Herken druif en land

Villa Maria in Marlborough

Dimph Oerlemans componeert een blindproeverij waarin we steeds druif en land determineren. We kennen het gevoel achter drie glazen: van puzzelend tot radeloos. En het gevoel als je op papier de proeverij ziet: bewondering voor de samenstelling. We proeven vijf series met vintage port 1995 toe.

Eerste serie: Elzasser riesling, Chablis chardonnay en Montagny chardonnay

 

Chablis 2010 Grand Cru Les Clos, domaine Pinson

Mooie neus, door enkele proevers wat houtgedomineerd genoemd. Ik ruim erg mooie viooltjes, Kees wat hazelnoot en vanille. Na het genieten van de neus valt in de smaak een botertoon en wat bitter op. De mooiste wijn van de serie én het hartendiefje van Dimph.

Tweede serie: Barbera d’Asti en cabernet franc uit Chinon

Wat kan dat lekker zijn, de eerste rode wijn na een witte serie. Vooral als ze romig, mild en fluwelig zijn, van die liefelijke wijnen.

De verschillende terroirs van Domaine de la Morandiere

Chinon 2010, Domaine de la Morandiere

Vieilles Vignes. Ik herkende de cabernet franc niet, dacht aan een merlot. Door die enorme romigheid, kers in de neus, cederhout, mooi! De kleur is nog mooi paars. Zachte aandronk, mild, allemansvriend.

Barbera d’Asti 2009, Elio Perrone

De wijngaard is in 1932 aangeplant, staat in de documentie, dus ook oude stokken. Ik val als een blok voor deze wijn, waarbij ik in de neus niet veel meer ruik dan nieuw hout (wel lekker hoor). Fluwelige aandronk, ik proef hoge zuren en chocolade en cacao.

Derde serie: nebbiolo uit Piemonte en malbec uit Cahors

Cahors 1997, Clos Triguedina, Prince Probus

Hartendief van Dimph. Ik wrijf nog eens even goed in mijn ogen bij de aantekeningen, maar het staat er echt: kindermoord. Gefopt! Dit is nu de tweede week achter elkaar dat we gerijpte wijn proeven en die niet echt herkennen. Twan noemt de neus ingetogen, maar haalt er véél impressies uit: tabak, kers, caramel en cederhout. Dat is ook Willem Jan gelukt, die kers, steen, rabarder, champignons/morilles determineert. Zelf ruik ik chocolade, mocca en cacao in de zwartgekleurde wijn. Ik lees verder: “een bek vol wijn, teer, trekt enorm, een nog straffe wijn.”

 

Vierde serie: tempranillo uit Ribera del Duero en malbec uit Cahors

Ribera del Duero 2009, Bagús

Een mollige wijn met leer, gestoofd fruit, vrij zacht, zegt Just. De kleur heeft een paarse rand. In de neus mineraal, ingekookte kers en ook truffeltonen. Soepele aanzet maar een karaktervolle smaak. Duidelijk een wijn met nog toekomstpotentieel.

Vijfde serie: pinot noir uit Marlborough Nieuw Zeeland en syrah uit Australië.

Met het oog op prijs/kwaliteit een interessante serie want de tweede wijn is drie keer zo duur als de eerste.

Marlborough 2010, Villa Maria

Frank determineert de wijn in heel interessante bewoordingen en kritisch: deze wijn probeert karakter te hebben, maar haalt het in mijn ogen net niet. Rick: soepel, vanille, zoetje, peper en hout. De pinot noir is te raden, nee vast te stellen aan de hand van de lichte kleur. De neus is zéér pinot noir, maar hoe definieer je dat nou? Cederhout ook. Mijn aantekeningen: rondeur, gewoon erg lekkere pinot, hangt na. Ik geef de voorkeur aan deze wijn uit Nieuw Zeeland boven die uit Australië.  

Adeliade Hills 2008, Long view, the Piece Shirah

Dit is dan Franks wijn: aangenaam, aardbei en subtiel, benoemt hij. De neus heeft iets ‘raars’ zegt Toos, Noël noemt het zwavel. Rick ruikt snoepjes, laurier en eucalyptus. Ik ruik wat cacao in een vette neus die ik onterecht voor Chili aanzie. De smaak is mij te straf.

Een heerlijke proeverij waarbij ik helaas vaak ontnuchterend slecht druiven en landen herken.