Proefkampioen wint op de meet met een neuslengte voorsprong





Serieuze gezichten

Er zitten maanden denkwerk in deze proeverij. Voorproeven. Afwegen. Welke wijn is karakteristiek? En in welke volgorde komen ze te staan. De opdracht is om in één mousserende wijn, vier witte, vijf rode en twee dessertwijnen karakteristieke Franse wijnen op tafel te brengen. Dat lukt Noël Geisen goed. Het zijn twaalf bekende wijnen die we blind proeven. In onze jaarlijkse proefwedstrijd waarvan de winnaar een jaar lang de Kees Mutsaers wisselkoeler mee naar huis mag nemen. Met zijn naam erin gegraveerd, natuurlijk. Misschien zat er een bijzondere keuze in de line-up, meestal verloopt die van licht naar zwaar. Bij de rode serie pijnig ik mijn hersens over de eerste wijn. Die is moeilijk! Later blijkt dat het de wijn is waar álle leden problemen mee hebben, het is de wijn die het minst is herkend: een Bandol uit de Provence.

De wijnen die we proeven zijn:

Champagne Drappier, gemaakt van pinot noir

Domaine Bott Geyl Pinot Blanc 2010, Alsace

Domaine de Galuval 2011, Côtes du Rhone Villages (Cairanne), van grenache blanc, viognier en rousanne

Domaine Jean Baptiste Ponsot 2008, Rully 1er Cru, van chardonnay

Clos Floridene 2007, Graves Blanc, van sémillon, sauvignon blanc en muscadelle

Van deze wijn worden de Elzasser Pinot Blanc en de Champagne het best herkend, de Elzasser wijn zelfs als beste van de hele avond. Hans van der Horst, Nello Pischedda en Martin Berkelmans scoren het best in de witte wijnen.

Château Barthès 2007, Bandol, gemaakt van mourvèdre, cinsault, grenache en syrah

Domaine Langlois-Chateau 2009 Saumur Champigny, gemaakt van cabernet franc

Domaine Contat-Grangé 2005, Maranges 1er Cru Clos des Loyères, van pinot noir

Château Chasse Spleen 2003, Moulis, Cru Bourgeois Exc, van cabernet sauvignon, merlot en petit verdot

Domaine Saint Cosme 2006, Saint Joseph, gemaakt van syrah

De pinot noir werd (samen met de pinot blanc) het best herkend op deze avond. De Bandol is een hartendief van Noël, de neus is een combinatie van kruidigheid, kreupelhout, een stinkertje, toffee en een rozenassociatie, de zuren zijn wat afgebouwd, de wijn heeft nog wel rondeur en fluweligheid. De Saumur Champigny is een hele aangename wijn met lekkere frambozenneus, en ook frambozen in de smaak bij frissen zuren. Aangenaam glas. De Saint Joseph vind ik een van de mooiste wijnen van de proeverij: kardinaalpaars, wat kruidigheid in een bescheiden neus, maar dan een warme aanzet in de smaak met mooi sap, goede zuren én rondeur, vrij hoog in de bitters. Noëls hartendief is de elegante pinot noir wijn: Maranges. Die vind ik wat enkelvoudig: gesloten neus, tabak, vaag stinkertje, hoog in zuren en bitters met wat mineraaltonen. In de rode serie scoren respectievelijk Hans van der Horst, Toos Dusee en Peter van den Besselaar het beste.

Domaine Valmy 2005 l’Or de Valmy, Rivesaltes, gemaakt van muscat de rivesaltes

Moulin Touchais 1994, Côteaux de Layon, van chenin blanc

Hoewel de wijnen elkaars tegenpolen zijn, hebben ze alle twee karakter. De Rivesaltes is als een Rubens schilderij: voluptueus, zwoel, geconcentreerd met romige caramel. De Loire wijn is meer zoals een balletdanseres, heel elegant, helder goudgeel met een neus van ceder/vanille, feitelijk helemaal niet zoet maar hoog in de zuren bij een goed concentraat. Vrijwel iedereen schatte deze wijn véél te jong in, je kon aan de kleur en smaak écht niet aflezen dat de wijn bijna twintig jaar oud is. Peter van den Besselaar scoort opmerkelijk goed in deze serie, direct gevolgd door Dimph Oerlemans (die eigenlijk zoete wijn helemaal niet waardeert) en drie ex aequo scorende proevers: Twan Vermeulen, Hans van der Horst en Nello Pischedda.

