Wijnen uit de hak van de laars: Puglia

Huwelijk in Puglia

Claartje Grielis schenkt ons vanavond uit het zuidoostelijke Italiaans vaatje: Puglia. We starten met een mousserende indrinker: Feudi 125 Rosato 2014. Wij herkennen mineralen, ziltig, romig en noten. De druif is de Negroamaro del Salento met daaraan toegevoegd koolzuurgas.

Twee witte wijnen volgen: Epicuro Vermentino IGP Puglia 2015 en Feudi 125 Malvasia del Salento Bianco 2014. De eerste heeft volgens Toos een dun waterige kleur, ietwat lichtroze. Haar neus ruikt ananas en hint naar Chardonnay. Rob vindt het een ‘wijnmakerswijn’; een wijn die altijd hetzelfde smaakt (hetgeen geen kwaliteitsoordeel is!). Willem-Jan vindt ‘m vlak met wat bitters, als een Hollandse vlakke polderweg. De tweede daarentegen is dan weer overdonderend; citrus, ananas, vet en notig. Berry noemt mango en tropisch fruit en ‘mist iets’. Noël herkent de druif: Malvasia. Voor Claartje is dit de eerste ‘hartendief’!

Hierna volgen de rode wijnen. Allereerst twee keer de Negroamaro-druif. In de eerste zit volgens Gerard een stevig bittertje en fruit. Henk zegt dat de wijn op alle mogelijke manieren licht is, waarna een discussie opsteekt over wat een ‘doordrinker’ zou zijn… Het blijkt Cantine Due Palme Negroamaro de Salento Domiziano 2014 te zijn. De tweede is van hetzelfde domein Cantine Due Palme Selento II Passo Nero 2013. Jaap herkent oud hout en een goede balans. Kees proeft zoethout. Gerard roemt kruidigheid, kers, zoetje, zuren en tabak. De kleur is donkerrood, neigend naar zwart.

Dan weer twee glazen naast elkaar: Santi Dimitri Negroamaro 2013 en 1592 Brindisi 2009 d.o.c. Cantina Sampietrana. De eerste heeft volgens Berry een kleine neus, wat kers. Ik vind ‘m scherp in de neus en vervolgens toch weer vol en warm qua smaak. De tweede heeft volgens Jaap tabak als een sigarenkist. Claartje herkent kaneel. Nello bemerkt jodium.

Serie vier: Sonya Primitivo 2010 en Cantine Due Palme Salente Serre Susumaniello 2014. Willem-Jan omschrijft de eerste als paars, met een neus van buxus, jasmijn en jodium, en vervolgens kers, paprika en brandende, bijna bijtende alcohol in de mond. Ook Nello herkent jasmijn, mint en eucalyptus. Rob proeft een beetje kurk en noemt het daardoor een ‘holle wijn’. Ik vind het een zachte wijn met thee en karamel. De tweede vind ik mooi! Ondanks het stinkertje in de neus, ruik ik ook bes en kers. De aanzet is zacht. Jaap zegt dat de wijn ‘alles heeft’: jong fruit, rokerig, zwoel, ‘jammie’ en kracht. Willem-Jan proeft leer, chocolade, een zuurtje, wat te zoet en verder erg mooi. Nello noemt dat ‘te zoet’ dan weer fruit.

Dan twee Primitivo’s naast elkaar: Cantine Due Palme Primitivo di Manduria 2013 en Carlone 2013 Primitivo di Manduria d.o.c. Sampietrana. In de eerste ziet Rob een zwart-rode kleur; een dichte neus en toch koffie. Hij mist zuren, die komen te laat. Noël ziet dat de wijn traant, herkent bessen en gestoofde pruimen, een zwoele aanzet en ietwat log. De tweede is mijn topper. Een rood-paarse kleur. Rozijnen in de neus en in de mond een mooie espresso samen met belegen madeira. De afdronk is - voor mij - lang en rijk. Nello proeft monotone vanille. Rob zegt ‘donkere en melkchocolade tegelijk, zeer apart en nog meer’. Noël ruikt rozijnen, sherry en zweet en proeft fijne zuren en chocolade.

