donderdag 20 december 2012

Treffende trouvailles uit Piëmonte


Hoe breng je de wijnen van Piëmonte onder de aandacht van een breed publiek? Omdat het om regionale specialiteiten gaat, is er een enorm regime van DOC en DOCG benamingen ontstaan, die zelfs de lokale bewoners volstrekt niet begrijpen. Dat stelt Andrew Jefford in Decanter. Mijn advies aan iedereen (uitgezonderd de vinologen in opleiding) is om die complexiteit links te laten liggen; je moet het niet eens wíllen begrijpen, stelt hij. De beste gedragsregel is de volgende. Kom je een obscure wijn uit Piëmonte tegen? Proef die fles! Je zult verrast worden als je Piëmonte ontdekt, en niets zal daarna hetzelfde zijn.

Twee avonden bij de Brabantse Wijnsociëteit door Nello Pischedda onderstrepen volledig de juistheid van Jefford’s advies. Nello doorkruiste Piëmonte van links naar rechts, van noord naar zuid. En hij verzamelde flesjes van curieuze druiven. Arneis, Freisa, Nascetta, Ruchè, Favorita, geweldig leuk om te ontdekken.

 

Roero  Arneis  2011, Vietti   Castiglione Falleto

Deze witte wijn heeft een bleke kleur, neus met veel impressies: hooi, mint, citrus, kruisbes en wat tropisch fruit. Ook wat amandel en hazelnoot. In de smaak proeven we wat terroir, frisse zuren (heel veel), best lang nahangend. Prima balans, heel prettige wijn.

 

Langhe  Freisa  2011, Poderi Colla, Alba

Zwarte kern en paarse rand in deze rode wijn. De Freisa druif staat op maar dertien hectares aangeplant. De neus is te typeren met gronderig en terroir-mineraal tonen. Ik vind de neus iets onprettigs hebben. In de smaak bitters, nogal kortaf. Tannines ook. Spritzig. Not my cup of tea.

 

Carema Riserva  2007  Nebbiolo, Cantina Produttori  Nebbiolo di Carema, Carema

Donders, deze nebbiolo komt naast de Freisa wel erg goed tot zijn recht. Lichtbruine kleur. Héél veel indrukken in de neus: ik ruik mocca, koffie, toffee, leer en tabak. De smaak is bepaald elegant en met hoge zuurgraad. Later in de neus ook iets van ijzer. Géén allemansvriend, dit glas, maar juist héél boeiend en interessant. Hartendiefje van Nello.

 


Dolcetto  d’Alba  “Coste & Fossati  2011, G. D. Vajra, Barolo

Dit is een vrolijke tiener. Een spring in het veld. Zo’n kind waar je naar kijkt en jezélf weer een beetje kind gaat voelen. Innemende wijn, heel leuk. Bramen in de neus, framboos, een wat compacte geur. Ik hoor ook noemen: cederhout, sigaar, zoethout en pruimen (al ruik ik dat zelf dan weer niet). Hap sap wijn, je hebt zin in een volgende slok. Tieners hebben zo hun eigenaardige trekjes, dat heeft deze wijn ook: z’n tannines. Leuke wijn.

 

Barbera d’Alba Superiore  “Papagena”  2009, Fontanafredda, Serralunga

Hier komen we in een andere klasse terecht: meteen een voorname toets in de neus. De kleur is diep met een roodpaarse rand. Een zoetje in de neus, bramen, zwarte kers, laurier, heel geconcentreerd. Dit is een pleaser, deze wijn: Yummie! staat in mijn aantekeningen, wat een lekker fruit in de mond.

 

Langhe  Nascetta  “Anas Cetta” 2010, Elvio Cogno, Novello, Alba

Een witte serie tussendoor. Nóóit van gehoord, Nascetta als druif. Maar dat boeit verder helemaal niet. De neus is aanvankelijk wat onbestemd. Ik ruik een brandnetelveld daarna en vóóral dadels. Ik hoor komijnzaad noemen. De wijn komt vol in de mond, prettig bittertje, goede balans en ook een wijn die zich nou eens wél laat veroveren.

