Rosé van terras naar tafel

Wijnliefhebbers hebben misschien wel tien witte wijnen in huis en vaak wel twintig of meer rode wijnen. Maar rosé? Misschien een of twee soorten. Als de omstandigheden goed zijn – warm weer, terrasweer – trekken we die open. En drinken de wijn door bij een salade, een visje. Wellicht bij wat worst of kaas. Rosé is een niet-moeilijk-doen-wijn. Het is ook een voor-iedereen-compromis-wijn. Kiezen disgenoten verschillend: vis en vlees, dan is rosé (vooral goede rosé) een passende wijnkeuze als je een hele fles wilt bestellen. Er is véél meer te onderzoeken en te vertellen over de combinatie van rosé en spijs. Martin Berkelmans zet ons zijn favoriete rosés voor, hij heeft zich goed voorbereid. En we proeven steeds twee wijnen bij één gerechtje. Ik vind het fascinerend dat zo’n gerecht de wijn vlakker kan maken of juist een beetje optillen en aantrekkelijker kan maken. Ook vind ik het leuk dat we bijzondere rosé proeven, uit champagne, uit de Bekaa Vallei Libanon, uit Bandol, uit Palette. Een mooie afsluiting van het seizoen.

 

Champagne Rose Mailly Grand Cru

Hartendief van Martin. 90 % Pinot Noir, 10 % Chardonnay. Sebastian ruikt wat rozen, ik ruik druiven en licht gist. De kleur is zalm. Ik verwacht al een licht zoetje, maar de smaak is fraai droog met stevige mousse en hoge bitters. Erg mooie champagne, voor enkele proevers meteen de mooiste wijn van de avond!

Crostini, humus, aubergine, burrata , tomaat en basilicum cress  

2011 Rose Spatburgunder, August Ziegler, Pflaz

Hartendief van Martin. Het domein is drie maal uitgeroepen tot beste wijngoed van Duitsland, in 2006, 2008 en 2009. Aparte wijn en leuk! Zegt Rob. Ook Henk betitelt de wijn als apart en voor hem veruit de beste combinatie met het gerecht. De kleur is framboosrood, in de neus wat bloemen en een zweetluchtje/mineralen, smaak met fraaie bitters.

2010 Quinta do Portal rose, Douro Portugal                                                   

Gemaakt van tinta roriz, touriga nacional, touriga franca      . Zalm kleur, vuursteen in de neus en een liefelijke, zachte aandronk, mild karakter, mooi concentraat. Toos noemt kruidigheid als karakteristiek, Nello vindt de wijn goed combineren met de aubergine.

San Danielle, bietensalade en mandarijnsalie

2012 Castello Banfi Rose Centine, Toscane                                                  

Gemaakt van sangiovese, cabernet, merlot. Mineralen in de neus (ook weer zo’n zweetlucht-impressie), rondeur en goede zuren, hap sap met slikreflex. De wijn combineert prachtig met het gerecht, vooral door de mooie zuren.                                                                                                                              

2012 Tasca d’ Almerita Regaleali, Sicilie                                                                                 

Gemaakt van nerello mascalese. De wijn heeft iets meer spel dan de vorige rosé, kruiden in de neus, rondeur en hogere bitters. Het gerecht maakt de wijn iets vlakker, vind ik.

Bataatsoep, snow crab, munt en wortel

2011 Domaine de la Courtade, Provence

Gemaakt van mourvedre, grenache, tibouron. Zalm kleur, neutrale neus. Sebastian ruikt echter framboos en aardbei. Zachte aandronk, bescheiden zuren, nogal liefelijke wijn met mooie bitters in de afdronk.                                                                                                                                                                                         

2012 Soliluna, Cariñena, Spanje                                                            

Gemaakt van garnacha. Karaktervol glas, ik mag deze wijn wel, het is een pittig glas. De kleur is waterverf framboos. Een klein stinkertje in de neus. Mineraal in de smaak en heel prettig spel in de mond. Het soepje geeft een prettige explosie van smaken in de mond, de combinatie blijft wat tegendraads.           

Langzaam gegaard buikspek, koolrabi, appel, rozijn

2009 Chateau Simone, Palette

 

Gemaakt van 45% grenache, 30% mourvedre, 5% cinsault en 20% variaties van syrah, castet, manosquin, muscat. Onbestemde neus, staat in mijn aantekeningen. Maar Claartje ruikt oosterse kruiden en Berry rood fruit, stro en hooi. De smaak heeft goede zuren en een goed bittertje. Just ruikt kamperfoelie en nootmuskaat. Gerard noemt de combinatie mooi, en daar ben ik het helemaal meer eens, de wijn verbetert in deze combi!