Tussen de series gaan de proevers naar de gang om met elkaar te discussiëren over de wijnen. Noël had zich verzekerd van de ondersteuning van Wouter, waardoor we dit jaar een prachtig Excel scorelijst hebben. Reuze bedankt.

Uiteindelijk wint de proefkampioen Peter van den Besselaar (231 punten) met een neuslengte voorsprong op Hans van der Horst (227 punten). Beiden hebben maar liefst acht van de twaalf wijnen goed kunnen plaatsen in de juiste streek, vaak ook met de juiste druif. De derde plaats is voor Nello Pisschedda (183 punten). Toos Dusee scoort net buiten het erepodium, maar zet door de jaren heen een heel constante prestatie neer. Ik had hoge verwachtingen dit jaar van de jonge proevers. We hebben immers jaren gekend waarin die jonge proevers  (David Koenen, Richard van Oorschot) het kampioenschap binnen haalden. Nu zijn het de ervaren sociëteitsleden die hoog scoren. De rode lantaarndrager krijgt traditiegetrouw ook een goede fles mee naar huis. Volgend jaar nieuwe kansen. Noël bedankt voor het samenstellen van de proeverij.

Vijfklapper kondigt einde van de battles aan? Nee, toch!

Een leuk spelletje, dus: be there! Dat is de uitnodiging voor de Battle die alle leden ontvangen van de secretaris voor de battle tussen Rob en Berry. Of Berry met het goede been uit bed is gestapt… een mooie riesling achter de kiezen… of gewoon teveel adrenaline voorafgaand aan de proefwedstrijd, wie zal het zeggen? In ieder geval heeft hij véél zelfvertrouwen want alle leden krijgen de reactie: “Een leuk spelletje??? Het wordt een groot gevecht!!!”

 

Het idee achter de battle is eenvoudig. Twee proevers. Iedere proever draagt drie thema’s aan. Zo ontstaan zes series van twee wijnen, die we geblindeerd proeven. De leden stemmen wat de lekkerste wijn is. En wie de meeste stemmen krijgt… die wint. Het zelfvertrouwen van Berry blijkt gepast. Met een vijfklapper walst hij over Rob heen. Die het einde van de battles aankondigde, maar dat is een vergissing. Want we kennen Rob als een sportieve vent.

De thema’s van deze battle zijn:

Serie 1 Duitse droge witte wijn, géén riesling

Serie 2 Viognier uit de Nieuwe Wereld

Serie 3 Lekkerste rode wijn onder tien euro

Serie 4 Super Toscaan

Serie 5 Droge rode wijn uit Sardinië

Serie 6 Argentijnse Malbec

De indrinker zowel als de uitdrinker zijn van riesling en allebei zeer de moeite waard.

2010 Maximin Grünhaus C. von Schubert Abtsberg Alte Reben FAss 28 Riesling Trocken

Tsjonge, de naam van deze wijn is een mondvol. Een mooi mineralen getypeerde neus, vuursteen. Hoge zuurgraad, een goede balans van rinse tonen en bitters. Als ik goed na-neus, ruik ik ook jasmijn.

2007 Clemens Busch Roten Schiefer Marienburg Grosses Gewächs Auslese Riesling

Bloemrijke neus, honing, citruszuren, heel vet en toch ook veel zuren, prima balans. Kindermoord eigenlijk nog, want deze wijn is nu een frivole spring in het veld maar zal zich na de pubertijd ontwikkelen tot een sappige dromigere schoonheid.

En passant introduceert Rob een eenvoudig puntensysteem dat we onder het mom van vrijheid, blijheid, wel of niet kunnen gebruiken. Ik heb dat wel gedaan en moet zeggen dat het prettig werkt, en nogal selecteert. Mijn laagste score was 4 op 10, de hoogste 9 op 10.  Nou, daar gaat ie: de mooiste wijnen uit de battle.

Serie 1            Duitse droge witte wijn, géén riesling

Rob en Berry kiezen beiden een topproducent, da’s slim. Rob komt uit bij een weissburgunder van Oekonomierat Rebholz uit de Pflaz, de (duurdere) Grauburgunder van Dr. Heger krijgt de meeste stemmen.

2010 Grauburgunder, Dr. Heger, Grosses Gewächs, Kaisterstuhl, Baden

Geeltint, in de neus peer en licht mineraal. Je proeft flink wat wijn in de mond, concentraat, stevige bitters en een mediumlange afdronk. Lekker glas. Maar dat mag dan ook wel voor bijna 27 euro. Maar daarvoor krijgt de koper wel een wijn met een verhaal, want Heger werd uitgeroepen tot Wijnbouwer van het Jaar door Gault Millau.

Serie 2            Viognier uit de Nieuwe Wereld

Rob kiest een viognier ‘The Hermit Crab’ van het befaamde d’Arenberg uit McLarenVale, Berry een wijn van Yalumba uit Eden Valley.

2011 Yalumba, Viognier, Eden Valley

De wijn stuift werkelijk uit het glas. Noël ruikt abrikoos en exotisch fruit. Jan benoemt viooltjes en jasmijn. Ik ruik in de wijn met groengele tint een heel bloemige neus en vooral méér neus dan in het andere glas. Brandnetel ruik ik ook. De wijn is breder met een verfijnde aandronk en een botertje, goede zuren, hangt wat na. In de wijn zit een pietsie klein licht zoetje, dat de wijn extra aantrekkelijk maakt.

Serie 3            Lekkerste rode wijn onder tien euro

Berry wint  met een Côtes du Ventoux van Rob’s Barbera uit Piëmonte, die ik zelf net een graadje lekkerder vond.

2010 Château Pesquie, Terrasses, Côtes du Ventoux

Acht euro kost een fles en daar krijg je zes glazen wijn voor die mijnheer Parker met 94 punten waardeert. Frank benoemt leer en hopjes in de wijn, koffie en licht peper. Ik ruik vooral mineraal in de neus, mis wat fruit. De meerderheid van de proevers geeft de voorkeur aan dit glas.

2011 Briccotondo, Barbera, Fontannafredda, Piëmonte

Frank noemt deze wijn niet echt verteerbaar omdat ‘mijn bek scheef trekt van de bitters’. Laat ik daar nou geen last van hebben! Paarse rand, expressieve neus met morelkers. Sappige rondeur en aangename smaak. Zeven euro bij de grootgrutter, die komt nog wel in mijn karretje.

Serie 4            Super Toscaan

In deze serie scoor ik beide wijn  gelijk en geef uiteindelijk de voorkeur aan de wijn van Rob, die echter niet de meerderheid van de stemmen krijgt. Berry zit gebeiteld.

2010 Rosso dei Notri, Tua Rita, IGT, Toscane

De wijn is gemaakt van sangiovese en merlot. Nello geeft de voorkeur aan deze wijn vanwege de elegantie. Henk is voor zijn doen best lyrisch over de neus: veel bes, hout, leer, heel mooi en lichte bitters in de smaak. Just noemt nog lichte chocolade. Ik ruik drop, laurier, morelkers, een lekker brede neus. De wijn is strak, pittige smaak, geen allemansvriend vind ik, maar wel heel veel karakter.

2006 Bramasole, Cortona Syrah, Toscana doc, Antinori

Just ruikt hier zware cacao, mooi getypeerd als je in de andere lichte chocolade ruikt! Henk ruikt bessen, hout en roemt hier vooral de volle smaak en fraaiere afdronk. Mijn aantekeningen: kreupelhout, kruidiger dan de vorige wijn, een rubbertje. Later als de wijn meer lucht heeft gehad, royaler en zwoeler in de mond, warempel dit is een charmeur met veel rondeur en wellicht net iets korter in de mond. Heel aantrekkelijk glas syrah uit Italië. Hartendief van Berry.

Serie 5 Droge rode wijn uit Sardinië

Als er één wijn is uit Sardinië met faam, dan wel de Turriga. Dat is de inzet (en investering) van Rob. De wijn kost het dubbele van de keuze van Berry, 6Mura, waar hij mee kennismaakt na de fles cadeau te hebben gehad van een vriend (in ere houden die gozer).

2002Turriga, Isola dei Nuraghi

Nello geeft de voorkeur aan deze wijn, hij noemt die rijker dan de andere. Willem Jan ruikt mint, chocolade en leer. Noël noemt de smaak juist iets minder expressief dan de andere wijn, hij ziet evolutie en een stroperige aanzet. Mijn aantekeningen: tabak, kreupelhout en een straffe smaak, ik schrijf op: klassieke wijn uit een klassiek gebied, mag van mij zelfs nog even liggen. Nello noemt de wijn nu op zijn top. Hartendief van Rob.

