Wijngaarden Sardinië waar de Turriga wordt geoogst |
In veel van
onze blindproeverijen staat het determineren van de druif en streek centraal,
welke wijn hebben we in het glas? In deze proeverij doet dat er niet toe. Bij
technisch proeven staat het benoemen van wat we proeven op de tong centraal. Gelukkig helpt Rob ons met het ezelsbruggetje BLICE. Benoem wat je proeft aan
de hand van:
Balans: zijn
alle smaak-, geur en structuurcomponenten in de wijn goed in balans? Dus: smaakt het zoals het ruikt?
Zoet-zuurbalans? Houden tannines en fruit elkaar in evenwicht. De balans is een
totaal beoordeling, een 'holistische' beoordeling. Als iets aan de wijn
negatief is uit te leggen, op een vervelende manier (zuren, hout, geur belooft
meer dan smaak waarmaakt, etc.) is er geen balans.
Lengte: een
hogere wijn onderscheidt zich van een eenvoudige wijn door de lange afdronk.
Intensiteit: de
hoeveelheid geur en smaak. Die is natuurlijk ook afhankelijk van de herkomst.
Complexiteit:
de diversiteit van geur en smaak. De smaakcomponenten van een eenvoudige wijn
zijn enkelvoudig, een kwalitatief hogere wijn verrast omdat we steeds nieuwe
geuren en smaken ervaren.
Cape Point 2013
Sauvignon Blanc Zuid Afrika
Opmerkelijk
mooie indrinker om de mond te laten wennen aan wijn. Vrij goudgele kleur, zegt
Noël, citrus in de neus, hij herkent de sauvignon blanc, een mooi glas,
wellicht wat alcoholisch. Die alcohol daaraan kunnen we dan weer herkennen dat
de wijn niet uit de Oude Wereld komt, maar dan moet je dat wél ervaren. Mijn
aantekeningen zeggen niets over de alcohol, lees maar: mineralen! Buxus.
Bloemig en jasmijn. Hoge zuurgraad en fraaie bitters, licht vanille en hangt
ook wat na. Mooi glas.
Het contrast
met een vlakke vinho verde die we daarna proeven is evident. De eerste
indrinker heeft véél te bieden, de Portugese wijn is eendimensionaal.Dan volgt een
leuke serie met twee chardonnay wijnen uit Bourgogne en Stellenbosch Zuid
Afrika en een wijn gemaakt van Viura en vergist op Franse vaten uit het Spaanse
Rioja. Een minstens zo boeiende rode serie met twee klassieke Bordeaux wijnen
naast een Madiran. Daarna twee topwijnen naast een ‘gewone’ wijn uit Italië. Om
met een Madeira te eindigen.
Rustenberg Chardonnay 2012 Stellenbosch Zuid Afrika
Een dijk van
een wijn. Kees ruikt amandelbitters, geroosterd brood en noemt de wijn elegant.
Ik ruik vooral véél vanille/hout in de expressieve geur met duidelijk
boterexpressie. Dit is duidelijk Nieuwe Wereld, nu proef ik het óók: veel
kracht en véél alcohol. De wijn is hoog in smaakintensieit. Omdat de bitters
vrij porminent naar voren komen, vind ik dit vooral een eetwijn.
Château
Bouscassé 2009 Madiran
Deze wijn
steelt voor mij de show naast twee klassieke Medoc wijnen (Coufran 2005 en
Picard Saint Estephe 2009). De wijn is nu eens niet gemaakt van 100% Tannat
zoals Alain Brumont dat vroeger deed; dat resulteerde in wijnen die je rustig
een jaar of tien weg kon leggen voor je ze gaat drinken. Tannat is nog goed
voor 50% in deze wijn, een kwart is Cabernet Sauvignon en een kwart is Cabernet
Franc. Expressieve geur met veel fruit, geparfumeerd, Twan ruikt iets stoffigs,
stal en kers, Nello ruikt koffie en cacao. Toos zegt dat de wijn heel goed in
balans is. De aandronk is zacht, de smaak zelfs liefelijk, met nog altijd wat
tannine en goede bitters in de afdronk. Fijne wijn!
En nu komt
het erop aan. Laat uit je proefnotities duidelijk het kwaliteitsverschil
blijken, schrijft Rob in de documentatie van de proeverij. Deze wijn is
aangekondigd als ‘gewone’ wijn naast twee toppers. Berry benoemt fruit,
kruiden, klei en noemt de wijn behoorlijk zoet. Paul herkent die zoet aanzet en
mist wat zuren. De wijn heeft een expressieve geur, een heel open neus met
impressies van morelkers, pruimen, kruiden, heel aanlokkelijk met een klein
stinkertje. De smaak heeft een zoetje, rondeur, is sappig en een hoge
doordrinkfactor. Echt een leuke wijn. We hebben vaak discussie of bij het
technisch proeven je ook mag zeggen: dit is een wegsloeberwijn, dit is een
eetwijn, dit is een doordeweek-wijn, dit is een weekend- of zondagse fles. Van
mij mag bij BLICE de gelegenheid ook worden benoemd. De volgende twee wijnen zijn tot acht
keer zo kostbaar. Dat maakt dat de Primitivo een overtuigende prijs/kwaliteit
verhouding heeft. De volgende flessen zijn – met mijn drinkgewoontes en budget
- zondagse- of feestflessen.
Claartje
heeft louter superlatieven voor de wijn: expressief en elegant, een rijke
intensiteit, mooi verweven zuren en mooie balans. Berry typeert de wijn als
Oude Wereldwijn, een ‘koude’ wijn met jodium, drop, cederhout. Mijn
aantekeningen: Rijke geur met veel smaakcomponenten: espresso, leer, tabak,
aangename zuren in de smaak, ook iets ‘strengs’ en een goede balans. De wijn is
gemaakt van Nero d’avola.
Wij gemaakt
op Sardinië, staat bekend als de beste wijn van het eiland, gemaakt van vooral
Cannonau (in dit jaar 90%), aangevuld met Sardijnse druivensoorten zoals Malvasia,
Carignano en Bovale. De wijn is nu zeven jaar oud en misschien nog wel te jong
om te drinken, ik vind de wijn nog wat gesloten. Je proeft al wel duidelijk het
potentieel. De geur heeft kruiden, veel rondeur in de smaak die veel biedt,
maar nog wel een ‘what you see is what you get’ karakter heeft. De wijn gaat nog winnen aan kwaliteit. Lange afdronk,
daarmee verraadt de wijn dat het een Hoge Meneer is (met een Naakte Mevrouw uit
de oudheid op het etiket). Paul benoemt koffie en truffel, en noemt de wijn
zeer tanninerijk. Berry benoemt ceder en vanille, veel hout. Nu nog een
beloftevolle wijn.
Technisch
proeven. Het is nuttig en nodig om daar ieder seizoen opnieuw bij stil te staan.
Als wij ons motto “Beter wijnproeven, Meer genieten” waar willen maken. Dank
Rob!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten