Richard kwam, proefde en overwon

Er is géén proeverij bij onze sociëteit met zoveel folklore als de voorjaars-klassier: de wedstrijd. Twaalf Franse wijnen op tafel, allen geblindeerd en de leden moeten aangeven: de streek, de appellation, het jaar, de druiven, de classificatie en de producent. Goede antwoorden leveren punten op. De winnaar mag zich een jaar lang onze Proefkampioen noemen; een status die extra kleur krijgt door de Kees Mutsaers wijnkoeler, een wisselprijs waarin de naam van de Proefkampioen wordt bijgegraveerd. Richard van Oorschot kwam, proefde en overwon.

Als je gewoontegetrouw dinsdags gaat proeven, komt het natuurlijk wel eens voor dat je niet helemaal fit bent. Of licht chagrijnig. De grap is dat na twee, drie slokken wijn dat gevoel altijd wegebt. Nu ik vandaag – dinsdagavond – naar huis toe ga, valt me op dat ik een latente hoofdpijn voel opkomen… En wat erger is: ik snotter en moet vaak mijn neus snuiten. Nee hè! Niet vanavond… als mijn neus dicht gaat, kan ik goed proeven vergeten. Op de avond van de wedstrijd is dat fnuikend. Mijn eerste woorden als ik Noël zie, zijn dan ook: ik voel me niet zo goed. Noël twijfelt geen seconde, en geeft direct als antwoord: ik ook niet. Zó, wij hebben ons ingedekt als het vanavond fout gaat. Bij de wedstrijd worden jullie kleine jongens, zei Nelly eens. Want vanavond is proeven een erezaak. Ik hoor Paul mompelen: ik ben al dagenlang zenuwachtig voor vanavond. En Claartje verzucht bij de rode wijnen vertwijfeld: wááááárom doen we dit eigenlijk?

De winnaar van 2009 Rob van Ginneken en collega-jurylid Geoff Marée nemen hun taak heel serieus. Hilarisch is het moment dat Rob uit het jurylokaal terugkomt en aan de radeloos proevende leden vraagt: “Heeft iemand per ongeluk het reglement bij zich?” (we hebben een echt reglement). Natuurlijk. Dat hebben we. Net als wedstrijdproeflijsten van jaren (Kees, die zich ontpopt als onze wedstrijdhistoricus) en spiekbriefjes. Er werden dit jaar ook heuse waarschuwingen uitgedeeld bij praten en afkijken.

Na telling van de punten reikt Rob de wijnkoeler met een mooie fles uit aan winnaar Richard van Oorschot. Dat hij goed proeft, merken we iedere week. Maar zó goed? Richard kwam, proefde en overwon. Hij scoorde een overtuigende eerste plaats. Een van de jongste leden steekt proevers met bij elkaar enkele honderden jaren proefervaring in de zak. Da’s geweldig: Richard proficiat! Twee leden van de gelegenheidsformatie Black Berrys die bij de Prix Saint Hubert hoog scoorden, mogen naast Richard op het ereschot: Berry Marinussen als derde, en – yes! – ikzelf met de tweede plaats.

We proefden mooie en karakteristieke wijnen deze avond.

Champagne de Sousa, Brut Tradition
Wat niemand lukte, vanaf 1993, lukte Rob wél. Het wedstrijdreglement is aangepast en we proeven voortaan ook mousserende wijn. Psychologisch gezien leek het mij geen goed plan om te beginnen met een andere wijn dan champagne, hoewel dat natuurlijk wel een mogelijkheid was. De mooie mousse die maar blééf aanhouden, maakt de optie champagne waarschijnlijk. In de neus brooddeeg, nou dan weet je het wel. Fijne zuren en elegant: champagne om te beginnen. Lekker!

Sieur d’Arques 2008, Limoux
Een neus die overduidelijk chardonnay móet zijn: vanille, cederhout, rokerig. In de smaak mooi opdrogend en een prachtige lange afdronk. Geweldig mooi glas witte wijn.

La Soufrandise 2006, Pouilly-Fuissé Vieilles Vignes
Strak geelkleurige wijn, en een héél florale, expressieve neus. Cederhout, strakke wijn in de smaak, veel inhoud, zelfs een tikje mollig. Schitterende wijn van chardonnay.

Merlot de l’Arjolle 2007 , Synthèse, vin de pays des Côtes de Thongue
Deze merlotwijn brengt Noël in vervoering. Paars nog. Mooie kruidige neus met vanille, in de smaak sappige, vluchtige zuren. Ik dacht door de warme smaak aan grenache, maar nee dus: merlot uit het zuiden.

Châteauneuf du Pape 2007 Haut Pierre, Delas
Diepdonkere kleur, zwart bijna. De neus is gesloten, vind ik. Later terugruikend: morelkers. Wijn gemaakt van 90% grenache en 10% syrah. Mijn aantekeningen zeggen: zuidelijke wijn, warme aandronk, fluwelig. 94 Parkerpunten.

Château d’Aiguilhe 2005, Côtes de Castillon
Sjonge, jonge, wat een zwartrode kleur. Gesloten neus weer. Potloodslijpsel. Merlot? Staat in mijn aantekeningen, en dat klopt voor 80%, de wijn werd met 20% cabernet franc aangevuld. Tikje ontoegeeflijke wijn, maar ook met een enorm potentieel: rijke en grote wijn. Mogen we deze in 2015 nog eens proeven?

Interessant om nog te vermelden is dat Peter van den Ende de beste proever was bij de rode wijnen.