 

Colli Tortonesi  Favorita  “Marine”  2009, Vigne Marina Coppi, Castellaia, Tortona

Over deze witte wijn is veel te zeggen. Bijvoorbeeld dat de druiven laat zijn geoogst. Ingetogen neus, met duidelijk viooltjes. Heel bescheiden aandronk, wel wat rondeur. In de neus herkennen de proevers petrol, honing, brood en boenwas. En mineralen daaroverheen. Meloen en wat citrus. Krijgt de lezer een beeld? Dan is natuurlijk de vraag: is de familie Coppi gerelateerd aan de beroemde Fausto Coppi, de fameuze Italiaanse wielrenner: il Campionissimo. Wereldkampioen en winnaar van vijf rondes van Italië en twee Tours de France. En… jawel! De makers zijn familie van Fausto, dat is een achterneef. In steek mijn neus in het glas, denk aan de op veertigjarige leeftijd aan malaria overleden renner, en ja hoor… ik ruik in dit glas ook iets van zweetlucht. Zweet, bloed en tranen.

 

Monferrato Rouchet  “Briccorosa” 2008  Ruchè, Scarpa, Nizza Monferrato

En dan is er ineens dat glas gemaakt van de obscure Ruchè druif. Nooit van gehoord, maar vanaf het eerste moment mijn vriend. Deze wijn krijgt de maximale score en ik ben diep, diep onder de indruk. Van de kruidige neus met rozen, rozen, rozen. Een heel rosarium, zegt een proever. Een geparfumeerde neus…maar… ontzettend lekker. In de mond stelt de wijn allerminst teleur: rondeur en elegantie. De wijn is stevig met viefheid en souplesse. Rozen komen terug in de afdronk. De wijn heeft veel finesse. Kortom: uitermate boeiende trouvaille. Voor mij de mooiste wijn van de avond. Hartendiefje van Nello.  

 

Barbera  d’Asti Superiore  “Montruc”  2009, Franco M. Martinetti, Nizza Monferrato

Deze Barbera. Er is niks mis mee. Integendeel. Alleen staat de wijn naast die perfecte Monferrato Rouchet. Een tikje in de schaduw. Roodpaars. Terroir en mineralen in de neus. Doet mij een beetje denken aan dat typische van St. Estephe. Ik hoor ook tabak en bessen noemen. In derde instantie ruik ik rozijntjes. Rondeur en heel verfijnde smaak. Fantastisch mondgevoel met souplesse. Hangt bovendien lang na.

 

Barbaresco  “Rabajà”  Riserva  2004  Nebbiolo, Giuseppe Cortese, Barbaresco

Paarsrode kleur. In de neus verwelkte rozen, terroir en een mufje. Nat karton. De smaak is guller dan de neus aangeeft: een verfijnde aandronk, veel kracht en hoog in de bitters. Mijn eindoordeel is dat de wijn wat ontoegeeflijk is. Moet urenlang gedecanteerd staan vóór je gaat drinken. Of gewoon vijf jaar in de kelder wegstoppen. Net zo gemakkelijk.

 

Barolo Lazzarito Riserva  2001  Nebbiolo, Fontanafredda, Serralunga

Colabruine kleur. Complexe neus: cocos, vlezig, kruiden, leer, tabak, drop en dennennaalden. Ik ruik ook gedroogde Italiaanse paddestoelen. Belegen oxytonen. Kreupelhout. Herfstbos. Stevige smaak met hoge bitters. Moeilijk te veroveren wijn. Misschien dat een halve dag in de karaf ook deze wijn goed zou doen. Nu blijft een bittertje pregnant in de afdronk. In mijn aantekeningen staat: Schreeuwt. Om eten.

 

Bric Du Liun  2006  Arneis, Del Tetto, Canale

Een passito wijn van een ongekende balans en harmonie. Complexe neus met overrijpe knoezels (kruisbes), véél honing, munt, lavendel. Mijn eerste impressie is perzik en abrikoos. In de smaak een associatie met amandelspijs. Gestoofde pruimen. Prachtige zuren en uitermate veel elegantie. Eindoordeel: dit is een perfecte meditatiewijn.

 

2 opmerkingen:

Rob van Ginneken zei

Prima stukje weer. Maar om nou MW te vervangen door "vinoloog" ... ;-)

Peter van den Besselaar zei

Ik moet eens nakijken wat in de Engelse tekst staat, Rob. Toch niet MW? Enfin, in de vertaling is de intentie hetzelfde.