woensdag 16 maart 2011

Limoux: witte wijnenclave in Languedoc

Iets zuidelijker dan de middeleeuwse stad Carcassonne in de Aude valei vormt Limoux een natuurlijke grens waar het Mediterraan landklimaat en het Oceanische zeeklimaat elkaar ontmoeten. De heuvels en valleien zijn relatief groen met gemengde vegetatie; essen en varens delen de ruimte met eikenbomen en wilde tijm. Op heldere dagen zie je van hieruit de sneeuw-getopte Pyreneeën in het Zuiden. Je treft hier Chardonnay, Chenin Blanc en Mauzac in plaats van de Mediterrane druivensoorten die wij associëren met de Languedoc. Limoux eigenheid is nauw gekoppeld aan ligging en klimaat. De temperatuur is hier lager en de regenval hoger dan in andere delen van de Languedoc. De hoogte speelt ook een rol, de wijngaarden zijn hier geplant op een hoogte van 200 tot 500 meter. En dan is er de wind, de maritieme bries of de koelere noord-westelijke Tramontane. Dit alles maakt dat de chardonnay druif die wat later rijpt zich hier goed thuis voelt, terwijl de omstandigheden moeilijker zijn voor Carignan, Mourvèdre en Grenache. Peter van den Besselaar verzamelde witte wijnen uit Limoux naar aanleiding van een artikel in het Engelse Decanter, waaruit bovenstaand stukje een vertaling is.

Blanquette de Limoux, Domaine J. Laurens
Mooie, open neus. Heel expressief met een beetje poedersuiker, ananas en kiwi. Heel fruitig, mooi rond, zachte mousse. Dit is misschien een tikje zoet maar er is voldoende fris zuur aanwezig om tegengewicht te geven. Een zeer prettig glas bubbels om de avond mee te openen. Gemaakt van chardonnay, mauzac en chenin blanc, drie jaar gerijpt.

 
Les Hauts Clochers 2008 Sieur d’Arques, chardonnay
Aanvankelijk zit deze witte wijn behoorlijk op slot. Dus, walsen, walsen, maar naast héél voorzichtig wat impressies van citroen, blijft het toch opvallend stil. In de mond is het echter een ander verhaal en is deze wijn véél overtuigender: fris, mollig, rijk. Prachtige citroenzuren (maar dan van wel heeele rijpe citroenen), broodkorst en perzik. Mooie houtopvoeding. Duidelijk een wijn met ‘upward potential’ van de coöperatie.

Domaine Begude 2008 Chardonnay
De wijn in het glas naast de Les Hauts Clochers 2008 Sieur d’Arques start al net zo gesloten. Drinken we deze wijnen niet wat te jong? Het lijkt er wel op. In de neus lichtjes wat tonen van boter en zeepsteen. Na een paar minuten komt ook hier mooi gedoseerd hout los, samen met peren en duidelijke mineraliteit. Na een nip weet je dat je hier te maken hebt met een prachtig glas Chardonnay. Fris en vol en een licht ziltige toon die heel subtiel verweven zit in de smaak. Geef dit nog een jaar of wat om echt goed in balans te komen en je hebt een prachtglas.

Domaine Begude 2010 Cuvee l’Exotique, IGP Haute Vallée de l'Aude 
Een opvallende, witgele kleur. De meeste witte wijnen die deze avond op tafel staan zijn wat goudkleuriger. Nog opvallender is de geur: zuurtjes! Van die gele Napoleon-bollen, je kent ze wel. Maar ook honing en lychee. Door de zuurtjesimpressie is de algemene mening toch wel dat de wijn ietwat kunstmatig overkomt. Dan ontstaat er een discussie over het feit dat dit een biologisch werkend domein is en dat de term ‘kunstmatig’ daardoor niet op deze wijn van toepassing zou kunnen of mogen zijn. Enfin, in de smaak is die opvallende toon vooral aanwezig in de vorm van forse zuren (zoals in citrusfruit) en overwegend geel fruit, zoals banaan en peer. Er is wel een stevig vermoeden dat deze wijn nog vreselijk jong is en dat er met de jaren mogelijk een betere balans gaat ontstaan. Curieus glas van 80% grüner veltliner (!) en 20% chardonnay.

Domaine de Rives-Blanques 2009, cuvee Sauvageon, Limoux
De volgende wijn heeft ook een bleekgele kleur, ongeveer net als de l’Exotique. De neus is echter een ander verhaal. Mooie kruidigheid, frisse perzik en tot mijn eigen verbazing noteer ik ook: een vleugje geitenstront. Bloemen, mooie mineraliteit en ook iets wat aan een zuurstok doet denken. Vervolgens huppelt de smaak mooi achter de geur aan: caramel, peren, truffel, frisheid. Ik hoor iemand zeggen dat deze wijn wat dikte mist in de afdronk. Zou dat misschien komen omdat we vanavond voornamelijk Chardonnay wijnen proeven, die doorgaans toch veel dikker en vetter overkomen? Ik denk zelf eigenlijk van wel en ben behoorlijk onder de indruk van deze wijn. Een pracht Sauvignon blanc, mét houtrijping.

Chateau de Gaure 2009 Cuvee ‘Oppidum’, Limoux (chardonnay, mauzac en chenin blanc)
In het volgende glas ruik ik appelmoes en zeep. Ik heb het idee dat deze wijn qua neus niet helemaal lekker voor de dag komt. Maar dan hoor ik mijn buurman zeggen dat hij juist de neus van deze wijn zo fraai vindt. Feit is wel dat dit een heel rijk en interessant glas wijn is. Zoete aanzet, rijk en vol. Verrassend! Dat verwacht je niet direct als je eraan zit te snuffelen. Er wordt hier flink uitgepakt door de wijnmaker (daarmee doel ik zowel op het door de wijnmaker zelf geschilderde etiket als op de zeer expressieve inhoud van de fles). Dit is een hele rijpe, dikke wijn. ‘Made to impress’, met rijp exotisch fruit en, heel fraai, geroosterde amandelen.

Domaine Begude 2006 cuvee l’Etoile, Limoux, chardonnay
Hartendiefje van Peter. Wijn die op de kaart staat in het met drie Michelin sterren bekroonde restaurant van Loiseau in… de Bourgogne. ‘Warme wijn’ is het eerste dat ik opschrijf. Later kom je daar dan toch weer op terug, als je niet anders kunt dan het frisse zuur prijzen, dat zo mooi opbokst tegen het zondoorstoofde fruit. Wat een prachtglas is dit zeg. Geweldige concentratie, boterbabbelaar, romig, rijk maar toch heel stijlvol. Mooie bloesem en honingimpressies. Ook hier blijkt weer dat pas na minutenlang walsen de wijn zich slechts beetje bij beetje aan je geeft en dat er dus nog veel potentie aanwezig is. Top!

Verslag en proefnotities David Koenen

Geen opmerkingen: