 |
| Oostenrijkse wijnbouwer Kurt Angerer |
Druivenrassen
kennen een oorsprong. Dat is daar waar ze oorspronkelijk vandaan komen.
Zo komt Sangiovese uit Italië, Riesling uit Duitsland en Albariño uit
Spanje. So far, so good.Toch
hebben druiven hun weg over de wereld gevonden. Samen met reizende
mensen, zijn druiven op plekken terecht gekomen waar ze oorspronkelijk
niet te vinden waren. Jaap noemt deze druiven ‘migranten’ en zet ons
vanavond hiervan monocepages voor. Aan ons de schone taak om druivenras
en nieuwe herkomst te herkennen. En dat blijkt geen sinecure.
We starten met een indrinker. Het is Steinmühle, Sauvignon Blanc, 2014, Rheinessen, Duitsland. We herkennen dat het een ‘koude wijn’ (d.w.z. kouder gelegen) is. De druif is lastiger te herkennen.
We
vervolgen met witte wijnen. En ook hier is makkelijker om te herkennen
dat het een ‘warme wijn’ is, dan welke druif het is. We noemen Semillon,
Pinot Gris en zelfs Verdejo. Jaap verklapt wat het is: Simonsig, Chenin Blanc, 2016, Stellenbosch Zuid-Afrika. Tja, het blijkt de constante van deze avond te worden. We vinden migrerende druiven lastig te herkennen!
We proeven Kurt Angerer, VI, Viognier, 2011, Oostenrijk. Deze is zeker houtgelagerd. En Laurent Miquel, Albariño, 2015, Languedoc, Frankrijk. Dit is een mooie, speelse wijn met hints van citrus en mineraliteit. Voor Jaap is dit een van de toppers van deze avond!
Bij Yalumba, Barossa, Riesling, 2014, Australië ruiken we de typische benzine/petrol. Kees vindt de wijn strakdroog. De smaak is wat vlakker.
Over naar de rode wijnen. Errazuriz Estate Series, Sangiovese, 2013, Chili is
mooi helder, transparant. Claartje benoemt het rood fruit, zoals kers.
De wijnstokken staan pas sinds 2008 in de Chileense wijngaard. Gaja, Ca’Marcanda Promis, Merlot / Syrah, 2013, Toscane heeft een fijne neus, maar is in de mond nog wat stroef.
Ondertussen
steekt een stevige discussie de kop op. Zijn druiven en herkomst nog
wel herkenbaar? Hoe kunnen wij dat nu blindproeven? Wat gebeurt de
laatste jaren al met de nieuwe gisten? Het is te merken dat we onthand
zijn!
 |
| Zinfandel van d'Arjolle maakt indruk |
Ik vind Domaine de l’Arjolle, Zinfandel, 2015, Frankrijk de
boeiendste van de avond. En proefkampioen Rob herkent zelfs de druif! Hij beschrijft
de wijn als dieppaars met bramen, bosbes en intense zuren. De volgende
is voor Jaap weer een topper: Morgenster, Nu Series 1, Cabernet Franc, 2014, Zuid-Afrika. Anderen vinden de ‘rook’ in deze wijn toch iets te prominent. Bij Domaine de l’Arjolle, Carménere, 2015, Frankrijk meenden wij Syrah of Malbec te herkennen. Tja, het is geen typische Carménere.
We sluiten af met Yalumba, Museum Reserve, Muscat, Australië. Het is een heerlijke, donkerbruine wijn: dik sappig. Geen Palamino, geen Madeira, maar Muscat.
We danken Jaap voor deze leerzame avond. Het was een mooie les in nederigheid.
Verslag en proefnotities Eric Hoepelman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten