 |
| Château d'Escurac |
Iedere avond bij een blindproeverij heeft spannende momenten. De onthulling. En dan het moment van glorie of vertwijfeling. Het is een enorme misvatting dat op een blindproeverij alleen geoefende proevers tot hun recht komen. Acht van de tien mensen die je spreekt over wijnproeven zeggen: “Ik proef alleen of de wijn lekker is of niet”. Dat is heel handig. Stel je toch voor dat je alleen lol aan wijn beleeft als je zou herkennen wat in de fles zit… Ik vermoed dat er een duidelijke lijn loopt van mijn tong naar mijn hart. En tussen mijn tong en de hersens? Daar zit een kronkel. Tot mijn spijt. En dan is zo’n proefavond van Jan Schop met allerlei Bordeaux zeer de moeite waard. Proeven we het verschil tussen linker en rechteroever? Kwaliteitsverschillen? Of er piraten tussen staan? Állez, aan het werk.
Fleur de Pedesclaux 2007, Pauillac
Deze tweede wijn van de 5e Grand Cru Classé heeft een neus met mineralen, laurier en stallucht. De wijn verkleurt duidelijk aan de rand. De neus is fijn, de smaak mondvullend en sappig met een mooi bitter in de afdronk. Ik plaatste deze wijn aan de rechteroever, type Côtes de Bourg (waar ik dol op ben). Verdienstelijk glas.
Château de Carabins 2006, Margaux
Gemaakt van 50% cabernet sauvignon, 30% merlot, 15% cabernet franc en 5% petit verdot. Dit isw nou zo’n wijn waar ik teruglezend blij ben met mijn aantekeningen, want daar staat ‘liefelijk’. Dat past bij Margaux. Denk je dat ik die herken? Welnee. Strenge neus, onmiskenbaar Bordeaux. Noël herkende de Medoc afkomst: “Jodium, stal en natte krant? Dan is het Medoc!”. Later ook wat caramel in de neus. De smaak kenmerkt zich door rondeur, sappigheid en liefelijkheid. Fraai.
Kreuzberg 2007 cuvee Noir, Ahr Duitsland
Berry’s handen gingen omhoog alsof hij Olympisch goud won. Terecht. Want hij noemde het huis én de cuvee. Razend knap. Gelukkig proefde ik ook meteen dat dit géén Bordeaux kon zijn. De neus was daarvoor véél te expressief met bakken morellenkersen. Ik zou de wijn in Languedoc plaatsen vanwege die morellenkersen (die je vaak proeft bij syrah). De wijn is echter gemaakt van dornfelder, regent en portugieser. Sappige smaak, mooie zuren en een goede balans. Echt een mooi glas - waar, nu op vierjarige leeftijd, je intens tevreden mee kunt zijn.
Sarget de Gruaud Larose 2007, Saint Julien
Tweede wijn van de 3e Grand Cru Classe. Dit is een héérlijk glas wijn, een van de mooiste van de avond naar mijn smaak. De strenge neus heeft laurier en vanille componenten. Maar óók ongelofelijk rijk en voornaam, je ruikt de edele afkomst. De aanzet is zwoel en de wijn heeft een prachtige balans.
Château d’Escurac 2007, Medoc Cru Bourgeois
Vaag komt het etiket me bekend voor, niet van het drinken van de wijn, maar uit de wijntijdschriften. De neus is open. Paul herkent zoethout en chocolade. Dimph benoemt zondoorstoofd fruit, vanille, chocolade en koffie. Ik ruik ook wat stallucht en voorname tonen. Die voorname tonen, daar hou ik van! De smaak is sappig, met mooie bitters en rijk concentraat. Strenge wijn, true-to-type of met andere woorden: zoals Medoc moet zijn. Nu op en top op dronk, ik merkte dat ik alle 2007-ers nu erg lekker beoordeel.
Château Vieux Lartigue 2006, Saint Emilion Grand Cru
Tja, weer zo’n wijn waar ik de afkomst niet van herken, maar wel als lekker beoordeel. Hartendief van Jan. ‘Zachte’ wijn staat in mijn aantekeningen (sjonge, jonge, en dan niet aan rechteroever denken), de smaak is een cocktail van strengheid en rondeur, mondvullend. Kiezel en mineralen. Na enige tijd wint de rondeur in het glas.
La Sirene de Giscours 2006, Margaux
Rob benoemt de neus als stoffig met kersen en potloodslijpsel. Veel mineralen in de neus, laurier en herfstbosimpressies. Rondeur in de smaak, maar ik vond deze wijn ook een tikje eendimensionaal.
Château Plantey 2007, Pauillac
Verfijnde wijn, zegt Rob. Ik ruik in de tikje stoffige neus kardemom en cacao. In de smaak mineralen, rondeur en sap. Geweldig goed op dronk nu, zelfs een tikje opdrongend.
Casalfero 2006, Baron Riscasoli, Toscane
Hartendief van Jan. BALEN zeg, we dronken deze wijn op de nieuwjaarsreceptie en toch weer niet herkend. Massief en rijk, noemt Rob de wijn en dat is scherpzinnig omschreven. Geeft nog niet in de smaak wat de neus belooft, aldus Rob. Grand Seigneur staat in mijn aantekeningen, volrond met goede inhoud. Rubbertje in de neus, zwoele tint ook. Gelukkig wel sangiovese herkend.
Applaus voor Jan, die zijn piraten zó koos dat we op dat terrein in ieder geval zelfvertrouwen hebben getankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten