zaterdag 28 januari 2017

Sherry & Spijs brengt in verlegenheid én verrast

Ook doorgewinterde wijnliefhebbers kunnen in verlegenheid worden gebracht én verrast. In verlegenheid gebracht omdat we de juiste woorden niet vinden. En verrast omdat een wijn die we doorgaans niet waarderen ineens zowaar aangenaam en lekker blijkt te zijn. Dit is precies wat er gebeurde bij de wijn en spijs proeverij van Martin Berkelmans. Mooi hoor!

Vijf kleine gerechten werden begeleid door respectievelijk Manzanilla, Fino, Amontillado, Palo Cortado, Oloroso, Pedro Ximenez en Moscatel. Het hele spectrum van sherry. De ene keer combineerde de wijn beter dan de andere – dat is mooi uit te vogelen in zo’n exploratieve proeverij. 

De beschrijving baby-adem, castelvetrano-olijf, gemberbrood, venkelzaad, groene kardemom en jeneverbes, we bezigen ze niet vaak. Ook niet nangka (jackfruit uit de moerbeifamilie), oolongthee, paranoot en melasse, de volcabulaire die ons studieboek aangeeft bij sherry. Wel uiteraard: noten, amandel en walnoot, ziltig, dadel, citroen. Een kwestie van nóg nauwkeuriger proeven en onze geurimpressies uitbreiden. 

Sherry krijgt zijn karakteristieke smaak door de laag van micro-organismen, de flor. Wat ik niet wist is dat het kan voorkomen dat in het ene vat wél flor ontwikkelt en in het andere vat niet. Het is bloedlink om te zeggen: ik hou niet van sherry, want er zijn zovéél variëteiten dat het zo goed als onmogelijk is dat je ze allemáál niet blieft. 

Lustau Fino Jarana, fris, een mooie aperitief sherry. Een lekker bittertje in de aandronk, eetlustopwekkend, impressie van olijf. Eric ruikt noten, Just ook citrus. 

Micaela Amontillado werd geserveerd met pompoen en garnaal, een prachtig gerecht met gepelde Hollandse garnalen en ongepelde gefrituurde garnalen (lekker!). De amontillado is een fino die 8 tot 15 jaar op vat heeft gelegen, waarbij de flor afsterft en de wijn wordt versterk met alcohol en verder rijpt. Indrukwekkend glas met amandel, mooie balans, verfijning, lang nahangend. 

Micaela Palo Cortado van Bodegas Barón werd geserveerd met zwijn met jeneverbes, een combinatie waar ik nooit aan zou denken, die echter wonderwel uitpakt. Dit is voor mij dé wijn van de proeverij: excellente balans, lange afdronk, fraaie mineralen en veel verfijning. Just noemt de zuren fantastisch en maakt indruk met zijn proefnotities van talrijke noten: walnoten, hazelnoten, beuk, cashew etc. Groots glas. 

Xixarito Oloroso, Bodegas Barón die naast de Palo Cortado staat is een sherry waar ik wel blij van kan worden. Stinkertje in de geur, haalt het niet naast de Micaela, is iets te zoet en zit nogal hoog in de alcohol. Just benoemt haags hopje en betitelt de wijn als grof maar met een mooi karakter. 

Micaela Moscatel van Bodegas Barón omarmt je met een smaak van perzik. Ik heb een zwak voor Moscatels, de wijnen die ongelofelijk uit de mode zijn maar zó klassiek dat je mij er altijd wel een plezier mee doet. En zeker als het buiten vriest. De combinatie met een koffiedessert van luchtige chocolade, turks fruit, wat mousse en een fris ijs is uitmuntend.


Fijne proeverij, veel dank Martin.


zondag 22 januari 2017

Er Gaat Niets Boven Down Under

Het belooft een mooie afsluitende maand van het seizoen te worden, met eerst Toos Dusee met Australië, en dan Jaap met Californië. Eindelijk wat aandacht voor de wijnen van de Nieuwe Wereld op de sociëteit! “Long overdue”.

En Toos zet mooie wijnen neer. Wijnen die ook, zoals te verwachten, voor de nodige discussie zorgen. En voor lesjes bescheidenheid. Hunter Valley Semillon, een klassieke wijnstijl: door vrijwel niemand herkend – wat ook wel te verklaren is, zie later. Een Riesling uit Eden Valley (Grant Burge) wordt door sommigen aangezien voor van alles en nog wat, maar door een aantal proevers gelukkig wél herkend door de duidelijke petrolaroma’s. Daardoor geen allemansvriend, maar wel een mooie, ronde, zachte wijn, zeker voor een Riesling, zonder de vaak typerende (iets te uitbundige) citrusneus. Terug naar de Semillon, van topproducent Tyrrell’s, de VAT 1 uit 2010. Aroma’s die sommigen aan hout doen denken, wat groen fruit, een frisse wijn die we véél te vroeg drinken (Oz Clarke noemt de VAT 1 als archetype van de stijl, en geeft 15 jaar als ideale bewaarperiode voor dit soort ‘premium unoaked’ wijnen, die dan honing- en wasachtige tonen zal gaan ontwikkelen). Hopelijk heeft Toos nog een flesje achtergehouden ...

De volgende serie wordt wel herkend als Chardonnay. De boterige (malo-)neus, de eerste wijn doet me aan Chinese kruiden (5 spices mix) denken, komt uit Western Australie, een relatie koel gebied. De andere is weer van Tyrrell’s, uit de Hunter Valley dus, is meer een “Chablis” dan een Cote d’Or stijl wijn (voor de oude wereldadepten die meelezen), een elegante wijn, mooi fris, minder dominant hout en Toos’ eerste hartendiefje. Beide wijnen hebben aanhangers, menigeen vindt de wijnen wel te duur betaald met rond de 20 en 30 euro. Ik wens deze mensen veel succes om in Bourgogne voor deze bedragen mooiere wijnen te vinden, en hoop dat ze die dan meenemen naar Goirle op een dinsdagavond.

Het identificeren  van de druif van de eerste serie rood is voor de meeste proevers geen probleem: dat moet CabernetSauvignon zijn, met zo veel cassis. Ik rook zelf meer kersen maar de wijnen hadden inderdaad wel iets van Bordeaux, maar dan wel van het rijke, rijpe soort. De eerste, van Arlewood Estate, net als de eerste Chardonnay uit de vorige serie, een warme wijn, wat speculaaskruiden over het donkere fruit. De Grand Burge uit de Barossa Valley was voor mij wat frisser, meer framboos en gekonfijte kers, zéér hoog op smaak deze wijn, “bijna een droge limonade” schreef ik op.

Nog een serie van drie rode wijnen, dat moet dan wel syrah/shiraz zijn. Er is wat disucssie over wat nu de “blockbusters” zijn, en wat de, ja, wat is het tegenovergestelde daarvan? De discussie komt om de zoveel tijd terug op onze proeverijen. De Shaw Vineyards trapt af: lichte stalneus, beetje gesloten nog, maar voor mij echt een winterwijn, dik, krachtig, veel smaak (Estate Shiraz, Shaw Vineyards). Van een hoger gelegen wijngaard komt de Cumulus Shiraz (2011) uit het gebied Orange. Ook weer wat gesloten, maar wel met fruit in de smaak, ik denk weer aan kersen, een mooie afdronk. Meer een lunchwijn, misschien, oppert iemand. Voor mij en enkele andere proevers, maar zeker niet voor iedereen, is de derde wijn de mooiste, meest complexe (beetje stal, weer, maar ook mint, inkt, kokos) en verfijnde wijn: de Filsell van Grant Burge (ook Toos’ hartendiefje). Qua prijzen blijken de wijnen vergelijkbaar, dus de keuze is reuze, naar gelang ieders voorkeuren of drinkmomenten.

De uitdrinker: na de klassieker van Tyrrell’s verwacht ik een Rutherglen Muscat, maar we krijgen een andere Down Under klassieker, een 10 jaar oude Tawny, wederom van Grant Burge. Een hele mooie uitdrinker (die hebben het nogal eens moeilijk bij ons, zo aan het eind van de avond), krentjesneus, noten hoor ik ook om me heen genoemd worden, dik fruit (mandarijnsap), mooie zoet-zuurbalans, wel wat veel alcohol misschien maar daarover moeten we niet klagen.

En ook over Australië, of de Nieuwe Wereld, moeten we dat beter maar niet (meer) doen. Een zeer welkome afwisseling, of moet ik zeggen een ‘refreshing breath of air’, deze proeverij, van wat we door de bank genomen proeven op de soos. Dank je Toos!

Proefnotities en verslag Rob van Ginneken

zondag 1 januari 2017

Happy New Year ~ Bonne Année - Nieuwjaarsreceptie




We zijn het jaar begonnen met een mooie reeks wijnen:

CHAMPAGNE DEUTZ BRUT CLASSIC (IN MAGNUM)

OOO

VERTROUWD EN WIT
CÔTES DE NUITS VILLAGES 2014 DESERTAUX FERRAND CHARDONNAY
 CÔTES DE NUITS VILLAGES 2004 DESERTAUX FERRAND (2XMAGNUM)
VOUVRAY CLASSIC 2015 MARC BRÉDIF CHENIN BLANC
WEHLENER SONNENUHR 2008 KABINETT A.S. PRÜM RIESLING

OOO

AVONTUURLIJK EN ROOD
DOMAINE BESSA VALLEY 2010 ENIRA
DULE RISERVA 2012 CANNONAU DI SARDEGNA GABBAS
Wijnmaker van het jaar 2015 – tre bicchieri Gambero Rosso
CHÂTEAU LAMARTINE 2014 CAHORS
Decanter Platinum Award 2016 96 punten
BLOOD AND COURAGE 2014 SHIRAZ BAROSSA VALLEY



SWANTJE EN PAUL WINNAAR RAADMAGNUM

De proevers gaven een jaar op dat varieerde van 2004 tot 2014. Tien proevers plaatsten de wijn in Italië, twee in Rhone, twee in Loire en een in Madiran. Vijf proevers determineerden Bordeaux. 

Na onthulling bleek de wijn Château Moulin de Blanchon te zijn.  Gelegen op een uitloper van het kiezelplateau van Saint Estephe in St. Seurin de Cadourne. De rijping is voor 30% op nieuwe barriques. Swantje werd winnaar door het jaar goed te noemen. Paul determineerde Haut Medoc als enige proever.