproefd. De wijn is gebotteld in een Bourgognefles, dat maakt het een tikje bizar. Hoe proeft die curieuze wijn? De kleur heeft een goudzweem, in de neus ruik ik peer en vanille. De smaakt maakt meteen duidelijk dat dit een serieus glas wijn is: stevig en met wat mooie bitters. Duidelijk meer een eetwijn dan een wijn die je op een terras geniet.
Château Talbot 2007, Caillou Blanc, Bordeaux Blanc
De witte wijn van de fameuze Saint Julien. Waterige kleur met een neus waarin ik bloemetjes herken, viooltjes. Ook een hint van banaan. Gemaakt van sauvignon blanc. Goede zuren, hap sap, ook wat bitters en een mooie balans.
Clos Marsalette 2007, Pessac Leognan
Wijn uit de stal van Comte Neipperg. Waterige kleur met een groenzweem, serieuze neus met mineralen. Sappig glas met goede zuren, “schreeuwt om een visje” staat in mijn notities.
Château Couhins Lurton 2007, Pessac Leognan
Wijn van André Lurton. Ook weer die waterige kleur met groenzweem. De neus is frivoler met peertjes en jasmijn. Frisse zuren, net iets ranker dan Marsalette, elegant en serieus. De wijn neemt met mooie bitters in de afdronk afscheid van de mond.
We vervolgen de proeverij met negen fraaie rode wijnen: twee Pomerols, twee Haut Medoc Grand Cru Classés, twee Saint Juliens, twee Saint Emilions en een Pauillac.
Château Vray Croix de Gay 2001, Pomerol
Hartendiefje van Claartje. De kleur heeft een dakpannenbruine rand. In de neus ruik ik eerst hema lijm (van die witte) en dan een dennenbos. De wijn is sappig en heeft een verfijnd zoete aanzet dat de wijn direct een aanlokkelijke charme geeft. Een serieus en verfijnd glas wijn met zoethout in de afdronk. Paul herkent de Pomerol herkomst: ‘fluwelig en met zoveel concentraat, dat móet Pomerol zijn.’
Château Belgrave 2002, Haut Medoc, 5e Grand Cru Classé
Na het afwikkelen van het aluminium verbaas ik me hogelijk over het jaar: 2002. Dat is een ‘off’ jaar. Maar wat is deze wijn desalniettemin ontzettend lekker! Dimph herkent koffie, cacao, peper en vanille in de neus, Gerard roemt de ronde bitters die na de kruidige neus komen. Diepdonkere kleur met ontwikkelde rand. De neus vind ik rijk, elegant en voornaam. Ingekapseld hout met een lekker zoetje in de aanzet, strenge tonen en toch mondvullend sappig. Héérlijke zuren. Toppertje ondanks het lastige jaar.
Château La Lagune 1990, Haut Medoc, 3e Grand Cru Classé
Hartendiefje van Claartje, die haar laatste fles uit de kelder met ons deelt. En wat voor een fles! Voor mij is dit dé wijn van de avond, eenentwintig jaar oud maar ‘alive and kicking’. Tuilé kleur, de neus geeft impressies van een oud herfstbos, prachtige tertiaire geuren, mooi met twee uitroeptekens. Wijn waar niet zoveel aan te wensen valt: klassiek en fraai, prachtige balans met een lauriertoets in de afdronk. Dimph roemt de zachte tannines en de neus met potloodslijpsel, cederhout en kers. De wijn krijgt 94 punten van de Winespectator. Klik HIER voor de website van het domein, waar een aantrekkelijke keldermeester in heerlijk ‘Allo, Allo’ Engels ons toespreekt.
Château Lagrange 2008, Saint Julien, 3e Grand Cru Classé
Piepjonge wijn, duidelijk paarsrode kleur, gronderige neus met mineraal. Ik vind het een moeilijk glas om te proeven, nogal ontoegeeflijk en streng. Paul ruikt zwart fruit en espresso. De wijn heeft veel potentieel en moet nog lang liggen, toch proef ik bij herproeven óók fluwelige tonen. Naast deze wijn staat Les Fiefs de Lagrange 2007, die ik op dit moment prefereer. Purperrood. En een neus die héérlijk is: kersen-in-het-kwadraat. Pruimen en cederhout. Lauriertoets. Sappig glas, mondvullende tannines die nog plakken op de tanden maar ook zachtheid, rondeur en elegantie. Prachtige prijs/kwaliteit verhouding. We hebben deze wijn geregeld geproefd en Les Fiefs de Lagrange stelt eigenlijk nooit teleur.
Château Magdeleine 2007, Saint Emilion, 1e Grand Cru Classé
David ruikt zoete kersen, melkchocolade en zeepsteen. De kleur heeft een paarse rand, in de neus herken ik potloodslijpsel, chocolade en espresso. Prachtige balans, mooie zuren, hap sap, je wilt nóg een slok.. en nog een. Wijn waar niet zoveel aan te wensen valt, mooie rondeur. En dan blijkt na het onthullen dat hier de tweede wijn van hetzelfde domein naaststaat: Les Songes de Magdeleine 2007. Paarskleurig. Voluptueuze aandronk, perfecte balans. Open neus en geparfumeerd, de wijn geeft zich nu al helemaal, hangt ook fraai na. De hele avond spuw ik bij het proeven de wijnen terug, maar hier… oeps, doorgeslikt!
Château Guiraud 2006, Sauternes, 1e Grand Cru classé
De tweede Premier Grand Cru Classé die we proeven, nu een edelzoete wijn. De neus heeft botytristonen en veel frisheid. Rijk. Elegant. Ananas. Als Sauternes ouder is, heeft het vaak een volle en zwoele neus, nu is de wijn nog héél elegant en toont de charmes nog van de jeugd. Die frisse neus is héérlijk. Banketstaaf ruik ik en roomboter. De smaak heb ik niet meer beschreven, maar de combinatie met wildpaté – daarvan kan ik aangeven dat die goddelijk is.
Schitterende proeverij die met luid applaus werd beloond. Deze avond blijft ons zeker langere tijd bij.
1 opmerking:
Muscadelle dus, en niet Muscat. Gelukkig maar, ik begon al aan mezelf te twijfelen.
Een reactie posten