 

2012 Pibarnon, Bandol

 

Gemaakt van 50% mourvedre  en 50% cinsault. De mourvedre geeft de wijn kracht, diepgang en bewaarpotentieel, de          tweede druif staat voor fruit en sensualiteit. Ik geef de voorkeur aan deze wijn in de serie: bloemige expressie met viooltjes, wat rabarber, elegante aandronk, veel inhoud en de onmiskenbare slikreflex. Berry ruikt drop in de wijn, Hans vlierbessen. De wijn harmonieert met het gerecht.  

           

Kempen-lamsschouder, couscous en yoghurt-munt

2004 Chateau Musar, Bekaa  valley, Libanon

Gemaakt van cinsault. Zalmkleurig, oxydatieve neus en dat is niet voor iedereen lekker. Rob noemt de wijn interessant, Claartje prijst de combinatie met het gerecht en de muntsaus. Dit is inderdaad een gastronomische wijn door de hoge bitters. Een van de mooiere wijnen van de avond, voor mij.                                                                                                       

2011 Massaya classic, Bekaa valley, Libanon

 

Dit is een heel andere wijn, gemaakt van 30% syrah, 30% cabernet sauvignon en 40% cinsault. Waterig lichte kleur, héél goede balans, fruit en goede zuren, ik vind dit een ontzettend mooi glas wijn.

 

Creme suisse, fruit van het seizoen en vlierbloesemijs

2012 Moscato, “ Rosenkonig”, Alto Adige Tiefenbrunner

Gemaakt van Moscato rosa. Dit is gewoon te lekker, het combineert voor mijn gevoel slecht met het op zichzelf prachtige dessert, daardoor vervlakt de wijn. Ik wil deze wijn op zichzelf genieten, nagenieten van de gerechten, de namiddag, het gezelschap, het is een meditatieve wijn. Prachtige neus met boerderij rozen, van die geurige. Later ook rozebottel, pioenroos en kruiden. Prachtige balans, harmonieus zoetje en klein bittertje in  de afdronk.

Is het genot groter als je plezier uitstelt?

Wijngaarden van Château Montrose grenzen aan de Gironde rivier

Is het genot groter als je plezier uitstelt? Intrigerende vraag. Organisatiepsychologen stellen dat uitstellers van activiteiten minder doelgericht zijn. Uitstellers hebben niet zo veel zelfdiscipline en zijn genotzuchtig. Ze verliezen lange termijn doelen uit het oog als zich pleziertjes op korte termijn aandienen. Maar wijndrinkers stellen juist drinken uit om hun genot te vergroten! Oplegwijnen hebben een leven: ze moeten tot volle wasdom komen. Het wijninformatiecentrum geeft een overzicht van wijnen die zonder problemen een jaar of tien kunnen worden opgelegd, klik HIER.

 

De echt grote wijnen uit de Medoc zoals we in de proeverij drinken, de Grand Seigneurs, hebben uit grote jaren de potentie om twintig tot dertig jaar oud te worden. Dat is vooral leuk als zo’n fles op tafel kan komen om een feest luister bij te zetten: een 18^e of 21^e verjaardag, verloving, trouwerij, koperen of zilveren bruiloft. Het heeft iets magisch om gebottelde zonneschijn uit jouw geboorte- of trouwjaar te drinken. Maar zolang hoeven we niet te wachten. Wijn heeft charmes in alle fases van rijping. Alleen al in de neus zijn drie fases te onderscheiden: het primaire, secundaire en tertiaire aroma. Het primaire aroma komt van de druif:  fruitige, florale en minerale geuren. Het secundaire aroma komt van omzettingen tijdens de vergisting en de opvoeding van de wijn, zoals botergeuren van de malolactische zurenomzetting of de kruidige, gebrande tonen van rijping in nieuwe houten vaten. Het bouquet dat ontstaat door invloed van zuurstof en ouderen, zoals herfstbos, noten, truffel noemen we het tertiaire aroma.

Henk Vermeer brengt een schitterende proeverij op tafel van Bordeaux wijn, met drie series van steeds een oude en jongere jaargang. En drie series met wijnen in dezelfde levensfase.

Château Grand-Puy-Lacoste, Pauillac 5e Grand Cru Classé

Door cabernet sauvignon gedomineerd domein, met goede reputatie, koopwaardig en goed geschikt om te rijpen. De 38 jaar oude 1975 brengt veel discussie los, sommige proevers waarderen deze jaargang nu niet meer. Anderen prijzen de belegen neus met herfstbos en vuursteen en vinden  de wijn genietbaar. De 15 jaar oude 1998 is herkenbaar familie, dezelfde vuursteen impressie in de neus, nu ook met sigaren, pruimen, laurier.

 

Château Lagrange, St. Julien  3e Grand Cru Classé

We proeven de 35 jaar oude 1978 en de 10 jarige 2003. Uitermate interessant, omdat dit domein in 1983 is overgenomen door het Japanse Suntory, die met enorme investeringen dit domein weer op het Grand Cru niveau bracht. In de oude wijn maken cabernet sauvignon en merlot ieder 50% uit van de wijn, in 2003 is het aandeel cabernet sauvignon omhooggebracht naar 66%, merlot teruggebracht naar 27% en aangevuld met 7% petit verdot. De 1978 heeft een tuilé kleur en klassieke neus met een truffel impressie. De neus is mooier dan de smaak. De 2003 neemt mij voor zich in, wat een mooie wijn is dat! Rood zomerfruit in de neus, eucalyptus en pruimen, zwoele aanzet, in de mond krijg ik de slikreflex (niet spuwen!) en mijn eindoordeel is dat dit een elegant glas is. Lagrange en zijn tweede wijn Les Fiefs de Lagrange… wijnen om naar uit te kijken.

 

Château Lynch Moussas, Pauillac 5e Grand Cru Classé

 

We proeven de 35 jaar oude 1978 en de 12 jaar oude 2001. Hier is het aandeel cabernet sauvignon (75% in de 1978, aangevuld met 25% merlot) teruggebracht ten faveure van de merlot (40% merlot in 2001, 60% cabernet sauvignon). De 1978 heeft duidelijke oxytonen in de neus en mist voor mij alle charme. De 2001 is vol van leven, kardinaalrood met een neus van mineraal, vuursteen en een rulle smaak, vol en goede balans. Aantrekkelijk.

 

Bij de jongste jaargangen hoor ik de meeste proevers zeggen: waarom zou je die nog bewaren? In mijn kelder krijgen de wijnen niet de gelegenheid om zo heel oud te worden, zegt Henk glimlachend. Deze eerste drie series leren dat tussen zo’n zeven en vijftien jaar een mooie drinkperiode is voor de bescheiden Grand Cru Classe’s. Wie wijnen echt láng wil opleggen, meer dan twintig jaar, kan zich  het beste tot de topwijnen beperken. Die heeft Henk in de laatste drie series gezet en dat levert een explosie van *-sterretjes op in mijn aantekenschrift. De gerijpte topwijnen  bieden het beste dat de wijnwereld te bieden heeft.

 

Château Prieuré-Lichine 1998, Margaux 4e Grand Cru Classé

Cabernet sauvignon 52%, Merlot 39%, Cabernet franc 4 %, Petit verdot 5%. Mooi glas wijn, nu vijftien jaar oud. In de neus kruidig, mineralen, cederhout, zoethout. Nog krachtig en met hoge zuurgraad, luchtige Margaux concentratie.

 

Château La Gaffelière 1998, Saint Emilion Premier Grand Cru Classé

Merlot 65%, Cabernet franc 30 %, Cabernet sauvignon 5%. Stallucht in de neus en ook tonen van tabak, drop en fruit. Hap sap smaak, vol spel en rondeur, in de neus later ook mineralen en kersen. Stevige wijn.

 

Château Magdelaine 1989, Saint Emilion Premier Grand Cru Classé

 

Interessant buurdomein van Château Ausone. 90% Merlot en 10% Cabernet franc. Waanzinnig mooie wijn op dit moment, voor mij maximale score van drie *-sterren. Frank noemt de smaakexplosie in de mond en heerlijke balans. Paul benoemt drop, zoethout, bramen en een pepertje. Mijn aantekeningen: dakpannenbruine kleur, kruidige neus met laurier. De smaak imponeert: door evenwicht, door balans, door fluwelige structuur en verfijning.

Château Branaire Duluc-Ducru 1989, Saint Julien 4e Grand Cru Classé

Cassis, kers, viooltjes, pruimen en later ook mineralen. De wijn heeft elegantie en souplesse, er zitten fraaie zuren in de smaak en veel spel in de smaak. Rob noemt de Saint Julien spannender dan de Saint Emilion. Paul ruikt ook mint, leer en zoethout. Frank brengt de noblesse van deze wijn heel mooi onder woorden: mocca en mint, zwart fruit in de neus, verfijnde wijn met satijn mondgevoel, stijlvol.

 

Château Leoville Las Cases 1992, Saint Julien 2e Grand Cru Classé

 

Hartendief van Henk. Flinke dialoog over het jaar, geen topjaar. Maar met deze wijn is ook weer duidelijk te zien dat een niet groots jaar wel uiterst lekkere wijnen kan opleveren. Je zou bij wijze van spreken 2012 een klein kistje van zes weg kunnen leggen, dan betaal je voor deze wijn zo’n 110 euro per fles – met de zekerheid dat je een wijn koopt die twintig tot dertig jaar meegaat. Ik snap de hartendief van Henk, want dit is een klassiek mooi glas. 21 jaar oud. Drop in de neus, eucalyptus en later ook laurier. Mooie rondeur in de smaak, klassiek en verfijnd.

 

Château Montrose 1995, Saint Estephe, 2e Grand Cru Classé

 

Hartendief van Henk. Hiervoor geldt hetzelfde als voor de vorige wijn: een zekerheid als je wijn echt lang wilt opleggen. De voorkoop 2012 doet nu zo’n 75 euro per fles. Deze 18 jaar oude wijn heeft zoethout en sigarenkistjes in de smaak, chocolade en espresso, echt lekker! De smaak heeft zowel souplesse als een aantrekkelijk concentraat, een voluptueuze wijn met mooi kreupelhout in de nasmaak. Voor mij ook maximale score van drie *-sterren.

Deze proeverij is een echte belevenis, Henk, magnifiek!

LIBERTÉ, EGALITÉ, FRATERNITÉ

Moulis - Château Poujeaux

Met de titel “liberté, egalité, fraternité” verraadt Just Krijn vooraf niet veel over het eigenlijke thema van zijn proeverij. Frans ligt voor de hand maar dan? Just heeft de proeverij samengesteld tijdens zijn laatste (vlieg)vakantie in Frankrijk. Maar tegenwoordig mag je geen vloeistoffen meer meenemen in de handbagage. Dus hups alle kleren in de al uitpuilende handbagage en alle wijn in de koffer... De flessen zijn heel aangekomen en staan nu op de proeftafel.

 

Liberté

Just gebruikt een “vrije” interpretatie van het thema “Liberté”: de indrinker is geen wijn maar een cider. Zoals de proevers onmiddellijk concluderen na alleen maar geroken te hebben. De goudgele, bijna oranje Cidre “Les Goelleries – Brut” (huiscider van Leclerc) is meteen herkenbaar door zijn frisse maar forse appelmoesneus. De appelsmaak is verfrissend. Leuk om weer eens te drinken!

 

Egalité

Just zet twee witte wijnen neer onder het thema “Egalité” met als interpretatie: het zijn beide koopjes (<5 een="" euro="" strong="">Tursan “Secret Eugenie Blanc”

en een Graves “Esprit de Graman”. Beide wijnen bevatten een flink deel Sauvignon Blanc (30% resp. 40%) en dat is te ruiken. Wit fruit, kruisbes, een beetje zweterig, duidelijk herkenbaar. Maar in de smaak zijn ze totaal verschillend. De Tursan (30% Gros Manseng, 40% Baroque) is tamelijk fors in de zuren en in de bitters. De aanzet van de Graves is zacht-zwoel en de zuren komen pas later binnen (40% Semillon, 20% Muscatel. De voorkeur van de proevers is zoals gebruikelijk weer verdeeld in een zuur en een zwoel kamp… In de volgende serie “rode egalité koopjes” staat 2x Tursan’s rood met hoofdrollen voor o.a. Cab Franc en Tannat. De proevers hebben wat moeite met de volgens Just “typische hardheid” van rode Tursan. En de derde “egalité”serie laat zien dat het ook anders kan. Just zet twee knap gemaakte Baskische wijnen neer.

De “Mendia Rouge Irouleguy 2011” is halftransparant purper, framboos en lactisch in de neus maar smakelijk als een warme jammige pinot. Niet complex, maar de lichte zuren en de laurierdrop in de afdronk maken dat de wijn niet log wordt. Zo zie je hoe met moderne methodes een jong drinkbare tannat/cabfranc wijn gemaakt kan worden! De tweede wijn uit de serie is de “Cuvee Pantxo Ameztia Irouleguy 2010”, een stuk complexer en geen allemansvriend. Flinke stal in de neus. Jan-Willem proeft potlood en lijm, Gerard signaleert de stevige bitters. Zowel de eerste als de tweede wijn uit deze “moderne” serie wordt goed gewaardeerd.

Fraternité

De wijnen in dit thema worden meteen als Bordeaux herkend. Claartje benoemt in de roodbruine, halftransparante wijn de typische geuren en smaken als eucalyptus, rook, laurier, drop, rood fruit en een zachte rondheid. Het blijkt een 5^e Cru Pauillac: Château Pedesclaux 2006. Een mooie elegante wijn en hartediefje van Just. De tweede wijn in de serie is een Pomerol: Clos René 2006. Proeven blijft moeilijk, ik heb deze wijn een paar dagen geleden nog in het glas gehad maar geen schijn van kans dat ik hem herken… Ook de Pomerol heeft iets evolutie in de kleur. De neus is kleiner dan de Pauillac, de aanzet is fraai rond met veel lakritz en een mooie afdronk in een herfstige stijl. De zuren zijn nog zeer duidelijk aanwezig.  Komt misschien door het flinke aandeel Cab Franc en Malbec.

In de laatste serie staan Château Poujeaux 2008 en 2006. De gelijkenis (fraternité…) tussen de wijnen valt op: donkerrood met een bleke rand, beetje jodium, laurier, kers in de neus. Elegante, iets zure aanzet, rood fruit, tanninerijk. Maar de 2008 (hartendiefje van Just) wordt beter gewaardeerd: meer body en meer zuur dan 2006. Het valt overigens wel op dat de 2006 bdx-wijnen allemaal vrij snel rijpen…

 

De uitdrinker krijgt extra credits van de proevers: een bijzonder fijne Pacherenc du Vic-Bilh “Pacherenc de la Saint Martin Vin Moelleux” 2011. Goudgeel glanzend met een groen zweem, jonge neus,vendage tardive achtig type, grapefruit in de smaak, niet overdadig zoet. Heel fijn. De gebruikte druiven zijn typisch voor Sud-Ouest: Arrufiac, Courbu, Manseng, Semillon. Je drinkt het niet elke dag ;-)

Het was een fijne avond met interessante overeenkomsten binnen de series, elegante wijnen en een interessante interpretatie van het adagium van de Franse Revolutie.

 

Verslag en proefnotities Noël Geisen

 

Fundamenteel aandacht voor wijnproeven

Hans Lodewijkx deelt met ons de bevindingen over de muze en de wijn (zoals dit filmpje van de positivoos) en kiest voor een avond met fundamentele aandacht voor het proeven en beschrijven van wijn. We lopen uit in de tijd. En toch komen we tijd tekort… Hans’ research naar aromawielen en proefsystemen doen we geen recht, we moeten er nog veel meer over dialogiseren. Want de dialoog maakt veel duidelijk. Ik bedenk bij een wijn vaak een gelegenheid. Is een wijn héél licht in de proeverij, bijvoorbeeld een speelse pinot noir, dan waardeer ik die wijn mt in mijn gedachten een zomerse lunch. Of de door Nederlandse wijnbouwers gemaakt indrinker, Domaine de Marotte 2012, cuvée Luc van viognier, rousanne en grenache blanc…te veel bitters naar mijn zin… maar prima aan tafel, dunkt mij. Zó mag je een wijn niet beoordelen, zegt HansH streng. Je moet de wijn gewoon op zijn merites in de proeverij beoordelen, objectief! Iedereen proeft dus met een eigen referentiekader. Waarom zou je niet mogen proeven met een gelegenheid in gedachten? Deze wijn drink ik graag vanuit mijn bubbelbad, grapt Berry. Of neem het  begrip van zuren. HansL verhaalde over een koffieproeverij, waarbij maar liefst vijftien begrippen werden gebruikt om de ‘acidity’ te definiëren. Van ‘mild’ tot ‘delicate’, van ‘tart’ tot ‘tangy’. Rob vertelt bij een wijn dat hij punten in mindering heeft gebracht vanwege de hoge, in zijn ogen te hoge, zuren. Ik proef die wijn en denk er meteen bij – oef, wat een mooie aperitiefwijn, eetlustopwekkend… We beoordelen dezelfde kwaliteit dus heel verschillend. Enfin, we kunnen vaststellen dat we nog legio proeverijen kunnen stilstaan bij de techniek van proeven en benoemen. Boeiende proeverijen, zoveel is zeker.

 

Serie Pinot Blanc

Pinot d’Alsace 2010, Marcel Deiss

Een oudgoudkleurige wijn, iets dat ik helemaal niet verwacht bij deze druif. Ik ruik nauwelijks iets in de neus, maar andere proevers noemen boenwas, honing en citrus. Dan is de wijn in de mond heel verrassend: ik vind dat we héél veel wijn proeven, de wijnbouwer heeft alles uit de druiven geperst dat erin zit: hoge bitters, vol en breed. Later proef ik ook een klein zoetje.

Ökonomierat Rebholz 2010, Weisser Burgunder, Trocken S, Pfalz

Geelgroene zweem. Ik ruik jasmijn, de neus is eleganter en expressiever dan de vorige wijn. De wijn heeft veel inhoud en – best belangrijk – een hoge hap sap slikfactor. Voor ik er erg in heb, is de wijn doorgeslikt in plaats van uitgespuwd. Mooie zuren en hangt lang na. Ik geef de voorkeur aan deze wijn.

Serie Albariño

Terras Gauda 2012, Rias Baixas, Abadiá de San Campio

De wijn stond in een eerdere proeverij van Hans. De etikettenproeverij, Als voorbeeld van een hoe-het-niet-moet-etiket. Maar zie: de wijnproducent schreef een wedstrijd uit en heeft nu een prachtig etiket! Hartendief van Hans. Lichtgele kleur. Expressieve neus met citrus en jasmijn. Volle rondeur in de smaak, veel smaak, citrus zet zich door in de smaak. Uitstekende balans, goede zuren. Deze wijn “klopt gewoon” is gezegd. Zo is het. Vief en levendig glas wijn.

Serie Riesling

Ostertag Riesling 2006, Heissenberg, Elzas

We proeven dezelfde wijn, dezelfde wijngaard, hetzelfde domein maar wel van twee jaren: 2009 en 2006. Alle twee mooi, maar de 2006 geniet mijn voorkeur: goudkleurig, wow!! Wat een bouquet: roomboter, vanille en banaan, petrol, volle smaak en pittige zuren.

Serie Riesling

Schäfer-Frölich 2009, Halenberg Riesling GG, Nahe

Twee riesling wijnen van de Halenberg naast elkaar. Naast deze wijn van Schäfer-Frölich staat en Emrich-Schönleber, ook van 2009. Die laatste is vief en levendig met een expressief bouquet met mineralen (zweetvoetluchtje ook). De kleur van Schäfer-Frölich is bleker en de neus komt bij mij wat gesloten over. Hóe kom je erbij, hoor ik, want andere proevers ruiken tropisch fruit en ananas. De smaak biedt zuren in de aanzet, de wijn is echt ‘true to type’ wat mij betreft. Ik vind de wijn wat complexer en eleganter. Strakke wijn, strenge wijn, i love it.

Serie Chardonnay

Lageder 2008 Löwengang chardonnay, Alto Adige

Schitterend glas wijn, maar dat mag ook wel als ik de prijs hoor. Kruidige, expressieve neus met vanille. Het botertje in de neus zet door in de smaak.

Serie Riesling

Wehlener Sonnenuhr 2003, Spätlese, Joh. Jos. Prüm

Passievrucht in  de neus, heldere smaak, goede balans… nee, perfecte balans!

Braunenberger Juffer-Sonnenuhr 2007, Fritz Haag, Auslese Goldkapsel

Hartendief van Hans. Zo’n 10 hectare groot is deze topwijngaard, omsloten door de Juffer. Zo staat in de documentatie van Hans, die veel werk heeft gemaakt van de voorbereiding. In de documentatie staan ook de bekende drinkers die deze wijngaard een goed hart toegenegen zijn of waren. Napoleon. Ja, het staat er echt. En het Britse koningshuis. De berg kent hellingpercentages van 80% en heeft een microklimaat. Er staan drie *-sterren bij dit glas wijn. Honing en botytris in de neus. Tropisch fruit. Een doorslikfactor in het kwadraat. Toos vat het kort en pakkend samen: goddelijke wijn.

We halen in de dialoog over de wijnen graag ons gelijk, en dat resulteert in schitterende formuleringen zoals: ‘in absolute zin is deze wijn relatief eenvoudig’. Waarop een van de deelnemers weer verzucht: ‘ach, het is goed om te proberen het proeven te ijken… maar… mission impossible.’ Een mooie proeverij, waarbij we fundamenteel aandacht geven aan het proeven en dus ook aan de formulering van de proefervaring.