Wijn en zuurstof, een verkenning

De thema’s rondom wijn en wijnproeven zijn schier onuitputtelijk. Ga maar na: de druiven, de invloed van het klimaat, terroir, wijnmaakmethodes, de filosofie van de wijnmaker, nieuwe technieken, etc. We hebben al veel thema’s de revue laten passeren. Wijn en zuurstof is een leuk thema. Rob van Ginneken is als wijndocent een van onze meest ‘studieuze’ leden, dus dat belooft veel. Maar alras blijkt dat het thema zuurstof óók breed is: de invloed van zuurstof vóór de vergisting, tijdens de vergisting, na de vergisting én na het bottelen. En dan hebben we ook nog de invloed van zuurstof door decanteren. Eigenlijk kan dit thema in ieder seizoen terugkomen zonder dat we ons gaan vervelen. Met steeds boeiende proeverijen.

Rob zet ons een proeverij voor met een amontillado, twee ‘kwetsbare’ wijnen, een gemanipuleerde serie, niet kapot te krijgen wit, niet kapot te krijgen rood, gevolgd door oxydatief én reductief zoet en een vintage port als uitdrinker. Hieronder de – zoals altijd – subjectieve keuze.

Château Musar (blanc) 1999, Libanon

De witte wijnen zijn geouderd nóg mooier dan de rode wijnen, zegt Nello na het onthullen van de identiteit van de wijn. En hij vertelt hóe mooi de 1969 nu nog is… want het drinken van deze veertien jaar oude wijn is ook nu nog als kindermoord te betitelen – zo begrijpen we. Gemaakt van  Merwah and Obaideh. De smaak valt mij niet mee, kortaf, bitter en niet zo aangenaam. Maar de neus van de wijn is fantastisch: ananas, citrus en een vage honingimpressie. En… viooltjes! Noël ruikt zoethout en witte amandelen.

L'Érèbe, vin de France, 2010, Domaine des Maisons Brûlées

Natuurlijke wijn, van een querulante wijnboer Michel Auge uit Tourraine (Loire) die wijn maakt van Cabernet franc en Cot. Zonder toegevoegd sulfiet. Zó mooi als ik de neus beoordeel, zo moeilijk vind ik de smaak die niet overeenstemt met wat de neus belooft. Nogal astringent en met bitters. Mist wat breedte en vulling. Ik krijg zin om hier steeds maar aan te blijven ruiken. Deze wijn opent zich als een pauw in het glas: zwaar geparfumeerd, morelkers en toffee, Provençaalse kruiden. Ook wat mineraal.

Château Paul Mas 2010, Clos des Mûres, Coteaux du Languedoc, is de wijn uit de gemanipuleerde serie, waarbij een magnum is overgegoten naar een fles op respectievelijk zondagavond, maandagavond en dinsdagavond. De proevers bemerken dat de wijn uit de geblindeerde flessen wel héél veel verwantschap vertoont. Het merendeel van de proevers waardeert de wijn die zondagavond in de fles is geschonken veruit het beste. Dit is de wijn die, zegt Rob, relatief het minste zuurstof heeft gehad – de maandagavond en dinsdagavondwijn heeft immers in de magnum véél meer zuurstof gehad. Mijn aantekeningen van de maandagavondwijn (die ik het beste vond): vuursteen, cederhout. Berry ruikt florale tonen, cassis en lavendel. Ik ook nog wat terroir en dennennaalden. De wijn heeft een goede balans en nog flink wat toekomst.

In de dialoog hierover dringt zich een conclusie op: beluchten kan de gepercipieerde smaak van een kwaliteitswijn verbeteren, maar beluchten heeft niet zoveel zin bij heel eenvoudige wijnen. En natuurlijk: oproep tot verdere discussie door Rob! Zie de kleine lettertjes onder dit artikel, reageer gerust.    

Domaine Baumard 2007, Savennieres, Trie Speciale

Zéér geparfumeerde wijn, in mijn aantekeningen staat: viool-viool-viool! Ook een brandnetelimpressie. Mooie harmonieuze wijn, stevige smaak en duidelijk aanwezige alcohol.

Barbaresco 2001, Produttori

Coöperatiewijn van Nebbiolo. Frank was helemaal in zijn sas met de wijn: cassis en framboos in de neus. Ook wat munt. Een gebalanceerde wijn. Mijn aantekeningen: bruine rand, framboos en kers, een mooie neus bij een smaak die een breed palet van indrukken beslaat: kreupelhout, vuursteen, laurier. Goed op dronk en eigenlijk valt er bij deze wijn niet zo veel te wensen. Voor mij de mooiste wijn van de proeverij.

Henriques & Henriques, Madeira 10 jaar oude Bual

Hartendiefje van Rob. Licht groene rand, krentjes in de neus, zwoele neus en prachtig uitgebalanceerde smaak. HansL is onder de indruk van de kleur: amberkleurig met oranje reflectie, intense neus met hars en noten, de wijn ‘opent’ je neus, zegt Hans. Ook wat tonen van vijg en chocolade.

Tokajer Aszu 2000, Hétszóló, 5 puttyonos

Hartendiefje van Rob. Groen-gouden kleur, abrikoos en Turks fruit. Prachtige zoet-zuur balans, heel spannende wijn met veel complexiteit. HansL noemt kruidigheid, caramel en noemt de neus interessant. Levendige wijn met impressies van ingeblikte mandarijnen.

Met dit thema kunnen we driftig verder gaan ontdekken. Rob, bedankt!