vrijdag 10 maart 2017

Leren en genieten van wijnen uit Noord Rhône

Bij een verrukkelijk glas Saint Peray is het prettig leren over Noord Rhône. Er zijn acht beschermde herkomstgebieden en vier druiven, geeft Eric Hoepelman aan. We proeven met visuele ondersteuning en uitstekende documentatie. Die druiven, syrah, viognier, marsanne en roussanne, dat is te overzien. Zou je denken. Maar je moet die witte wijnen toch wel geregeld proeven om ze te herkennen. Het is niet alleen de druif die bepalend is voor de smaak, maar talloze factoren spelen een rol. De leeftijd van de wijnstokken, het tijdstip van oogsten, de bodem van de wijngaard, wel of geen houtrijping, de interventies van de wijnmaker. Da’s nou precies wat onze wijnstudie zo mooi maakt. 
 
Wijnen van marsanne, die drink ik niet vaak. En ik herken ze niet. Uiterst nuttig dus om die te proeven. Eric zet ons twee witte Crozes Hermitages en twee witte Saint Joseph voor. Wáár is marsanne aan te herkennen? Volgens Oz Clarke: een jonge marsanne smaakt wat mineraal, vaak naar citrus en perziken. Na verloop van tijd ontwikkelt zich een rijk palet van kamperfoelie en jasmijn, acacia, honing en misschien een vleugje abrikozen en kweeperen. De wijn is aromatisch, olie- en nootachtig en zwaar. 

Goede wijnmakers brengen een wijn van marsanne die zwaarte en complexiteit bezit én het vermogen om te rijpen. Een gerijpte marsanne past bij machtig voedsel. Tijd voor de proef op de tong. 

Crozes Hermitage 2015 Delas Blanc
De maximale opbrengst is 45 hl/ha, aldus Eric. Toos noemt de wijn elegant en prachtig, met als proefnotities meloen, ananas en tropisch fruit. Mijn aantekeningen: licht floraal, sappig, eenvoudig en prima. 


Saint Joseph 2014 Delas Blanc
Hier een lagere maximale opbrengst, 37 hl/ha. Hoge zuren, stevige wijn, zegt Toos. Peperig, een moeilijke neus. Mijn aantekeningen lijken als twee druppeltjes water op de Crozes Hermitage: licht floraal, prettig, fris, eenvoudig, prima. 

Saint Joseph Blanc 2011 Emanuel Darnaud
Een meer gerijpte wijn, de duurste uit de serie, krijgt veel bijval. Goed in evenwichtig, zegt HansH. Kees benoemt gedroogde abrikoos, een bloemige neus, fijne wijn. Romig staat in mijn aantekeningen, en ook: vette wijn, dik, vanille/veel hout. Dit is de aangenaamste wijn van de marsannes. 

Van de kenmerken waar je marsanne aan herkent, is ‘zwaar’ misschien wel de duidelijkste. En dan is dat nog heel relatief, zwaar in vergelijking met een lichtere wijn zoals een Muscadet of Sancerre. 

De overstap naar syrah wijnen maken we met twee Saint Joseph waarvan de volgende een hartediefje van Eric is. 


Saint Joseph 2011 vieilles vignes, Bernard Faurie
Deze wijn brengt de tongen goed los, de meningen zijn een beetje verdeeld. Kroten is de omschrijving van de twee Hans-en. De geur is heel aanwezig en expressief, zegt Diederick. Sigaar, rokerig, zegt Claartje. Teer, granaatappels, tabak, veel hout, leer en rokerige geur, aldus Gerard, die de smaak beschrijft als complex met bitters, aangenaam. Ik vind de neus feestelijk en expressief: wat vanille maar vooral morelkersen, heel karaktervolle wijn met goede zuren en balans.Hartendiefje van Eric.

Hierna proeven we vijf Côte Rotie wijnen. Van 5 jaar jong tot 31 jaar oud. Ongelofelijk fijn om zo’n reeks te proeven. Hugh Johnsons wijnatlas leert dat het Marcel Guigal was die in de jaren tachtig van de vorige eeuw Côte Rotie roem bracht. Daarvoor waren de betoverende wijnen vooral bekend onder een kring van heel kleine liefhebbers. Wel de liefhebbers die dan precies van wanten wisten. 

Wáár herkennen we syrah aan? Jonge syrah ruikt naar exotische bloemen, anjers en viooltjes, wat voor een rode wijn opmerkelijk is. Ook smaken van rokend hout, twijgjes rozemarijn op het vuur, frambozen, bramen en zwarte bessen. Côte Rotie is aromatischer dan Hermitage en ook iets rokeriger. Door rijping krijgt syrah tonen van wild en leer, een chocolade achtig karakter en vleugjes viool en tabak. 


Côte Rotie  2011 Le Vins de Vienne
Hartendiefje van Eric. Rozen ruikt HansH. Bekoorlijke wijn, zegt Rob, en ook: fijne wijn  met vanille, animaal, lijm, complex en elegantie. 


Wijnen van Guigal, Côte Rotie Brûne et Blonde de Guigal

Jaargang 2012
Het understatement van de avond, komt van HansH, een “behoorlijke” wijn. Paul ruikt koffie. Als je een wijn tien jaar kunt laten rijpen in de kelder, dan is dit een fijne aankoop. Rijke en diepe geur, complex met chocolade, peper, floraal. Hoge Wijn. Ik ruik niet een paar bloemetjes maar hele bloemenvelden. Goede balans, mooi verweven hout, veel potentieel. 

Jaargang 1998
Tja, 19 jaar oud, dit wil je meteen drinken, toch? Oef, dan is het schrikken van de neus, een belegen toontje, olijven, oxy. Als de smaak nog maar goed is? En dan BOF, in de mond krijg je een wijn met nog te veel tannines en kracht. Ik vind dit te jong. Geur en smaak detoneren dus een beetje. Maar erg fraaie wijn. 

Jaargang 1994
Veel proevers zeggen wat moeite te hebben met deze wijn. Dat komt dan door zijn ontoegeeflijke smaak. Die kan met zijn 23 jaar écht nog wel langer rijpen. HansL prijst de levendige zuren en ruikt gekookte aardbei. Maar beste lezers, als je deze wijn dan in het glas krijgt: r u i k e n en nog eens r u i k e n. Want wat is dit een mooie geur: kruidig, peper, romig en melkchocolade, cederhout en floraal. Complex, om eindeloos te ruiken.

Jaargang 1986
Guigal excelleert in dit jaar, dat verder nogal magere en weinig charme bezittende wijnen heeft gebracht, zegt Jancis Robinson. En die dame kan proeven. Dat blijkt wel. Voor mij is dit de wijn van de avond en waarschijnlijk komt de wijn in de top van het seizoen. Tuilé kleur. Stinkertje. Amandel. Levendig. Peper. Mooie geur, gevolgd door een vitale smaak en goed op dronk. Nu à Point zelfs. Deze belegen dame heeft óók nog een mooie fruitimpressie. Indrukwekkend glas van 31 jaar oud.Uiteraard: hartendiefje van Eric.

Fijne avond, Eric, bedankt!

Geen opmerkingen: