vrijdag 28 oktober 2016

Bulgaarse wijsheid: de natuur, tijd en geduld zijn de beste dokters

Kees van de Wiel zet ons Bulgaarse wijnen voor. Hij heeft een mooie proeftafel samengesteld, waarbij lokale druiven zoals Melnik en Mavrud meermaals langskomen.

Indrinker

Suhindol Rosé 2014 van Gamza en Cabernet Franc
Deze rosé is zalmrood van kleur. De wijn heeft behoorlijk wat bitters. Het fruit is ver weg waar te nemen; hoogstens enkele hele rijpe appels.

Witte wijnen

Logodaj White 2013 van Melnik
Een kristalheldere, witgele wijn met een neus van muskaatdruif en jasmijn. En dat terwijl de wijn is gemaakt van blauwe druiven. Lekker sappig en kleine zuren. Gastproever Ron ervaart stoofperen: het rinsige van de peer en petrol van het stoven. Een hele nette wijn.

Carpe Diem 2012 van Chardonnay + Sauvignon Blanc + Sémillon
Peter vindt dat de wijn een interessante neus heeft: vanille, turks fruit, snoepjes, boter en houtrijping. De smaak is dan weer meer aards met wat vuursteen. Ron proeft kaneel. Ik vind het een rijke, stevige wijn.

Rode wijnen

Tiara 2015 van Mavrud
De wijn heeft potentie, maar maakt deze nu nog niet waar. Momenteel proeven we bitters, zuur en ‘te jong’. Of ietwat mooier geformuleerd: aards, mineraal en boerenkool. Een boeiende wijn.

Sunny Hill 2014 van Melnik
Een vriendelijk wijn met rozen, oranjebloesem en cola. En ik maar denken aan zo’n zoete zuurstok op de kermis.

Kotta ‘299’ 2012 van Gamza
Noël neemt bessen, kersen en jodium waar in zijn neus. Daarna een stevige aanzet met chocolade en koffie. En dan een nette overgang naar zuren. Al met al een prima glas.

Zagreus Premium Reserve 2012 van Mavrud
Hans proeft mooi getemperde zuren met een kruipolie-ondertoontje. Peter vindt ‘m fluwelig met  elegantie.

Uniqato 2010 van Rubin
Een fijne wijn waarin we veel waarnemen. Gerard treft bessen, ronde zuren, verbrande aanzet, vol rijp en hout. Hans neemt waar: een gestoofde neus, bitters, hout, overextractie alcohol en “garage 2.0” (olietonen). Willem-Jan proeft alcohol, prikkel, rubber, peper, bitter en plak, alsof het een Zuid-afrikaanse wijn is.

Uniqato 2013 van Ruen
En ook dit is een mooie wijn. Gerard: zoete kersen, hout, frisse aanzet, dik complex, kers, volle dikke wijn, frisse zure afdronk. Hans: zwartwitdrop (salmiak), drop, chocolade, prettige bitters, zwarte bessen. Hans vindt deze nog eleganter dan de vorige. De druif Ruen is een kruising van Cabernet Sauvignon en de Bulgaarse Melnik.

Vinica 2011 van Mavrud
Hartedief van Kees. Kees vertelt ons dat deze wijn is geperst van ingedroogde druiven, zoals in het Italiaanse Veneto gebeurt met de Amarone. Boele ervaart laurier en een goede balans. Toos begint de Mavrud-druif al te herkennen! Noël proeft Lakrit (drop). Ik vind het een stoere wijn met fruit, tannine èn zuren.

Redark 2009 van Cabernet Sauvignon + Rubin + Ruen
Hartendief van Kees. Dit is een mooie rijke wijn, met aangenaam zoet en hout. Boele zou ‘m zelfs nog laten liggen. Toos proeft: kers, pruim, houttonen, zwoel en zacht. Gerard vult dat aan met thee. Kees stopt er dan nog rijpe pruimen bij.

Uitdrinker

Samos 2008, Antemis
Voor de afsluiter verlaten we Bulgarije en steken we de grens met Griekenland over.We proeven heerlijke, vloeibare, zoetbittere rozijntjes met een vleugje kaneel.

Kees heeft ons een mooie gelegenheid geboden beter kennis te laten maken met Bulgaarse wijnen. In de jaren ’80 en ’90 gewild in Nederland vanwege de prijs/kwaliteitverhouding. De laatste tien jaar is veel geïnvesteerd. Het was een genoegen om enkele lokale druiven meermaals te proeven. De natuur, tijd en geduld zijn de beste dokters. Bulgaarse wijn staat weer op de kaart. Dank je wel, Kees!

Verslag en proefnotities Eric Hoepelman

zaterdag 22 oktober 2016

Authentieke of antieke druiven? We proeven beiden: Gaillac van de Plageoles.

Gaillac is een gebied in Zuid West Frankrijk, langs de Tarn. Het ligt tussen Bordeaux en de Languedoc. Hugh Johnson schrijft dat er een eclectisch aanbod aan wijnen beschikbaar is. Eclectisch, dat staat voor véél verschillende wijnen en wijnstijlen. Dat komt door ‘authentieke en antieke’ druivensoorten, het thema van de proeverij van Cobie Goutsmits. Robert en Bernard Plageoles promoten lokale druivensoorten. Soms kent een gebied een kartrekker die de héle streek in de belangstelling krijgt, zoals Deiss in de Elzas, Chaves in Hermitage en Brumont in Madiran. De Plageoles hebben die rol in Gaillac, Johnson noemt hen enfants terribles en ultra-traditionele producten. De druiven in Gaillac proeven we eigenlijk nooit: Ondenc, Prunelart, Mauzac, Verdanel. 


De wijnen worden op natuurlijke wijze bereid: geen industrieel gist, geen chaptalisatie, minimale beheersing van temperatuur tijdens de gisting, nauwelijks filtering van de wijnen. Ik ben altijd blij als we curieuze druiven proeven, wég van de eeuwige sauvignon, chardonnay en cabernet. Dit zijn karaktervolle wijnen, échte liefhebberswijnen. 
Op de foto Bernard Plageoles

Alle wijnen zijn blind geproefd, dus we weten niet wát we in het glas hebben als we commentaar geven. 


Mauzac Nature, mousserende wijn van het jaar in zijn klasse

Troebelig, zegt Toos, die associaties heeft van steen en noten, hoog in de zuren. Noël benoemt veel bitters en mist wat fruit. Mijn aantekeningen: appel! Een klein zweetluchtje, heel bruisende mousse en flink wat bitters. 


Witte droge wijnen


Mauzac 2014 Côtes du Tarn, Mauzac Vert

Kees benoemt een lichte oxy toon, vooral perzik. Just benoemt een olie-associatie en sinaasappel. Mijn aantekeningen: hint van ananas, grapefruit, bittertje en citrus, karaktervol glas wijn. 


Ondenc 2014

Just is enthousiast: hij ruikt pistache, cacao, een honingaccent en drop. Kees benoemt boenwas, veel fruit, stevig, bloemig en vol. Mijn aantekeningen: pfff, moeilijke wijn, bepaald geen allemansvriend, ik ruik wat oude sokken, zweetlucht, olijven, en besluit dan door de oxytoon dat de wijn me aan Jura doet denken. Noten zitten ook in het smaakpalet. En zoals de proevers weten zoek ik altijd een moment om te drinken, een gerecht om te combineren. Dit is een mooie wijn bij een comté kaas. 


Verdanel 2012

Kees benoemt petrol. Just ruikt een orgie van geuren: oude vis, zeep, peer, badzout. Mijn aantekeningen: fascinerend! Ik ruik wierrook, de smaak heeft veel amandelbitters. Karaktervol!

Rode wijnen 

Duras 2013

Verpletterend fraaie geur! Daar is werkelijk van alles in te ruiken: gedroogde groene kruiden en morelkers, zegt Eric. Peper, zegt HansH. Bosbes en snoepjesfruit, zegt HansL. Ik ben zwaar onder de indruk van de geur: herfstbladeren, toffee, bramen en rood zomerfruit. De smaak is dan véél lichter dan je zou verwachten, aangenaam, dat wel. Een ideale lunchwijn, als je ’s middags nog moet werken, winkelen of wandelen. 


Duras 2010

HansH kan een wijn altijd prachtig compact verwoorden: mooi glas, veel body en tannines. Noël benoemt een prikkelige smaakbeleving. HansL laurier en tabak. Ik ruik kruiden en morellenkersen, oud hout ook. De smaak heeft veel zoet in de aanzet. Echt een wijn voor bij een herfstig ribstuk met veel vet aan de rand. 


Prunelart 2011

Ook bij deze wijn komen er bijzondere associaties: ijzer, sigaar/tabak, pruimenjam (Eric), hoestdrank, tijm, jodium (HansL). Mijn aantekeningen: veel hout dat het fruit domineert, wierrook, lijm, wat chocolade. Á point, hoeft niet meer te rijpen. 

Zoete wijnen

Muscadelle 2012

De zoete wijnen vind ik een ontdekking. Deze vette wijn is niet plakkerig/sticky ook al zijn er niet heel veel zuren. Mooi zoet met geuren van kandijkoek, honing en perzik.


Vin de voille 1997 van Mauzac  

Zeven jaar op vat gelagerde wijn, zonder bijvulling. Daardoor heeft zich een bacterie- en gistlaag gevormd boven de wijn (precies zoals in Jerez en de Jura) die de wijn van zuurstof afsluit. Prachtige wijn, zeer geconcentreerd, amandel en andere noten in de geur. Droog en prachtig. Ideale bondgenoot van mooie charcuterie en tapas. Voortreffelijk glas. 


Echt een mooie proeverij voor verwende wijndrinkers die al van alles kennen en hebben gedronken, maar zelden… Gaillac!

woensdag 12 oktober 2016

Een frustratieproeverij: wijnen van Barbera

Ze hebben hard geoefend, de twee BWS-teams die meededen aan de Grand Prix St. Hubert. Veel extra proefsessies het afgelopen jaar, buiten de wekelijkse dinsdagavonden om. En Barbera ... die wijn herkenden ze zelden of nooit! Het frustreerde onze reguliere scribent Peter dusdanig dat hij nu maar eens een hele avond aan wijn van deze druif wijdde.

De indrinker: helaas komt deze bubbel wel errug koud op tafel, maar ze biedt een vrij geprononceerde neus, gistig en gerijpt, lekker glas. De meeste proevers zijn nog positiever en dan stelt zich natuurlijk de vraag “Is dit Champagne?’ Voor mij mist de wijn de intense afdronk van een goede Champagne. Het blijkt de Zilveren Parel van Genoels-Elderen uit België.

We proeven drie series van 3 wijnen, in oplopende prijsvolgorde. In de eerste serie twee wijnen van Michele Chiarlo, de Palás 2013 en Cipressi della Court 2012, beide Barbera d’Astis; daarna de Guidobono 2014 uit Alba. Alba heeft volgens de geleerden het beste terroir, maar ja, de beste wijngaarden zijn daar dan ook gereserveerd voor nebbiolo, dus claimen sommigen dat Asti’s best wel eens beter kunnen zijn. In deze serie is in ieder geval duidelijk dat de Palás de eenvoudiger wijn is. Vrijwel iedereen noemt de Cipressi voller, dikker, zwoeler, met ruim voldoende zuren en tannines. De Guidobono heeft een zoetje (“Belga-kauwgom” zegt Kees), een crowd-pleaser, veel fruit, maar net als de Cipressi heeft de wijn voor mij voldoende tegenspel van zuren en tannines.

De tweede serie geeft discussie. De eerste wijn Cascina Bongiovanni 2010 heeft volgens sommigen veel te veel zoet, is volgens anderen desondanks toch in balans. De Ettore Germano, een Alba Superiore uit 2011, is rokerig (‘gebrand’, zegt Hans L), sappig en elegant, alhoewel ook met nog behoorlijk wat tannines. Andere proevers vinden de derde wijn dan weer elegant, Enrico Serafino 2013. Ook bij deze wijn schrijf ik ‘sappig’; na vanovond is dat voor mij toch wel een eigenschap van Barbera. Op kleur laat de wijn zich lastig determineren, zoals Hans vdH terecht opmerkt. Ook het volgens de documentatie lage tanninegehalte vinden we niet bij alle wijnen terug  - komt misschien ook doordat de doorsneekwaliteit bij de BWS toch wel een stukje hoger ligt dan wat er zo gemiddeld genomen in Hollandse huishoudens wordt opengetrokken. 

In de laatste serie een wijn die wel vaker op tafel komt, de Papagena 2011 van Fontanafredda, de Costamiòle van Prunotto en de beroemde Bricco dell’Ucellone. De Papagena 2011 met een vleugje stal, kan op veel bijval rekenen, maar voor mij is de Costamiòle Prunotto 2009 Nizza favoriet vanwege zijn grotere complexiteit. Een lekkere neus (“dat is nou cassis!”roept Berry), open haard, lekkere zuren, en behoorlijk wat, maar superrijpe tannines. De Bricco dell’Ucellone 2012 van Braïda is wat veel van het goede, op dit moment nog, met o.a. 16% alcohol, vanille, bosvruchten; een heel krachtige wijn met veelbewaarpotentieel.

De uitdrinker is een Montlouis Moelleux uit 1996 van Yves Chidaine, in de mond zeer vief en fris, met o.a. sinaasappel, kumquat-, en abrikoostonen, ook behoorlijke ouderingsaroma’s (de wijn doet Kees aan retsina denken). 

Gaan we vanaf nu altijd Barbera herkennen? Vast niet, maar lekker was ’t wel!

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken