zaterdag 3 oktober 2015

Koppig en onweerstaanbaar: Sagrantino uit Umbrië

De Sagrantino druif is één van de autochtone en buitengewoon originele druiven in Italië. Buiten enkele plukjes in Australië en Californië staan ruim 360 hectares aangeplant in Umbrië. De wijn die ervan gemaakt wordt is donkergekleurd en rijk aan tannines en alcohol. De druif geeft koppige wijn. Wijn die moet rijpen om aantrekkelijk te worden. Soms zeker tien jaar. Het is dus een echte liefhebberswijn. Goed uitgerijpt is Sagrantino onweerstaanbaar. Eric Hoepelman brengt wijnen uit Umbrië op tafel met een klein uitstapje naar het aangrenzende Montalcino. Hij toont zich ook een ware romanticus, die in een Italiaans restaurant pas vertrekt als hij de onderhandeling over een 1981 Sagrantino in zijn voordeel heeft beslist. 
 
San Giovanni della Sala 2012 Antinori
Van de drie op tafel staande Orvieto wijnen is deze wonderschoon. Hartendief van Eric. Citrus en passievrucht in de geur, geparfumeerd-bloemig, expressief en mooi. In vergelijking met de andere wijnen een liefelijke aanzet, een piepklein zoetje gevolgd door véél inhoud, met bitters in de afdronk (vrij karakteristiek voor Orvieto). Gemaakt van 50% Grechetto, 25%Procanico, 25% Pinot Bianco en Viognier. Complete wijn met veel finesse.

Spoleto Ducale 1998
Een chique geur, zegt Rob. Niet zo massief qua kleur, herfstig in de smaak met nog duidelijk aanwezige tannines. Henk benoemt groen en mossig. Twaalf maanden gelagerd op hout. De geur kan mij enorm bekoren, bij de smaak heb ik het gevoel (!) dat we de wijn te jong drinken. Licht medicinale toon in de smaak. De geur heeft héél veel: mineralen, oud hout, wat pruim, sojasaus, herfstbos en truffel. 

Antonelli 2005 Sagrantino de Montefalco
Hartendief van Eric. Noël ruikt kiezel en viooltjes. Rob benoemt een licht medicinale toon. Henk prijst het goede evenwicht en veel rood fruit. Vierentwintig maanden gelagerd op hout. Voor mij is dit een grote belofte voor de toekomst: een pastoorswijn die lang mag liggen. De wijn is wat ontoegeeflijk qua smaak, terwijl de geur mooi complex is: krentjes, dadels en wat mint. 

Adanti 2008 Arquata Sagrantino de Montefalco
De wijn geeft zich niet zo gemakkelijk, zegt Rob, die daarmee meteen een typering geeft van wat jongere Sagrantino. Sappige wijn met bittertje, voegt hij toe.  Achtentwintig maanden gelagerd op hout. De diepdonkere kleur wordt gevolgd door een geur met bloemige tonen, stal en mest. Pas met de nodige lucht komt er ook fruit los, framboos! Mooie aanzet, krachtpatser met een klein hartje. 


Terre de Trinci 2008 Sagrantino de Montefalco
Donkere kleur. Rob ruikt rozebottel, Henk ruikt leer, vanille en kersen. Ik ruik licht vijgen en oud hout, kardemom en kruidnagel. Klassieke wijn, oordeelt Rob met zure tannines en een bittertje. Iets meer dan twaalf maanden gelagerd op hout. De wijn is voor mij nog te jong, maar heeft nu al een uitstekende balans en veel kracht. Prachtwijn. 

De kroonkurk gaat van de curieuze 1981 Sangrantino en die blijkt warempel zo beroerd nog niet. Het lijkt een zoete wijn te zijn geweest, want ja… dat bestaat ook: Sagrantino die zoet is gevinifieerd. 


Adanti 2007 Arquata Sagrantino de Montefalco Passito
Koffie en stroop, zegt Kees, dit zit dicht tegen port aan. De wijn is compleet en haromieus: prachtig zoetje en véél rondeur, aangenaam. 

De conclusie is evident: reserveer een hoekje van de wijnkelder en leg daar wat flessen Sagrantino di Montefalco weg. Vergeet ze tien tot vijftien jaar en beleef daarna een wondertje. Ondertussen proeven en genieten mag, dat spreekt.

Geen opmerkingen: