Bijenkasten op Marimar Estate |
Het is acht
jaar geleden dat we een proeverij hadden die helemaal gewijd was aan biologisch
werkende wijnboeren. In het verslag staat dat de wijnboeren ‘anders’ werken. Nu
anno 2020 heeft het maken van wijn met respect voor de aarde breder navolging.
Gerard van Avendonk brengt biologische wijnen op tafel. De wijnboeren maken
wijn zonder het toevoegen van (veel) sulfiet en zwavel, ze maken gebruik van de
gisten die zich bevinden in de schillen, ze spuiten niet of beperkt in de
wijngaarden en laten de natuur hun gang gaan én ze grijpen niet in tijdens het
wijnmaakproces (chaptaliseren en additieven toevoegen). De vitaliteit van de
bodem, van de wijngaard, staat centraal bij biologische wijnbouw. Biodynamische
wijnbouw gaat nog een stap verder door uit te gaan van gunstige cycli in de
stand van de zon, maan, sterren en planeten. Alle werkzaamheden in de wingerd
worden afgestemd op de antroposofische theorie van Rudolf Steiner die is uitgewerkt
door Maria Thun.
Ook biologische
wijn heeft een goed verhaal nodig. Wat vinden jullie hiervan? “De hele
wijngaard wordt biologisch bewerkt sinds 2010, gecertificeerd sinds 2017. Er
zijn wilde bloemen die nuttige insecten aantrekken. Nabij de wijngaard staan
bijenkorven, de bijen zorgen voor de bestuiving. Ook lopen er kippen in deze
Californische wijngaard. Afval wordt hergebruikt: druivenpulp wordt vermengd
met stro, koeienmest en paardenmest van de eigen manege, appelpulp van een
fruitconservenfabriek en zaagsel van een houtzagerij, het wordt gebruikt in de
wingerd. De wijngaard wordt besproeid met een kruidenthee waarin brandnetel en
duizendblad is verwerkt.” Kom daar maar eens om, zo’n verhaal.
Hóe proeft dat
op de tong? De wijn is een hartendief van Gerard: Marimar Estate 2017 Don
Miquel Vineyard chardonnay Californië. Er is duidelijk mineraliteit in de geur,
een bittertje in de sappige smaak met goed concentraat. Toos benoemt meloen,
ananas, hout en een vetje in de aanzet. Ook Willem Jan ruikt ananas, naast
mango, hazelnoot, caramel in de mond. Fraai dus.
Twee
geblindeerde lange nekken flessen doen ons denken in de richting van de Elzas.
Beiden wijnen zijn van het huis Adam, met meer dan vier eeuwen traditie. Hier
wordt gewerkt volgens de biodynamische leer van Rudolf Steiner. Beiden wijnen
komen van de Grand Cru Kaefferkopf. De Riesling 2016 proeft naar appels, heel
rins, goede balans met een piepklein zoetje. Just proeft méér: meloen, citrus,
gras, in de smaak een klein amandelbittertje.
De Gewürztraminer 2016 is voor
mij een van dé wijnen van de proeverij. Geweldige wijn! Kruidigheid, licht
honing en mineralen in de geur, uitgebalanceerde smaak met proefbaar zoet. Just
beoefent de kunst van het understatement: honing, lavendel, zoet die neigt naar
stroperigheid, wél in balans – en daar
komt ie: ‘Ik kan me voorstellen dat mensen dit mooi vinden’.
Er volgen twee
pinot noirs. Domaine de Vougeraie is de grootste bioloigsche producent uit de
Cote d’Or. Al bijna twintig jaar gecertificeerd. Domaine de Vougeraie 2014 uit
de Bourgogne legt het voor mij af tegen de rode versie van Marimar Estate 2014
La Masia pinot noir Don Miguel Vineyard Californië. Ja, dezelfde wijngaard van
dat mooie verhaal hier boven.
Marimar Torres met dichter Cristina |
Deze wijn van Torres heeft elegantie. Een lichte
kleur, de wijn is frivoler, een fruitige impressie – frambozen! RobK benoemt vanille
en pruim, aanvankelijk is de wijn in zijn ogen wat enkelvoudig. Annemiek
benoemt roomboterbabbelaar, kruiden, mineralen en kers. Eric bekijkt het glas en
benoemt de tranen, de benen van de wijn, en peper en donker fruit.
Vier rode Rhône
wijnen krijgen we in het glas, zonder het te weten: Gigondas, Côtes du Rhone,
Chateauneuf de Pape en Vacqueras.
Domaine de Restanque 2015 Gigondas is een hartendief van Gerard. Sinds 2012 gecertificeerd. Gemaakt van Mourverdre, Carignan en Syrah. Mijn aantekeningen: kruidig, licht mocca, frivoler na beluchting, prettige framboosjes, sappige smaak, lichtvoetige en levendige wijn met een pepertje. Angelique benoemt de heldere kleur, het tranende glas, pepertje en steenfruit. Saskia proeft amarene kers, marsepein, vuursteen, pepertje, munt en earl grey thee.
Montirius Côtes du Rhone 2015 Secret Jardin heeft een zoetige aanzet, tannine, potentieel, sappig zuurtje, heel licht kers, wat rode kool, kruidnagel, stevige smaak en bittertje in afdronk. Domaine Berthet Rayne 2017 Chateauneuf du Pape ruikt naar rode bessen, zegt RobG, is fruitig, jeugdig en aantrekkelijk. Montirius Vacqueras 2014 Le Clos heeft een bruine rand, duidelijk geouderd, marsepein. Een solide wijn met goed concentraat maar ook een tikkeltje saai. Valerie benoemt rozen, riool, hooi en paddestoel.
De Moscato Passito 2014 van Barberani komt uit het midden van Italië, Umbrië, en is gemaakt van ingedroogde druiven. Claartje benoemt lavendel, RobK prijst de lichtheid van de wijn, ik proef toffee en de hoge zuurgraad valt me op – een goed teken bij dessertwijnen, maar ruik ook iets chemisch in de neus dat ik niet kan thuisbrengen. Zéker niet bij een biologische wijn.
Domaine de Restanque 2015 Gigondas is een hartendief van Gerard. Sinds 2012 gecertificeerd. Gemaakt van Mourverdre, Carignan en Syrah. Mijn aantekeningen: kruidig, licht mocca, frivoler na beluchting, prettige framboosjes, sappige smaak, lichtvoetige en levendige wijn met een pepertje. Angelique benoemt de heldere kleur, het tranende glas, pepertje en steenfruit. Saskia proeft amarene kers, marsepein, vuursteen, pepertje, munt en earl grey thee.
Montirius Côtes du Rhone 2015 Secret Jardin heeft een zoetige aanzet, tannine, potentieel, sappig zuurtje, heel licht kers, wat rode kool, kruidnagel, stevige smaak en bittertje in afdronk. Domaine Berthet Rayne 2017 Chateauneuf du Pape ruikt naar rode bessen, zegt RobG, is fruitig, jeugdig en aantrekkelijk. Montirius Vacqueras 2014 Le Clos heeft een bruine rand, duidelijk geouderd, marsepein. Een solide wijn met goed concentraat maar ook een tikkeltje saai. Valerie benoemt rozen, riool, hooi en paddestoel.
De Moscato Passito 2014 van Barberani komt uit het midden van Italië, Umbrië, en is gemaakt van ingedroogde druiven. Claartje benoemt lavendel, RobK prijst de lichtheid van de wijn, ik proef toffee en de hoge zuurgraad valt me op – een goed teken bij dessertwijnen, maar ruik ook iets chemisch in de neus dat ik niet kan thuisbrengen. Zéker niet bij een biologische wijn.
Een halve
generatie terug mopperden we nog wel eens op biologische wijn, maar die lijkt
nu volledig geaccepteerd. En meer main stream geworden. Het is een mooie
ontwikkeling, die Gerard met de proeverij prachtig onderstreept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten