zaterdag 31 januari 2015

Bekend raken met Baden

Altijd leuk, een regioproeverij van buiten Frankrijk, en van een relatief ‘obscure’ regio. Niet dat Baden nou slecht bekend staat, maar, zoals Berry Marinussen ons vroeg “Hoe vaak drink je dat nou eigenlijk, Baden?” De meesten zullen moeten bekennen: “Slechts zelden.”

De indrinker is onzuiver met volgens enkele proevers lichte kurk, maar desondanks voor veel andere proevers nog prima verteerbaar. En inderdaad heeft de wijn ook gistige tonen en een zekere verkwikkende frisheid.Dan de eerste serie wit. De twee wijnen zijn in veel opzichten elkaars tegenpool. De PIX Chardonnay wint het van de wat vlakke Auxerrois van Huber (gevalletje schoenmaker Huber, blijf bij je rode wijn leest?) die pas op het einde wat zuren geeft; de Chardonnay daarentegen is een modern gemaakte wijn met een botertje, rijp fruit, ananas en citrus, wat kruidigheid en een ronde afdronk.

Ook in serie twee verschillende wijnen: de eerste een fruitige, “dartele” (Hans L.) Grauburgunder van Dr. Heger. Bloemig, meloenthee, een prima glas. De tweede wijn, een Weissburgunder van PIX, meer voornamer, een eetwijn, minder op het fruit, koperpoetsassociatie, limoen, goede smaakvoortzetting, rinse, rulle, krachtige finale. Lekker! Blijkt weer van PIX te zijn. 

Rood! Met meteen voor mij de wijn van de avond, de basis Spätburgunder van Koning (maximale score  van GaultMillau) Huber. ”Helemaal mijn wijn,” zegt Berry – om later op de avond te preciseren dat hij het huis bedoelt: de Alte Reben blijkt toch zijn voorkeur te hebben. Voor mij niet: deze basiscuvée is robijnrood met een vrij transparante rand. Fijne neus: frambozen, tabak,vlier. Ik schreef op “mooie rijpe Bordeaux ruikt zo.” Tja. Trekt (nog) wel een beetje, lange afdronk. De andere wijn in deze serie, van Enderle & Moll, kan om voor mij onduidelijke redenen op veel sympathie van de andere proevers rekenen. De kleur is bleek granaatrood, niet helder. Typische Spätburgunderneus, aardbeien in blik, maar in de mond niet spannend, wat log zelfs, vanille. 

De eerste wijn in de volgende serie is wat “etherisch” (Noël), fruit op alcohol had ik zelf genoteerd, goed in balans, stevige, rijpe tannines. Een serieus glas, opnieuw van PIX (Cuvée Judith, met houtlagering); als kleine kanttekening wel een wat hete afdronk (alcohol). De andere wijn is lekker en kan de goedkeuring van veel proevers wegdragen, maar is mijns inziens een beetje eendimensionaal: vooral veel rokerige, vuursteenaroma’s. Soepele aanzet, makkelijk, maar mist de complexiteit die men op dit prijsniveau zou mogen verwachten: de Alte Reben van Huber. Drie keer zo duur als de basisHuber. Dan weet ik het wel...

De laatste serie rood, met blends van o.a. Cabernet en Lemberger. Allebei van PIX, de eerste de “Kamikaze” 2011, rijp zwart fruit, steeltjes, drop, iets ziltigs en wat groene tonen (Berry noemt ook ‘vegetaal’ en heeft een Loireassociatie) maar zeker niet onrijp. Noël noemt de wijn zelfs ‘zwoel’ en in soortgelijke termen wordt de wijn ook door anderen omschreven. De Rotwein PIX, hun ‘feestwijn’ volgens Berry, die alleen in goede jaren wordt gemaakt, steekt er voor mij toch nog een stukje bovenuit, met een heerlijke neus, rijp gekookt fruit, een vleugje sinaasappel, en iets harsigs (vond ook Just). Complex dus, sappig en lekker.

Baden staat niet bekend om zijn zoete wijnen. Een van de twee uitdrinkers valt toch in de smaak: de Scheurebe – een druif die mij zelden teleurstelt – is bleekgeel, met een moeilijk te omschrijven neus (wax? bloemig?) en die zo verkwikkende typisch Duitse zoet-zuurbalans. De Gewürztraminer van Ziereisen heeft het daarnaast moeilijk,maar wordt heel beeldend beschreven en herkend door Hans L: mandarijntjes op blik, en lelies.

Conclusies? Baden maakt mooie wijnen, zo veel is zeker. Grote namen (Huber): zeker bezoeken, maar wel proeven, want duurder hoeft niet perse ook voor iedereen lekkerder te zijn. En PIX: allen daarheen!

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

vrijdag 23 januari 2015

Wijnproeven is emotie

De proeverij van Just Krijn mag een modelproeverij heten. Een aangename Cremant om te beginnen, een curieuze ijswijn om te eindigen en daartussen drie series van drie wijnen. Wat is de lekkerste wijn? vraagt Just, we hoeven ons niet te verantwoorden met het waarom. Gelukkig doen we dat wel, met puike proefnotities. We willen niet alleen beter leren proeven, maar ook beter verwoorden wát we proeven. We proeven de wijnen blind. 

We proeven steeds een Franse, Italiaanse en Spaanse wijn

Serie 1 Wit: Alto Adige, Rias Baixas, Bourgogne Saint Bris 


Pinot Bianco 2012 Catina Cortaccia Alto Adige (3 stemmen)
Boter, mest en een benzinetoets, proeft Eric, die dit een wat etherische wijn noemt met een lange afdronk. Gerard noemt de wijn wat dun, hij ruikt gemaaid gras. Mijn aantekeningen: mineraal en kruisbes in de geur, een verfijnde wijn met goede zuren, rank en elegant, met wat noot in de afdronk.

Santiago Roma 2013 Rias Baixas Albariño (10 stemmen)
Expressief, zegt Noël. Viooltjes en grapefruit, zegt Eric. Mijn aantekeningen: meest gekleurde wijn, rijpe peren en viooltjes in de geur, de wijn heeft een hoge zuurgraad en een fraai bittertje in de afdronk. Voor mij net iets te prominent, maar de overgrote meerderheid van de proevers geeft de voorkeur aan deze wijn. 

Clotilde Davenne 2013 Bourgogne Saint Bris  (1 stem)
Meest expressieve wijn met een heel fraaie neus: amandelen, anijs, meloen en honing. Bittertje in  de afdronk van deze Bourgogne, de enige AC met sauvignon blanc. 


Serie 2 Warm rood: Bierzo, Faugeres, Valpolicella


Siete Gravias 2012 Bierzo, Mencia (5 stemmen)
Hartendief van Just. Paarsrode kleur, een zwoele wijn, zegt Kees, met bramen, peper en pruimen. Ik vind dit ook de mooiste wijn in de serie: dieppaars, kersen, héél veel smaak – what you see is what you get – te jong weliswaar nog, een heel eerlijke en leuke wijn van de menciadruif.  Zes maanden gerijpt op eiken. 


Domaine Olivier Taillefer 2010 Faugères (nihil)
Kreupelhout, een stalneus, kruidige tonen. Een vertrouwde, aangename maar ook strenge smaak. Niet heel complex. 

La Campagnola 2011 Valpolicella Ripasso (9 stemmen)
Deze wijn krijgt de handen op elkaar, een geur met sweetspice en rozebottel (Rob), confiture en gekookt fruit (Nello), steranijs en kaneel (Kees). Mijn aantekeningen: kruidige neus, warm met een rubbertje, ik vond de smaak straf en moeilijk, nog niet in balans. 

Serie 3 Zwaarder rood: Bierzo, Etna, Côte Rotie 

Otero Santin 2010 Bierzo crianza (7 stemmen)
Biologische wijn van meer dan 50 jaar oude wijnstokken van de Mencia druif, 12 maanden gerijpt op Frans eiken. Berry benoemt een romige geur, fruitella, vanille en mooie zuren in balans. Twan benoemt salmiak. Ik zag deze wijn aan voor de Franse wijn: kersen in de geur, heel geconcentreerd, een wat ingetogen geur, zoethout in de smaak, te jong nu nog, maar veel rondeur en souplesse. Hartendief van Just. 


Orpheus 2010 Etna, Sicilië (7 stemmen)
De kleur van deze wijn is Italiaans dakpannenbruin, tuilé benoemt Twan. Berry benoemt cederhout, kersen, aardse tonen en bosgeur. Mijn aantekeningen: garrigue kruiden, erg mooie geur met cederhout en truffel. Nu nog een straffe smaak die echter steeds mooier wordt, elegantie en verfijning. Voor mij een grote verrassing en dé wijn van de proeverij, gemaakt van 45 jaar oude wijnstokken van 80% Nerello Mascalese en 20% Nerello Mantellato van vulkanische bodem. 

Côte Rotie 2011 Antoine Borget (1 stem)
80% syrah en 20% viognier. Berry ruikt rooibos, Kees noemt de geur deftig. De geur is best geparfumeerd, de smaak heeft een hoge zuurgraad, mist voor mij wat charme.

De mooiste proeverijen op de sociëteit zijn vaak die waar de samensteller zelf domeinen bezocht, zo ook hier. Wijnproeven is emotie, zegt Just, die met twinkelende ogen vertelt over het enthousiasme van de Spaanse wijnbouwers.

zondag 18 januari 2015

Zuid Rhône maakt de tongen los

Escaravailles met een wijn van 90 jaar oude grenache noir, een belevenis
Rhône heeft als wijngebied alles: bubbels, droog en zoet wit, rood in tal van smaaktypen. Toos Dusee zet een hele fraaie proeverij op tafel, van Zuid Rhône wijnen, leerzaam bovendien. We proeven niet zo vaak marsanne, rousanne of viognier, laat staan clairette. Fijn om die witte wijnen eens naast elkaar te proeven. De rode wijnen hebben allemaal karakter. Ik kan me goed voorstellen dat een wijnliefhebber zijn hart verpand aan Rhônewijnen.

Domaine de Buguet Saint Peray Brut
Heel verdienstelijke mousserende wijn gemaakt van 100% marsanne. Amandel in de geur, ook wat appels, best expressieve geur, smaak met fijne zuren. Het etiket verdient speciale vermelding: er komen wulpse dames – glimlach – uit de geopende fles die hierop staat afgebeeld. Saint Peray is de enige wijn uit de Noord Rhône in deze proeverij.

Domaine des Escaravailles 2013 La Ponche Blanc
Een witte Côtes du Rhone uit Rasteau gemaakt van 40% marsanne, 40% rousanne, 10% clairette en 10% grenache blanc. Het domein is genoemd naar een kever. Vroeger bewerkten in het zwart gehulde monniken de wijngaard, die werden kevers genoemd door de lokale bevolking. Rob benoemt een sappig bittertje en de uitgesproken neus met limoen. Mijn aantekeningen: geelgoud, viooltjes impressie, boterig en ook een (positief) zweetluchtje, citrus. De geur is breed. De wijn hangt ook wat na, behalve karakter is de wijn fris, elegant en vief. Leuke wijn. 

Château de Montfaucon 2013 Viognier
Vin de pays de Gard van 100% viognier. Lichtgouden gloed met een soort rosé zweem. Veel expressie, iets ‘aards’, een wijn met veel zuren, rondeur en pit. 

Domaine Font Sarade 2013 Vacqueras Blanc
Wijngaarden op klei, mergel en keien, gemaakt van 70% rousanne en 30% viognier. Een serieuze eetwijn is dit, geelgoudzweem, een geur met een stalimpressie, een klein stinkertje, de smaak heeft een bittertje, rijk concentraat. Fijn glas. 

Rode wijnen
Zuid Rhône maakte in de volgende serie de tongen enorm los! We proeven twee keer rode Vacqueras die alleen van bodem en druivensamenstelling enigszins verschillen. De proefnotities die naar voren worden gebracht staan werkelijk diametraal tegenover elkaar. De puristen onder ons zouden zeggen: dat kan niet! Dat mag niet! Maar ja, de werkelijkheid is weerbarstig en waarom zouden we jokken over wat we proeven? De helft van de proevers geeft de voorkeur aan de eerste wijn, de helft aan de tweede wijn. 


Domaine Font Sarade 2010 Vacqueras Les Hauts Ponche 2010
Gemaakt van druivenstokken op mergel en klei, 50% grenache noir, 25% syrah en 25% mourvèdre. 30 hl/ha van stokken van 30 tot 35 jaar oud. Een wijn die staat, zegt Claartje kernachtig. Met in de geur impressies van kersen, inkt, ijzer en wat rokerigheid, een zoetje bij het drinken, straf geconcentreerd, jammig fruit. Ik val als een blok voor deze wijn met zijn tikje rustieke geur, waarin veel morellenkers, een beetje drop, heerlijk sappige smaak, goed geconcentreerd, ik slikte de wijn door voor ik er erg in had en verlangde naar de volgende slok, hap sap zogezegd. Voor mij komt in deze wijn het fruit het beste naar voren.  

Domaine Font Sarade 2010 Vacqueras Prestige
Gemaakt van druivenstokken op steen en klei, 50% grenache noir en 50% syrah. 35 hl/ha van stokken van 50 jaar oud. Heel aangename wijn, zegt Kees, met aardbei en laurier in de geur. Deze wijn is heel evenwichtig, in de geur komt de mineraliteit duidelijke beter naar voren, ‘drinkt nu al lekker’ zegt Claartje, dat klopt en ik denk dat de wijn nog veel mooier zal worden, wat cederhout en vrij prominente bitters. 

Domaine la Bouïssiere 2011 Gigondas
Hartendief van Toos. De karakteristieken van deze wijn voorspellen alleen maar goeds: beperkte opbrengst van 33 hl/ha., wijnstokken van gemiddeld 45 jaar oud, 70% grenache noir en 30% syrah. Handmatige pluk en selectie, dagelijkse remontage en pigeage, rijping op beton van vier/tiende van de wijn, zes/tiende van de wijn rijpt op barriques, waarvan een deel nieuw. Terroir van kalksteen en klei. Met zo’n paspoort kunnen wijnliefhebbers de wijn blindelings kopen. Er is echter maar 8,5 hectare wijngaard en wat brengt die in het glas? Rob zegt het kort: dit is dé wijn van de proeverij. Paul benoemt stroperig zoet, zwarte bessen, chocolade en Mon Cherie kersen. Mijn aantekeningen: mint, pepermunt, drop, een heel open neus, dito smaak. Goede balans van zuren en concentraat. Prachtwijn.

Domaine des Escaravailles 2010 Héritage 1924 Rasteau
In proeverijen van wijnen uit een streek zijn er altijd wijnen die min of meer last van elkaar hebben. Deze wijn heeft zeker pech tussen de Gigondas en Châteauneuf du Pape te staan, want hij komt daardoor wat minder tot zijn recht. Rob prijst de frisheid, Paul benoemt die ook, net als de soepele structuur. De wijn is gemaakt van 100% grenache noir van wijnstokken die negentig jaar oud zijn. Een heel serieus glas wijn, met kersen en kruiden in de neus. Heel geconcentreerd (15 hl/ha.), souplesse en rondeur. De wijn geeft heel veel plezier, maar net even minder de wow-factor die de andere wijnen in deze serie oproepen. En dat terwijl ik ervan overtuigd ben dat de wijn wél een hoofdrol opeist als je die zelfstandig drinkt bij een mooie maaltijd. 

Châteauneuf du Pape 2007 Eddie Feraud
Voor mij is dit de wijn van de proeverij. De wijn heeft maar liefst 16 procent alcohol, als ik dat zie bij een wijn, denk ik meteen: niet kopen, maar… je proeft die alcohol niet. De wijn is in balans, zeer geconcentreerd en diep, zwart gestoofd fruit in de geur, diepe, diepe rijkdom in de smaak, een troon van fluweel. Complexe en waanzinnige wijn!


Bij de kaas drinken we steeds vaker droog wit. 

Châteauneuf du Pape Blanc 2010 Pierre André
Hartendief van Toos. Nello droomt bij deze witte wijn al weg naar een combinatie van pasta funghi (paddestoelen): een complexe wijn, is zijn oordeel. Zuivere neus met perzik impressie. Licht ananas, citrus fruit, bloesem. Goede balans, volle smaak, rijpe appel en meloen, Twan karakteriseert de wijn als deftig. 

Hele leerzame en fijne proeverij, bedankt Toos!