Redekavelen en genieten van Loire wijnen

Zoete Loirewijnen, absolute top van de wereld

We drinken in lente en zomer met graagte witte Loire wijnen. Altijd en steeds opnieuw discussiëren we oneindig over rode Loire wijnen. We weten ons meestal niet goed raad met Loire rosé wijnen. Maar de zoete Loire wijnen… die horen  onmiskenbaar tot de grootste wijnen ter wereld. Toos Dusee benoemt het immense wijngebied in vier districten, Orléanais, Touraine, Anjou-Saumur en Pays Nantais. En brengt uit alle districten wijn op tafel. Met zorg gekozen én steeds voorzien van deskundig commentaar. Alle wijnen worden blind geproefd.

Domaine de la Paleine 2009, Cabernet de Saumur

HansL is erg enthousiast over de kleur van deze rosé “met een magenta-gloed”, Noël noemt het helder rood en ruikt waterijsjes/grenadine. In mijn aantekenboekje staat: felle kleur, druivige neus en een sappige smaak met goede zuren en een bittertje. Serieus en leuk glas, een rosé die zowaar wat kan rijpen en gastronomisch inzetbaar is bij tal van gerechten. Van hetzelfde domein is de Saumur Brut methode traditionelle de moeite waard: neus met appeltjes en gist, strakdroog en elegant.

De Jessy Rouge, demi-sec, Saumur methode traditionelle

Rode wijn van 100% cabernet franc mét bubbels. Brengt de tongen los, want er zijn voor- en tegenstanders. Deze curieuze wijn heeft echter best wat te bieden, Paul ruikt bosaardbei, kersen, hij noemt de wijn goed van zuren en leuk van smaak met wat aardbei. Het is een mooie wijn om als ongewone dessertwijn te schenken. Prettig, sappig en met wat morel.

Domaine des Genaudières 2009, Muscadet Coteaux de la Loire

Oesterwijn. Ik ben er zelf verbaasd over, maar mijn voorkeur gaat uit naar deze wijn vóór een Clos de la Fontaine 2011 Muscadet de Sevre et Maine vieilles vignes. Blankgele kleur. Druivige neus met licht citrus en prettig groen. Heel karakteristieke passiefruit zuren, mooi en lang nahangend. Trouvaille!

Domaine de Michaud 2011, Touraine Chenonceaux, Eclat de Silex

Hartendiefje van Toos. Oudgouden kleur, kattepis neusje. Berry (‘ik drink dit nooit’) roemt de neus met kruisbes, hooi en de aangename bitters in de smaak. Toos noemt de wijn vooral heel zuiver en zacht. Ik ruik ook citrustonen en veel passiefruit. Erg mooi glas wijn. De wijn steekt een Puilly Fumé die ernaast staat naar de kroon. Dus ook: Trouvaille!

Château de Bréze 2010, Clos David, Saumur Blanc

Deze wijn staat naast een niet houtgerijpte Saumur. De meningen zijn – zoals zo vaak – verdeeld. Henk noemt deze wijn nét iets completer, complexere neus en lekkerder smaak. Kees ruikt banaan en peer, Gerard boenwas en banaan, hij typeert de aanzet als zacht en stevige zuren in het middenrif. Mijn aantekeningen: bleekgeel, volle en kruidige neus, volle aandronk met citruszuren en prachtig lang nahangend. Naar mijn idee absoluut een eetwijn.

Heel veel is in de oogsttijd niet veranderd

Bij de rode wijnen is er de meeste en felle discussie. We proeven twee 100% cabernet franc wijnen, een met een wat kleine neus (een rode Brèze 2009, Saumur), elegantie en fluweligheid naast een zekere stroefheid. Daarnaast staat een St. Nicolas de Bourgueil uit hetzelfde jaar.

Domaine Rochouard 2009, Saint Nicolas de Bourgueil

Paarse kleur. Ik vind dit een prachtige wijn: framboos, lijm en kruiden in de neus, een straffe aandronk waardoor je weet dat de wijn nog veel potentieel heeft. Prachtige mineraliteit! Eetwijn. Twan noemt de neus iets warmer dan de Saumur en benoemt vanilkle, nougat, zoethout en caramel in het bouquet. Rick noemt de wijn elegant en complex. Claartje is het meest poëtisch: dit is een lichte jonge dame.

Botytris druiven, de edele rotting

Domaine du Petit Val 2011, Coteaux du Layon

Kees zegt: de neus is gesloten, maar als je de wijn op de tong krijgt, dan gaat de hemel open. Drink dit zonder er iets bij te eten, de wijn is heerlijk fris. Gerard benoemt abrikoos in de neus. Mijn aantekeningen: bescheiden neus met Turks fruit, perzik en nougat. Op de tong: aaah, nectar. Goede zoet/zuur balans, niet te plakkend, heel elegant.

Bonnezeaux is de top van de Coteaux du Layon
en dat gebied ligt weer in het district Anjou

Domaine de Fesles 2005, Bonnezeaux

Bonnezeaux is met Quarts de Chaume de absolute top in de Layon streek. En de Fesles is binnen Bonnezeaux de meest gereputeerde naam. Noel benoemt acacia, vijgen en honing in de neus. Ik ruik vooral carameltonen. De wijn is goudgeel, duidelijk méér goud van de Petit Val. De neus is Rijk met een hoofdletter, duidelijk ook botytristonen. Om deze wijn te maken zijn de plukkers maar liefst zes keer door de wijngaard gegaan om steeds de meest optimale druiven te plukken. De smaak heeft een perfecte harmonie en is volstrekt in balans. Grote Wijn.

Een dubbeltje wordt nooit een kwartje: belegen kelderschatten

Elite wijn leeft en rijpt tot een mooier geheel bij ouderen

 

Het overgrote deel van de enorme plassen aan wijn is gemaakt om te drinken. Om snel te drinken. De elite van de wijnen mag bewaard. En wint zelfs aan kwaliteit. Het gezegde dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt, is ook in de wijnwereld waar. Hans van der Horst schenkt verschillende wijnen die dat bewijzen. De Muscadet 1992 is gemaderiseerd, de Corbieres 1983 overleden, een St. Emilion 1975 durf ik niet aan mijn mond te zetten maar gaat fluks de spuugbak in. Zijn er dan helemaal geen verrassingen? Niet echt. Bergerac 1985 heeft een belegen neus, waar warempel nog een fruitassociatie in zit, zelfs wat kracht in de smaak, maar vervliegt snel. De wijn was jonger met zekerheid beter. De Chateauneuf du Pape 1986 (voor mij ook overleden) krijgt positieve commentaren; Hans heeft er in de voorbije jaren van genoten, maar baalt dat de resterende flessen niet eerder zijn gedronken. Zelf vind ik de Meursault 1989 mooi en interessant. De andere wijnen die hieronder zijn beschreven zijn allemaal elitewijnen. Wie wijn wil kopen om lang op te leggen, trekt zijn portemonnee. Niet over zeuren. Want die oplegwijnen ontwikkelen met de tijd een rijkdom die aantrekkelijk is. Ze leven. Je kunt er jaarlijks of tweejaarlijks een van openen om de levenscyclus te volgen.

Meusault 1989, Domaine de Michelot

Voor Hans meegebracht uit Frankrijk door een vriend. De best aangeschreven wijn uit Meursault (toen, zegt Hans) en lang te bewaren. Een hartstikke leuke wijn, noemt Nello de wijn. Boterig, dik en met honingassociatie, zegt Gerard. Mijn aantekeningen: goudgeel, een neus met veel impressies: banaan, vanille en citrus. Een volle smaak met een bittertje, maar wel harmonieus, een duidelijke eetwijn, mooi vol.

Château Smith Haut Lafite 1994, Pessac Leognan

Hartendiefje van Hans. Martin noemt de wijn aangenaam en in balans, hij ruikt paddestoel en tabak, Sebastiaan ruikt stallucht. Mijn aantekeningen zijn ook heel positief: rood zomerfruit in de klassieke en intense neus, later kreupelhout en nog later mineraal en tabak. Altijd een goed teken als de neus zich zo geleidelijk aan opent. De smaak is sappig, harmonieus met kracht en een bittertje, de afdronk eindigt rank.

Château de la Tour, Clos de Vougeot 1993

Veel proevers vinden dat deze wijn last heeft van de Bordeaux. Het is niet ‘my cup of tea’ van Martin (metalige indruk, hoge zuren, weinig lekkers), Twan benoemt krentjes, tabak en rondeur. Voor mij is dit dé wijn van de avond: ik ruik ook een toon van ijzeroxide, maar daarnaast paprika en vlezigheid (goulash), een piepklein zoetje in de aandronk en dan die onmiskenbare slikreflex, de doorslikreflex. Deze wijn is elegant en vrouwelijk en volstrekt harmonieus, knappe prestatie.

Brunello di Montalcino 1991 Biondi-Santi

Als ik Hans goed begrijp, kreeg hij deze wijn bij zijn pensionering. Wat een geweldig idee om deze fles met ons open te trekken. Nello haalt het aan het eind van de proeverij nog even aan: we proefden al veel Brunello di Montalcino maar nog geen Biondi-Santi, dé Brunello. Dit is zo’n wijn die met tweeëntwintig jaar volstrekt harmonieus is, echt heel mooi. Mineralen en kreupelhout in de neus, een ranke wijn, goed in balans.

Amarone di Valpolicella 1994, Villalta, ‘I Communali’

Hartendief van Hans. De druiven voor deze wijn zijn vier maanden ingedroogd, de druivensoorten Corvina, Rondinella, Molinara en Rossignola zijn gebruikt. Cees is onder de indruk van de neus met chocolade en mocca, Rob noemt de wijn zwoel, Nello denkt aan kersen in alcohol. De neus is inderdaad schitterend, langzaam en breed uitwaaierend: herfstbos, heel intens, rozen en mocca. Zoetje in de aandronk en een uitstekende balans.

Openen van belegen kelderschatten valt niet mee

Château Doisy Daëne 1995, Sauternes

Een wijn die Hans ieder jaar volgt, op een traditioneel moment, bij kerst. Fijne traditie. Gerard benoemt de balans als rins/zoet. Willem-Jan zet een kanttekening bij de korte afdronk maar is zowat lyrisch over de neus: peer, ananas, petrol, honing, roomboterbabbelaar-caramel, amandelen en nougat. De wijn is enorm goudkleurig, ik ruik zelf wat perzik in de mooie elegante neus. De smaak is weelderig, rijk en vol. De wijn heeft een elegante neus en een Rubensiaans ronde smaak.

“Het is moeilijk, geloof ik.” Blindproeven van 13 druiven. “Is het moeilijk?”

Achaval Ferrer wijndomein in Mendoza Argentinië

 

Met een brede grimlach op het gezicht, zegt Noël Geisen: “Het is moeilijk, geloof ik… Is het moeilijk?” Hij hoefde niet héél erg aan te dringen om feedback. “Als je zó de wedstrijdproeverij opzet, dan maak je echt geen vrienden”, zei Paul met een mooi misprijzende gezichtsuitdrukking. Hij had niet helemaal ongelijk, want ik hoorde Rob zeggen: “Dit geeft een beetje het Grand Prix Saint Hubert gevoel.” We proeven 13 druiven. Daarbij zitten er verschillende die ik zelden proef, zoals de grenache gris, auxerrois en grenache noir. Eerlijk is eerlijk, als ik het nu terugzie op papier (chenin blanc, riesling, sauvignon blanc, pinot noir, syrah, malbec, cabernet sauvignon, etc.), dan moest het te doen zijn.  Maar ja… de realiteit is weerbarstig. En er zitten druiven bij die we goed kennen, maar waar Noël een wat atypische wijn van schenkt, zoals een geconcentreerde chardonnay met restzoet.

Hieronder enkele van de wijnen die bij mij de meeste indruk maakten.

Château de Cheman, Crémant de Loire Brut

Gemaakt van chenin blanc (85%), cabernet franc (10%), pineau d’aunis (5%) door een Nederlandse wijnbouwer. Bleekgeel. Neus heeft wat gist. De smaak is rassé, erg strak en mooi, ook aangename bitters. Ik geef toe: ik dacht aan champagne.

Mas Amiel, Altaïr 2009

Gemaakt van grenache gris (80%), grenache blanc (10%), maccabeu (10%)  in de Côtes de Rousillon. Schitterende kleur en een bloemig, expressief bouquet. Zuivere smaak, hoog in zijn bitters en niet zo complex. Ik hoor ook over de neus: mineraal, groene appel, peer, floraal, citrus en kruiden. Wel erg hoog in zijn alcohol: 14,5.

Viré Clessé "Terroirs du Quintaine" 2010, Michel

Gemaakt van chardonnay (100%). Noël kreeg de witte wijn geadviseerd door een sommelier bij een passend gerecht en was verkocht. Snap ik goed. Goudgele kleur, ik ruik wat kattepis en kruisbes (ja, dus verkeerd ingeschat als sauvignon blanc). Ook vanille en kruidige tonen. Erg geconcentreerde wijn, honing in de smaak, uitermate uitgebalanceerd. Ja, dit kun je dus maken van chardonnay. Volstrekt atypisch.

Kiezels in Chateauneuf du Pape

Clos de l'Oratoire des Papes 2001, Châteauneuf du Pape

Gemaakt van grenache noir (80%), syrah (10%), cinsault (5%), mourvèdre (5%). Tuilé kleur. Geweldig mooie neus met allerlei impressies: zwarte bessen, caramel, vijgen en mocca. Leer en cederhout. Stevig kruidige smaak met een zekere rondeur.

 

 

Achaval Ferrer, Finca Altamira 2001, Mendoza River Valley Argentinië

Gemaakt van malbec (100%). Henk ruikt bramen, zwarte bessen, specerijen in de fraaie neus. Claartje ruikt wat metaligs en inkt. Jan benoemt de geur als oxy met chocolade en koffie. Ik ruik vooral ketjap en ook nog wat fruit, langer in het glas komen duidelijk rozen naar voren. Veel mineralen en een klein rubbertoontje. Uitermate goede balans, eetwijn.

Domaine Mondivin 2001, Villányi Sterntal, Hongarije

Sebastiaan ruikt peren, pruimen en tabak, Paul noemt vanille, leer en proeft zuren van kersen. Mijn aantekeningen: klassieke neus met laurier en een zweem van eucalyptus. De kleur is ontwikkeld. In de neus komt ook grafiet naar voren, pruim en tutti frutti. Kersen in de smaak. De wijn lijkt ontwikkeld maar heeft nog veel potentieel. Een ranke wijn.

La Reserve de Leoville-Barton 2000, Saint Julien

Gemaakt van cabernet sauvignon (70%), merlot (15%), cabernet franc (7%), petit verdot (3%). Sebastian ruikt mint en zwarte bessen en determineert de cabernet sauvignon meteen goed. Ik dacht aan merlot, door een zachte neus met zoethout en drop en de zachte aandronk, rondeur en souplesse.

Le Carillon de l'Angélus 2000, Saint Emilion

Gemaakt van merlot (80%), cabernet franc (10%), cabernet sauvignon (10%). Klassieke neus, klein rubbertje in de neus, Sebastiaan benoemt bramen, bessen, leer en truffel. Aardbei en sigarenkistjes. De wijn heeft heel veel concentraat, een piepklein zoetje en drinkt uiterst prettig en sappig.

Van de Moeder van alle druiven: Riesling 2011 Mosel en Saar

Piesporter Goldtröpfchen

Sinds een paar jaar is de aanduiding ‘Mosel Saar Ruwer’ vervangen door Mosel. Als dat op een fles staat, kan de wijn dus ook uit de Saar of Ruwer komen: je moet dus nu de wijngaarden of dorpen kennen om te weten uit welk deelgebied een fles komt. Veel wijnen uit de Saar in de proeverij van Claartje Grielis. Verrassing: Hans Lodewijkx brengt ook enkele langhalzen in. We proeven droge, niet zo droge en (volgens sommige proevers) veuls te zoete wijnen. Die laatsten leveren in mijn ogen wel de mooiste proefervaring op. De Saar is zoals gezegd goed vertegenwoordigd, met wijnen van Van Volxem en Zilliken. Daartussen stonden flessen uit Leiwen en Piesport, van b.v. Adam & Haart en Reinhold Haart uit Piesport. St. Urbanshof levert wijnen uit zowel Saar als Mossel.

Als indrinker een Gutswein van Van Volxem, die bij menig proever in de smaak valt. Moeilijk te omschrijven, mineralig, noemt Toos de wijn, Cees proeft honing. De hoge zuren, volgens de boekjes zo typisch voor Saarwijn, vallen op ondanks dat 2011 een rijp jaar heet te zijn. Ook in de eerste serie- Grosses Gewächs Saar - zit zo’n frisse wijn, van Lauer dit keer: de Schönfels Fass 11. De voorkeur van de meeste proevers gaat uit naar de Van Volxem Scharzhofberg. Goudgeel,  is dat een vleugje tabak in de neus?, mooie balans, sappig maar droog. Persoonlijk vind ik de Zilliken Rausch in deze serie erg mooi. Bleekgeel, iets gesloten, licht zoete aanzet, heerlijk fruchtig (92 punten van de Gault Millau). Peter zou hier ongetwijfeld de ‘doorslikreflex’ genoemd hebben – ik heb die tenminste wel! Off-topic: n.a.v. de Scharzhofbergwijn hadden we het kort over Egon Müller. In de nieuwe PersWijn staat een artikel over dit huis.

Drie GG’s uit de Mosel in de volgende serie. De Piesporters winnen het hier van de Leiwener Laurentiuslay van St. Urbanshof. Die van Reinhold Haart, uit de Goldtröpfchen wijngaard, wat boerse neus, off-dry, maar met veel spel en inhoud. Ragfijne zuren. De Piesporter “R” van van Adam & Haart is de meest fruchtige en daarmee de meest typische Moselwijn.

In serie 3 staan Alte Rebenwijnen. Meer concentraat mag je hier dus verwachten en we worden niet teleurgesteld. Een heel lange afdronk heeft de Wiltinger van St. Urbanshof, met daarvoor een stinkertje in de neus, een volle zoete aanzet maar ook ruim voldoende zuren om het fris te houden. Claartje’s hartediefje is de andere St. Urbanshof uit Mehringen: in eerste instantie een prikkeltje, vrij vol, en een hele mooie zoet-zuurbalans. Bij de afdronk krijg ik een suikerwaterassociatie maar dan een goede: niks weeïgs aan deze wijn! De Altenberg van Van Volxem levert Jan zijn allereerste petrolassociatie ooit op!

Het wordt zoeter in serie 4, met twee Spätleses. Heerlijk zoet sap, níet uit te spugen is de Wawerner Goldberg van Van Volxem. Vrij complexe neus, met o.a. zaagsel- en kruisbesassociaties.  (was dat niet sauvignon blanc?) Maar dat zijn míjn notities: Hans L vindt de wijn niet mooi: de zuren komen pas ná het zoetje. Dymph vindt de wijn simpelweg te zoet. ’t Blijft iets heel persoonlijks toch, dat proeven. Bloemen (Twan) en kruiden (basilicum, volgens Willem-Jan) zitten er in de Leiwener Laurentiuslay van St. Urbanshof.



Ockfener Bockstein

We sluiten af met drie Ausleses. Erg jong nog, met een nog niet ontwikkelde neus, maar met een veelbelovend elegant zoetje en prima balans is de Altenberg van Van Volxem. Die van Zilliken, uit de topwijngaard Rausch, is wel erg “rassé” (Gault Millau), vinden ook Hans L. en Berry. GM geeft desondanks - of dankzij - die zuren 95 punten. De mooiste nu dus voor mij: de St. Urbanshof Ockfener Bockstein heeft wat minder pregnante zuren en is een mooie zoete wijn met veel fruit (perzik, peer, en ook wat citrus).

Een mooie proeverij – maar kan het ook anders met de Mother of All Grapes?

Verslag en proefnotities van Rob van Ginneken.

Six of a kind: Saint Emilion blind met piraten

Lentefeest Jurade de Saint Emilion

Een proeverij is – zeker bij blindproeven – al snel leerzaam. Maar proeverijen van één domein in verschillende jaartallen, daar hou ik écht van. Die zijn om de karakteristieken van de jaren te leren kennen reuze leerzaam. Ik vind dat we zulke proeverijen wat vaker zouden moeten houden. Kees van de Wiel zet steeds een andere wijn naast verschillende jaren van Château Le Grand Faurie, Saint Emilion Grand Cru. En dat doet hij verduveld goed, want het is echt niet gemakkelijk om de Saint Emilion eruit te pikken. Toos lukt het deze proeverij vrijwel steeds om de Saint Emilion te duiden. Echt knap.
 

Château Le Grand Faurie is een familiebedrijf onder leiding van Charles Boquey; de wingerd bestaat uit 60% merlot, 35% cabernet franc en 5% cabernet sauvignon en malbec.

Jaargang 2001, 15/20 punten

Bruinzweem, gerijpte wijn met wat tertiaire tonen, kastanjechampignons in de neus en ook een truffelzweem. Lekker als je daarvan houdt. Soepele smaak met wat pruim, hangt mooi na.

Jaargang 2004, 13/20 punten

Bruine rand, kreupelhout en pruim. Paprika. Zachte aandronk met veel sap en lenigheid.

Jaargang 2005, 15/20 punten

Hartendief van Kees. Gebruinde rand, kreupelhout en hele mooie viooltjes in de neus. Wat dennenbos. Prettige smaak met vulling, hangt lang na.

Jaargang 2006, 13/20 punten

Ontwikkelde rand, in de neus associaties van zoethout, drop, laurier en kruiden. Elegante rondeur, maar wel een slanke wijn.

Jaargang 2008, 10/20 punten

In de reeks is dit een rare score, ik denk dat de wijn ‘dicht zit’ in een lastige fase. Ontwikkelde kleur, gesloten neus. Elegante viefe smaak, met wat cacao, maar ook dun.

Jaargang 2009, 15/20 punten   

Dit is een van de mooiste wijnen uit een rijk jaar. Explosie van framboos, kruidige en mooie neus. Heerlijk harmonieuze smaak, goede balans, heel aangenaam. In de smaak proef ik Mon Cherie kers en chocolade.

De drie mooiste piraten in de proeverij zijn:

Château Le Grace Dieu 2006, Saint Emilion Grand Cru, 15/20 punten

Bruine rand, vuursteen en mineralen. Een Rijke neus met wat laurier en goed doorruikend ook nog wat fruit. Soepele smaak, lenig en op het eind een tikje vluchtig.

Château Marsac Seguineau 2007, Margaux, 15/20 punten

Hartendief van Kees. Bruine rand, tikje waterig. Wat laurier in de neus, vuursteen en duidelijk mineralen. Fruitige aandronk, goede balans, wijn met bite. Deze wijn staat naast de La Grand Faurie 2005. Claartje: dit is een karaktervolle wijn, hij heeft nét iets meer te bieden dan de Saint Emilion en is iets meer verfijnd.

Château Tronquoy-Lalande 2004, Saint-Estephe, 16/20 punten

Paarszweem nog in de kleur, ijzer in de neus, onderliggend fruit. Drop in de neus en tabak. Mooie zuren en vol sap, prima balans.

Zalige proefavond!