Wij sluiten af met twee keer Primitivo di Manduria. De eerste is Pichierri Terrarossa 2001 doc Vinicola Savese. Henk vindt ‘m lekker. Kers in de neus; in de mond zoet fruit, lichte zuren en een bittertje, wat leer en tabak. Voor Nello gaat de wijn naar een droge Marsala. Noël zegt: ‘leuk, wat vaste stof, ongefilterd en rozijnen’.

De tweede is Pichierri di Manduria Tradiziono Nonno 2008. Dit is de tweede ‘hartendief’ van Claartje. Kees zegt ‘krenten’. Henk benoemt de stevige neus, sherry, dik, kers, buxus; een stevige smaak van fruitjam, hout en mokka. Bij Noël roept de wijn associaties op de met het kaneelroomijs van Hanneke.

Met wederom mooie kazen en vleeswaren en applaus sluiten wij de fijne proeverij af. 

Dank je wel Claartje!

Verslag en proefnotities van Eric Hoepelman

Lessen van Nello (2)

Nello zet de Zuid-Italiaanse wijnen centraal in deze tweede educatieve proeverij. De referentiewijnen zijn Lamúri  Nero d’Avola  2012 van Tenuta Regaleali (gekookt fruit, soepel, mooie restaurantwijn), Cannonau di Sardegna Costera  2013 van Argiolas (waarschijnlijk niet correct) en Montepulciano d’Abruzzo Riserva Regius  2008 van Coste del Brenta (rijk, krachtig en zeer houtgetypeerd). 

Daarna krijgen we steeds een serie te proeven waarin we de Cannonau, Nero d’Avola en Montepulciano mogen herkennen. Als iemand anders dit verslag zou maken, werden wellicht andere wijnen geprezen. Zoals wel vaker toonde zich tijdens de proeverij een scheiding der geesten: er zijn liefhebbers van de stoere en stevige wijnen en proevers die meer genieten van de verfijning. En daarover is flinke discussie mogelijk. 

Cannonau di Sardegna Noras  2012 van Cantina Santadi noemt Noël een mooi glas : kleine fijne neus, mooie balans. Rujari  Nero d’Avola  2012 van Rallo is een karaktervol glas, Eric ruikt ijzer, perenstroop en benoemt tandplak. Montepulciano d’Abruzzo Nativae  2013 van Tenuta Ulisse kenmerkt zich door veel zwavel in de geur, enorm veel hout, wat zoethout en chocolade. 

Héél interessante wijnen in de derde serie met een rustiek, krachtige Montepulciano d’Abruzzo Marina Cvetic  2011 van Masciarelli met duidelijk bramenfruit en een lang nahangende smaak, Rosso del Conte  2010  Nero d’Avola e/a van Tenuta Regaleali vind ik eigenlijk wat mooier : veel kracht en enorm veel bitters al is Gerard ook kritisch (harde bitters en onrijpe tannines), Turriga  2011  Cannonau e/a  van Argiolas vind ik een van de mooiste authentieke wijnen uit Italië, een feestje om te drinken: Rob ruikt bos en truffel, Berry ceder en kersen, Gerard pruimen en Willem Jan amandeltonen. Mijn aantekeningen: cacao, mocca en chocolade, heel veel kersen in de geur, een zoetje in de aanzet, een rijke wijn, wellicht een tikje eendimensionaal. 

We eindigen met een heel krachtige Montepulciano d’Abruzzo Vigna San  Angelo  2009  van Valori: cassis, caramel en nootachtig (Martin), dik fruit (Henk), zoethout, likeur, donkere chocolade, veel kracht en veel tannines, een zoetje, wat dennennaalden in de geur, zoetje in de smaak. Daarnaast een wijn waarvan sommige proevers de verfijning niet echt kunnen waarderen, terwijl anderen zich in de hemel wanen. Barrosu Riserva  2012  Cannonau di Sardegna  van Montisci roept een korte en krachtige reactie op van Martin: aangenaam met een mooie zoet/zuren balans. Ik behoor tot de liefhebbers van deze wijn die is gemaakt van druiven die op 650 meter hoogte groeien uit 85 jaar oude wijnstokken. Een ontzettend leuke geur: frambozen, rijkdom, amandelen. In de smaak sap, mooie balans, veel spel, elegantie, fijne bitters. Ik ben helemaal van de sokken van de mooie oude boerderijrozengeur die zich langzaam in het glas ontwikkeld. Een pareltje voor de kelder is deze wijn, een engeltje op de tong.

Lessen van Nello (1)

Wijnen die verwantschap hebben met elkaar zijn lang niet altijd goed uit elkaar te houden. Nello Pischedda heeft een proeverij samengesteld waarin wijnen met elkaar worden vergeleken uit Piemonte, Veneto en Rhône. De wijnen uit Piemonte zijn gemaakt van de barbera druif, die uit de Rhône van de syrah druif. In Veneto mogen van corvina druiven, molinara druiven, en rondinella druiven in volgorde van licht naar zwaar Valpolicella, Valpolicella Superiore, Amarone en Recioto gemaakt worden. 

Nello zet drie referentiewijnen in, repectievelijk Barbera d’Alba  “Raimonda” 2014 van Fontanafredda (mineraal en frivool), Valpolicella Superiore Ripasso  “San Rocco”  2013 van Tedeschi (mineraal en zwoel) en Crozes-Hermitage  “La Matinière”  2013 van Ferraton (veel rondeur en kracht).

Daarna krijgen we steeds een serie van twee wijnen met de vraag de druif te herkennen. 

Barbera d’Alba Superiore  “Papagena” 2010 van Fontanafredda is herkend door Eric, die de wijn typeert als zoet (pruimenjam), kers en leer.

Valpolicella  “La Fabriseria” 2011 van Tedeschi heeft een wat minder herkenbare geur met cederhout en bessen, ik ruik ook pruimen, Noël ruikt anijs en mint, stevig glas wijn. 

Saint-Joseph  “L’Amarybelle” 2013 van Yves Cuilleron is een hartendiefje van Nello, onmiddellijk herkend door gastproever Harrie door de ‘witte peper’. Goed in balans, zegt Hans H, die ook peper herkent. In de neus verder kreupelhout en leer, bramen en kersen. Wijn met een hoge zuurgraad en veel vrolijkheid. 

Pio Cesare is een fantastisch huis en hun Barbera d’Alba  “Fides” 2011  getuigt daarvan: een geur met peperkoek, pruimen, koffie, marsepein en wat verse tabak aldus Just, gestoofd roof fruit en veel elegantie. Lang nahangende wijn.

Côte-Rotie  2013 van Dauvergne Ranvier werd door mij aangezien voor een barbera (verdorie), een sappige en lekkere wijn, stevig met goede zuren, in de kleur een duidelijke paarszweem (zoals de referentie barbera), in de geur een zoetje, peper en caramel.

Amarone della Valpolicella  2011 van Tedeschi is een van de sterren van de proeverij, door Toos feilloos herkend: zwoele geur, kersen, mocca en chocolade. Zwoele smaak ook met goed concentraat. In de geur ruik ik ook cederhout en wat stalimpressies. Wat hoog in alcohol, heel complete wijn die de bekende hap sap reflex teweegbrengt: ik wil nóg een slok, nóg een glas.

Côte-Rotie  “Terres Sombres”  2012 van Yves Cuilleron is een hartendiefje van Nello en waarschijnlijk de mooiste wijn van de proeverij. Héél veel positief commentaar, o.a. bouillon en vleesimpressie (Coby), stevige wijn met ingekookt fruit (Eric), purperrand, frisse geur, munt, chocolade, elegantie en rondeur bij een goede balans (Noël). In mijn aantekeningen noem ik de balans zelfs geweldig, bramen in de zwoele geur, tabak, mocca en chocolade. Enorm beloftevol elegant glas.

Amarone della Valpolicella  “Monte Olmi”  2008 van Tedeschi heeft een geur met pruimen (Coby) en cassis en leer (Eric), zwoel in de mond, zoet en hóóg in alcohol. Wat herfstbosimpressies en uitstekende balans. 

Mooie proefavond.