2008 6MURA, Sardegna Carignano del Sulcis

Nello benoemt zoet fruit en elegantie. Noël ruikt koffie en drop, die terugkomen in de smaak. De meeste proevers waarderen deze wijn het hoogst. De kleur is wat bruin, cederhout in de verfijnde neus, ook iets van ijzer en kruiden. Later ruik ik koffie en toffee. Deze wijn proeft nu aangenaam, maar mag wel op, staat in mijn aantekeningen.

Serie 6 Argentijnse Malbec

Hier is de redding van zijn eer, Rob brengt een mooie Altos malbec op tafel, en daar moet de Alta Vista van Berry het tegen afleggen.

2009 Altos los Hormigas, Malbec, Reserva Valle de Uco

HansH geeft aan dat de wijn méér complexiteit heeft en Sebastiaan roemt de betere balans, hij ruikt framboos in de wijn. Ik zie een bijna zwarte kleur, een paarse rand, ruik cederhout in een hele rijke neus, wat schrijf ik: RIJKE neus. De wijn moet nog liggen naar mijn idee, maar alles is in potentie aanwezig om hier een excellente wijn van te maken. Gekookt fruit, framboos en rondeur. Klasse.

Het idee van een battle, de spanning op de avond, het leerzame napraten: van mij mag er volgend seizoen wéér een battle komen. Graag zelfs. Bedankt, Rob en Berry. 

Willem Jan ruimt op ... the day Chateau d’Yquem came to town

Château Battailey in Pauillac, geklasseerde cru

‘n Beetje pech had-ie wel,  Willem Jan. Het thema van zijn maidenproeverij is: kelderopruiming. Er moet ruimte komen in zijn 700 flessen tellende kelder, en op voorhand weet hij al dat een aantal wijnen naar alle waarschijnlijkheid over de top zijn. Waar hij, en wij, niet op rekenen, is  dat ook een paar mooie witte Bourgognes met het verstrijken der jaren ouderdomsverschijnselen  vertonen: premox (voortijdige oxidatie), wie zal het zeggen? Sommige proevers vinden dat ook rode Bordeauxs uit de jaren ’90 te oud zijn. De uitdrinker maakt veel goed.

 

De indrinker is een lichtzoete naar het granaatrode neigende mousserende Loirewijn van de cave in Saumur. Lichte bitters, wellicht daardoor een kersenassociatie, een beetje stallig. Leuke start. Dan drie wijnen die vér heen zijn, twee uit 1997, en een rosé uit 2001. Het cliché blijkt waar: rosé moet je niet bewaren, maar drinken. 

We proeven dóór: twee wijnen die hun reputatie, of in ieder geval die van hun appellatie, in principe  moeten kunnen waarmaken: Chablis 1er Cru uit 2005 en Meursault uit 2004. De 2004 zou het op papier beter moeten doen (want: een klassieker jaar dan het rijke 2005) maar helaas: de wijn heeft kurk, hetgeen vooral in de mond is waar te nemen. De Chablis van Josselin wordt door de meeste proevers afgedaan als simpelweg te oud, maar dat vind ik iets te kort door de bocht. De wijn heeft ondanks inderdaad een gebrek aan fruit nog best wat charme te bieden, waaronder een rokerige, vlezige neus en een zwoele aanzet.

Bij de rode wijnen overheersen de zuren in de Montepulciano d’Abruzzo uit 1993; de één jaar oudere ‘Prestige du President’ 1992 uit Corsica, gemaakt van een waarschijnlijk unieke blend van niellucio, sciacarello, grenache noir, mourvèdre en barbarossa, is ondanks zijn gevorderde leeftijd nog aardig in ‘presidentiële’ balans, heeft aangename zuren en nuances van leer, tabak en zoethout.

Richting Bordeaux gaat het opruimrondje, met eerst twee wijnen uit mindere jaren ’93 en ’94. Beide wijnen kunnen dan ook op weinig bijval rekenen. De Chateau Tourans uit St. Emilion heeft een neus van kersen, lijm en hout maar stelt in de mond teleur, volgens Claartje. De volgende twee wijnen zijn van de veel beter bekend staande oogsten ’95 en ’96. Dit zijn dan ook de hartendiefjes van Willem Jan. Vandaag doet alleen de Batailley 5^e Grand Cru Classé het goed in zijn ogen, en die van een aantal medeproevers. Donkerrood nog, wat paardenstal (Jan), leer en vrij sappig fruit. Laat de wijn even staan en kijk, dan komt daar opeens een helemaal niet verkeerde, zelfs “voortreffelijke” (Henk) wijn tevoorschijn. In Berry’s aantekeningenboekje: “koffie, bosgeur, voller dan de vorige wijnen, prettige zuren.”  Ik vind zelf de St Emilion Grand Cru Classe van Chateau Ripeau ook best drinkbaar, met een aardige grafiettoon. Bramen en associaties met een shagbuil roept de wijn op bij Paul, die de prettige zuren die ik meen waar te nemen omschrijft als ‘afbraakzuren’. Veel discussie vanavond, over wijnen die al dan niet nog drinkbaar zouden zijn. Wat in ieder geval bewezen is, en wat iedereen ook eigenlijk wel weet, is dat véél wijnen het bewaren niet waard zijn.

Voor we aan de kaasplank beginnen, geeft Willem Jan de uitdrinker door. Zoals gebruikelijk een zoete wijn, een half flesje ditmaal. ‘t Lijkt zo vanaf mijn positie in de hoek, tegenover en ver van WJW, een beetje op het etiket van de Carmes de Rieussec. Men geeft de fles door. Zie ik ’t nou goed? Ja, ’t is er een: zelfde etiket, gouden letters op witte achtergrond, maar dit is: Château d’Yquem 1999, Sauternes. En dit keer in mijn ogen in een stuk betere conditie dan die van eind jaren ’40 die we een paar jaar geleden proefden. Het hout domineert de botrytistonen wat, maakt de wijn wel wat breder;  dan komen ook de fruittonen door (abrikoos) en de honing. Intens en dik. Lekker, maar is dit € 100 waard? Ongetwijfeld gaan de leden de komende weken proberen te laten proeven dat je voor iets minder dan een snip minstens net zo lekkere zoete wijnen van misschien iets minder illustere producenten kan kopen – te beginnen met ondergetekende komende proeverij!

Verslag en proefnotities Rob van Ginneken

Wijn en spijs proeverij

We willen er een gastronomisch feestje van maken, geven Sebastian Therou en Frank Geerts aan voor hun maidenproeverij. De deelnemers aan de wijn & spijs proeverij zullen dat beeld beamen. We proeven achtereenvolgens:

Rauwe zwaardvis met kappertjes in citroen

Verse tagliatelle met mosselen en vongele

Wilde zeebaars in een saus met dille en kreeft

Kalfsreepjes met paddestoelen in witte wijn roomsaus

Pecorino

Runderkogel met rucola in jus de veau

Aangezette aardbeien met witte peper, crème cassis en aardbeienijs

En dat steeds met bijpassende wijnen. Waarbij de meningen (uiteraard) wel eens uiteenlopen over wat nou de beste combinatie is. Trattoria l‘Olivo blijkt een prima entourage voor deze proeverij. Chef Jan Gravenstein kookt lekker puur. In dit verslag mijn persoonlijke voorkeuren.

Bij de verse tagliatelle met mosselen en vongole proeven we twee wijnen die best van elkaar verschillen: een heel vriendelijk glas en een serieus glas.

Roero Arneis ‘Capural’ 2010 Montaribaldi

Ingetogen neus waar ik vanille en brooddeeg in ruik. Nello noemt mineralen, Paul ook nog viooltjes, mangofruit en flink hout. De wijn heeft een goede balans en hoge bitters, hangt vrij lang na. De combinatie met de tagliatelle is elegant. Rob benoemt dat de wijn in deze combinatie ‘dienend’ is. Montaribaldi is een klein gebied in de Piëmonte, gemaakt van 100% Arneis.

San Vincenzo 2012 Anselmi

Een veel vriendelijker wijn dan de vorige, een spring in het veld. Nello benoemt grapefruit, passiefruit en een heel aromatische neus. Bloemetjes ruik ik, wat brandnetel en kruiden. De wijn is gemaakt van 85% garganega en 15% chardonnay. De smaak heeft wat vettigs en héél veel rondeur.

Wilde zeebaars in een kreeftensaus met dille, prachtig gerecht met een héél naturel smaak; we proeven hierbij twee sauvignons - maar omdat we blind proeven weten we dat natuurlijk niet.

Ram’s Hill 2010 Tenuta di Biserno, Marlborough Nieuw Zeeland

Van de andere kant van de wereldbol, maar de familie Antinori is de eigenaar. Jonge bleke kleur en een geur met veel mineralen, wat jasmijn en een geur die ik niet zo goed kon definiëren, het doet me denken aan oude jenever granen. De wijn heeft een zweem van oxy naast heel veel frisse zuren. Interessante wijn die door zuren mineraliteit heel goed harmonieert met dit mooie gerecht.

Alteni di Brassica 2010 Gaja, Piëmonte

Gaja heeft slechts 3,5 hectare sauvignon druiven. De wijn heeft ook een jonge en bleke kleur met een neus van brandnetel, buxus en viooltjes. De wijn heeft wat vet en rondeur, komt een tikje vriendelijker over dan de vorige wijn maar wie goed proeft determineert ook een duidelijke bittertje. Dat maakt de wijn uiterst geschikt voor de dis; zelf vind ik dat het gerecht de wijn beter tot zijn recht deed komen.

Kalfsreepjes met paddestoelen in een romige witte wijnsaus is echt zo’n gerecht waarmee je een pesthumeur in een oogwenk de kop indrukt. Noem het gerecht klassiek, noem het gemakkelijk, ik krijg er goede zin van, het is lekker! Sebastian en Frank hebben hierbij rode wijnen geschonken; een witte wijn kan hier echter ook prima. Een Veronese wijn drinken we hierbij en een wijn uit Toscane. Die Toscaanse wijn geeft het gerecht nét even meer spanning.

Le Difese 2010 Tenuta San Guido, Toscane

Een goed thuis, waar de befaamde Sassicaia wordt gemaakt. Deze wijn is de ‘instapwijn’ maar wat voor een! Gemaakt van 70% cabernet sauvignon en 30% sangiovese. De wijn heeft 14 maanden hout gehad, waarvan 1/3 nieuw. Ik prefereer deze wijn boven de Barolo vanwege het fruit in de expressieve neus: mooi framboos. En dan proef je op de tong een prachtvolle, heel elegante wijn met die onmiskenbare hoge slikfactor waardoor tong en brein héél even één worden: l e k k e r.

Bij de Pecorino kaas gaf de Siciliaanse wijn de combinatie iets spannends, dat prefereerde ik boven de Amarone della Valpolicella.

Tancredi 2007 Donnafugata, Sicilia

Gemaakt van 70% nero d’avola, aangevuld met 29% cabernet sauvignon en wat tannat. HansL benoemt rubber en pijptabak in de neus, kersen en veel zuren in de smaak, evenwichtige wijn met prachtige afdronk. Gerard vindt de wijn nog wat hard door de stevige bitters. Ik zie een paarszweem, in de neus ingetogen vuursteen, mineraal, vanille. Edele neus. Mooie strakke wijn, die goed nahangt met – ik kan het niet anders zeggen – een goede slikfactor. Ik kreeg het niet over mijn hart dit uit te spuwen. Erg mooie wijn.

Bij de runderkogel met rucola en jus de veau proeven we twee topwijnen.

Barolo 2007 La Rosa, Fontannafredda, Piëmonte

Uiteraard gemaakt van 100% nebbiolo. Deze wijn laat zien waarom Piëmonte als wijnbestemming de moeite waard is, schrijven Sebastian en Frank. Rob beschrijft de wijn als elegant, Henk noemt dit verrukkelijk. Mijn aantekeningen: tikje doorzichtige kleur (licht, dus nebbiolo) , kruidige neus, harmonieus en expressief.  Goede balans.

Taurasi ‘Radici’ 2007, Mastroberardino, Campania

Sebastian en Frank schrijven dat Taurasi wel eens de ‘Barolo van het Zuiden’ wordt genoemd. De Aglianico druif (daar is deze wijn van gemaakt) heeft met Nebbiolo gemeen dat ze kruidig is en een vrij fors tanninegehalte heeft. Noël noemt de wijn Rubensiaans vol, Rob benoemt de wijn als interessant en complex (maar niet ‘lekker complex’). Nello noemt deze wijn té veel voor het gerecht, Henk prefereert ook de Barolo. Voor mij is dit een van de mooiste wijnen van de avond: paarszweem, romige neus met dat rijke, edele, dat vrij lastig te definiëren is. Grote wijn staat in kapitalen in mijn aantekeningen, mondvullend, elegant en mooi nahangend. Ik vind de combinatie met runderkogel geweldig.

Een mooie maidenproeverij waarbij we vooral met tong en hart combinaties wijn en spijs proeven. Bedankt ook Jan Gravenstein voor een prachtige avond.