Reprise Etikettenproeverij: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen”

Ze staan samen op de catwalk, die Hans bouwt temidden van de proeftafels. Een enkele is verlegen. Anderen zijn juist betoverend mooi. Er zijn klassieke aantrekkelijken. Of eigentijdse. Bella Italia, de Italiaanse schonen zijn tot in de puntjes verzorgd. Er staat ook design. Hans Lodewijkx geeft een reprise Etikettenproeverij. We praten ineens over aspecten van de wijn waar we normaal gesproken aan voorbij gaan: glansvernis op het etiket, brailletekens, typografie en de kwaliteit van de afbeeldingen. Iedereen laat zich leiden door etiketten en de uitmonstering van de fles. “Vooral vrouwen”, hoor ik. Maar dan klinkt er uit een mannenmond: “Nee hoor, want ik kijk er ook naar”. Zo’n dertig flessen staan gerangschikt. We proeven om te  beginnen een Slovenische Fürmint (verrassend prettig) en een Spaanse Rias Baixas van Albariño (strak en aangenaam).

Pinot Grigio 2011, Riff, Alto Adige

Karakteristiek: op het moderne etiket staan stenen afgebeeld. Proefnotitie: licht kruidig met mooie mineralen in de mond, zoetje. En weer een bittertje in de afdronk. Prima glas. Paul ruikt abrikoos, kruisbes en roemt de frisse aanzet. Er is hier dus een duidelijke link tussen het etiket en de smaak.

Pinot Grigio 2010, Alois Lageder, Alto Adige 

Karakteristiek: Eigentijds. Lageder laat kunstenaars een bijdrage leveren aan de etiketten, op deze fles staat een afbeelding die is afgeleid van een rooster in de productieruimte. Proefnotitie: duidelijk mineraal in de neus en een heel zachte aandronk, sappige wijn met zijdezachte textuur, prima balans. Claartje noemt deze wijn iets harmonieuzer dan de vorige. Kees prijst de balans, een subtiel zoetje. Rob proeft licht boter.

Vermentino 2011, La Spinetta, Piemonte

Karakteristiek: etiket met een neushoorn illustratie. Proefnotitie: Sebastian prijst de balans en goede zuren, Noël zegt dat de wijn het moet hebben van de opbouw in de mond, de wijn blíjft maar doorgáán, Henk noemt de wijn mooi, Kees ontdekt kruisbes en mango, Nello is kritisch want mist wat zuiverheid, Twan ruikt dierlijke tonen die hem niet aanstaan. Mijn aantekeningen: Citrus in de neus, viefe wijn met spanning en een prachtige balans. Mooie witte wijn uit Noord-Italië.

Scharzhofberger 2009 Kabinett, Egon Müller, Saar

Karakteristiek: etiket dat al vele decennia ongewijzigd is, klassieker dan dit bestaat niet. Met fraaie krullen, gekalligrafeerde letters, illustratie van het domein omgeven door druivenranken.

Proefnotitie: Volgens mij is dit de eerste keer dat ik een wijn in het glas heb van deze topproducent en het is een waar genoegen. Zweem van kastanjechampignons in de neus, mineraal. De smaak heeft een schitterend zoetje, prachtige balans en pure harmonie. Zeer klassieke wijn, in deze klasse het allerbeste dat Duitsland (of moeten we zeggen: de hele wereld?) te bieden heeft. Nello roemt het delicate petrolbouquet. Hartendief van Hans.

Grüner Veltliner 2008, Smaragd, Weingut Knoll, Ried Loibenberg, Wachau

Karakteristiek: wie deze wijn één keer heeft gezien/geproefd, vergeet dat nóóit meer. Een etiket dat mooi is van kitscherigheid, noemt Hans dat. Volstrekt uniek. Het mooie is dat je bij het zien van dit etiket vrijwel altijd weet: ik ga genieten. Proefnotitie: Gerard is duidelijk, “dit is de meest complexe  Grüner Veltliner die ik ooit heb gedronken”. Kees ruikt banaan, Paul groene groente. Jan ruikt heideveld, kiezelsteen en mineraal. Mijn  aantekeningen: superneus met veel boter, hooi en later ook abrikoos en peer. Pittige wijn met een sappige aandronk, hoge concentratie van zuur/bitter/mineraal. Een absolute eetwijn, die zal schitteren op tafel.

Chablis Premier Cru Vaillons 2011, Jean Paul et Benoit Droin

Karakteristiek: Oer-klassiek Frans. Met (uiteraard) géén achteretiket of toelichting op het etiket. Proefnotitie: Altijd mooi als een wijn een verhaal heeft… Hans proefde dit glas bij een camembert in restaurant Cordial in Oss, een goede combinatie, zegt hij. Kees (ik hou niet van Chablis – maar wél van dit glas) roemt het stuivend bouquet , het sap in de wijn, de prachtige aanzet en constateert: “Ik kan alleen maar Hallelujah roepen.” Nello prijst de expressiviteit. Mijn aantekeningen: strakke mineraliteit in de neus, heel fris in de mond, mooie appelzuren en lekker vief!

Blandy’s Madeira 1940 Sercial

Karakteristiek: op de fles geschilderde letters en cijfers. Proefnotitie: noten zegt Willem-Jan, koffie, caramel en ijzer. Gerard ruikt rozijn en toffee. Wierrook hoor ik noemen. Hans noemt de neus heftig. Ik ben ‘verkocht’ bij deze Madeira, mahoniekleur met lichtgroene rand, met zo’n heerlijk complexe neus, alleen het ruiken is al een genoegen. Ik ruik hier oude textielfabriek – een zweem daarvan ruik je nog als je door het Tilburgse museum de Pont loopt. Speculaaskruiden, amandel en marsepein. De smaak is prachtig droog. Een droom van een meditatiewijn.

Naast twee verschillende stijlen Sauternes (Château Romer du Hayot 2003, klassiek, Château Liot 2003, op fruit gemaakt) proeven we een Gewürztraminer.

Gewürztraminer 2007, Hengst, Zind Humbrecht, Selection de Grains Nobles

Adembenemende wijn. Maximale score drie *-sterren. Goudkleurig, explosie van een cocktail van tropisch fruit, perzik en abrikoos. Pure nectar, schitterende harmonie. Gebottelde Perfectie. Hartendief van Hans.

Blije gezichten na deze proeverij.

Mijn kelderschatten uit een Herenkelder

De wijnen in deze proeverij - ze maken asoociaties los - van engelen tot Doutzen Kroes. Lees maar!

Aaah lekker. Het doorproeven van gerijpte wijnen uit een liefhebberskelder. Dat zijn en blijven unieke  proeverijen. Henk Vermeer zet zijn ‘lievelingen’ op tafel. Henk is een man met heldere klassieke voorkeuren: rood = Bordeaux, wit = Bourgogne. En zijn kelder is er een van een Heer van Stand, heel passend in dit Toonderjaar. Aan het eind van de proeverij proeven we nog een uitzonderlijk avontuurlijke wijn, een witte Vernaccia di Oristano van 41 jaar oud. De lezer snapt: we genieten van ‘Mijn kelderschatten’.

 

Meursault 2009, 1er Cru ‘Les Genevrières’, Domaine Rémi Jobard

Chardonnay-rokerige neus, botertje. Sappige wijn met goede zuren. Later ruik ik ook mineraal en valt de goede rondeur in deze wijn mij op. Kees noemt de wijn voornaam, ruikt hazelnoot en geroosterd brood. Prijst de lange afdronk. Willem Jan mist het vettige botertje dat veel Meursault kenmerkt, misschien is de wijn daarvoor nog te jong? Just prijst de goede zuren.

Montagny 2009, 1er Cru Signé, Caves de vignerons de Buxy

Gewaagde line-up, Henk zet de gereputeerde Meursault vóór een coöperatiewijn ~ verkrijgbaar in de supermarkt. Die Montagny blijft echter vrolijk overeind! Ook gemaakt van chardonnay, maar voor de prijs van twee flessen Meursault koopt de liefhebber zeven van deze flessen Montagny. Die Meursault is voornaam en mineralig, de Montagny is levendig en vief. Expressieve neus met bloemetjes (jasmijn), stevige wijn met een bittertje. Claartje ruikt buxus. Kees prijst de zuren, ziltige smaak en de elegantie van de wijn. Deze wijn op een terras, de vorige aan de dis, is zijn conclusie.

Château Siran 1995, Margaux

Wie wijn écht lang weglegt om te rijpen, kan het beste voor zékere en veilige keuzes gaan. Cru Bourgeois zijn van 0 tot 10 jaar uitstekend drinkbaar, Grand Cru Classés zijn vanaf vijf jaar tot vijftien, twintig jaar of langer houbaar.  Château Plince 1998 uit Pomerol naast Siran heeft betere tijden gekend, dat er meer spanning in de wijn aanwezig was – een droom van een neus (kreupelhout, cederhout, laurier), dat wel! Siran biedt wat kruiden in de neus, die verder belegen overkomt. De wijn is volstrekt op dronk, mist wat spel, blijft wel nahangen. Dymph ruikt caramel, koffie en pruimen. Kees roemt de elegantie van de wijn.

Château d’Armailhac 2004, Pauillac, Grand Cru Classé

Gerard ruikt overheersende cassistonen in de neus, Toos chocolade en veel hout. Sappige, zwoele wijn met concentraat, zegt Toos. Mijn aantekeningen: bruine rand, voorname neus! Cederhout, laurier, kruidentoets. Sappige wijn met hoge zuurgraad, mooi spel.

Château Chauvin 2003, Saint Emilion, Grand Cru Classé

Mijn voorkeur gaat uit naar de rechteroeverwijn. Bruine rand, mooi expressieve neus met kersen en chocolade, later ook impressies van een dennenbos. Veel body, rondeur, bite, een bittertje in de afdronk. Gerard ruikt kersen, roemt de krachtige aanzet. Toos ruikt leder, koffie, hout en straffe tannines.

Château Cos d’Estournel 1998, Saint Estephe, Grand Cru Classé

Jan komt helemaal los bij deze mooie wijn: uitbundige neus met laurier, drop, sigarenas, bosgrond, aarde en paardenstal. Zilt. Oesterassociatie. Tannines in de smaak, maar ook rood fruit, bramen en morel. Claartje ruikt inkt, leer en aardse tonen. Krachtige en spannende wijn, héél erg lekker. Mijn aantekeningen: open en edele neus, fraai hout, caramel ook in de neus. Later sigarenkistjeshout, echt mooi. Perfect op dronk, fraai spel en elegant.

Château Bellevue 1998, Saint Emilion

Nello noemt de wijn fluwelig en elegant. Claartje denkt aan het spreekwoordelijke engeltje over de tong. Just roemt het frisse fruit. Voor mij blijft deze wijn toch wel erg in de schaduw staan van de Cos: ingetogen neus met een klein mufje. Kruidtonen. Sappige wijn met prima smaak, volle rondeur.

Carruades de Lafite 2000, Pauillac

Hartendief van Henk. Twan noemt de wijn in balans, elegant en fluwelig met in de neus een peperassociatie en cassis. Nello ruikt leer en tabak, elegante wijn is zijn conclusie. Mijn aantekeningen: aards en héél voornaam. Caramelpijptabak, fluwelige en zoete aanzet. Ik ruik ook wat pruimedant, lange afdronk, tikje opdrogend nu. Heel charmerende wijn.

Château La Fleur Petrus in Pomerol

Château La Fleur Petrus 2001, Pomerol

 

Voor mij is dit dé wijn van de avond. Drie *-sterren en daarmee maximale score. Kardemom-kruidige neus. zoete aandronk, een Doutzen Kroes-achtige satijnzijde touch. Wow-effect. Schitterend glas. Perfectie. Lang nahangend!!

Château Leoville Barton 1993, Saint Julien, Grand Cru Classé

Voorname neus met prachtige bessen. Heel complexe neus met kreupelhout, sjepdrop en espresso. Rondeur en veel kracht. Pruimen in de neus. Stevige wijn met goede balans en ook een zekere elegantie. Bij deze wijn is het zéér de moeite waard geweest om te wachten tot de wijn op dronk komt. Fantastisch.

Château Leoville Las Cases 1992, Saint Julien, Grand Cru Classé

Hartendief van Henk. Complexe en boeiende neus met tonen van turf (!), iets van rubber, maar vooral rozen. Potloodslijpsel. Lijm. Deze wijn heeft verdorie nog proefbare tannines, twintig jaar oud maar still alive and kicking. Enorm knappe wijn.

Een heerlijke proeverij!

Wijn en Spijs combineren: géén hogere wiskunde

Uiteenrafelen van de smaakcomponenten

Dit is een proeverij waar ik me al wekenlang op heb verheugd: de wijn en spijs proeverij van Martin Berkelmans over het combineren van wijn en gerechten. Peter Klosse is de man die in Nederland zogenaamde universele smaakfactoren heeft benoemd: de mondbeleving, het smaakgehalte, de complexiteit en het smaaktype. Zo kunnen we gerechten definiëren. Bij de wijnen maakt Martin gebruik van de smaakindeling: strak en fris, rond en vriendelijk, vol en rijp, krachtig en robuust. Stonden we in vorige wijn en spijsproeverijen stil bij het definiëren van deze begrippen en wijnen, nu proeven we met het hart (en de tong natuurlijk). De commentaren beginnen dan ook met: “Ik vind…” en eerlijk gezegd hebben wij vaak tegengestelde meningen. Er zijn immers allerlei variaties   mogelijk. Een wijn maakt het gerecht smaakvoller, wijn en gerecht harmoniëren erg goed, het gerecht doet de wijn beter uitkomen, een gerecht of wijn proeft spannender in een combinatie. En ja… de een wil graag dit ervaren, de ander dat. Dat definiëren we dan weer in termen als: de wijn overvleugelt het gerecht, ze harmoniëren met elkaar maar het geheel is niet spannend, etc. Zeker is dat bij Martin’s Pollevie verkeerde combinaties niet voorkomen waarbij bijvoorbeeld een wijn ‘stalig’ gaat smaken. We proeven blind twee wijnen en mogelijk geeft iemand de voorkeur aan A, maar dan is B niet per se fout. Het combineren van wijn en spijs is géén hogere wiskunde, waarbij we met strikt logische redeneringen de juistheid van een combinatie aantonen.

 

Champagne Palmer & Co, Millésimé 2004, Brut / Amuse van krabsalade met avocado, geserveerd in een stukje emping.

Een gerechtje met een neutrale smaak, licht filmend mondgevoel, de emping is de enige complexe toon in de amuse met een frisse smaak. Wondermooie neus heeft de champagne met peer, gist en mineralen, ik denk aan de geur al champagne te herkennen. Stevige smaak met wat citrus en een mooie mousse.

Scheurebe 2011, Hans Wirsching Iphoner Kronsberg, Kabinett Trocken, Franken / Kwartel met crême van bataat en een dressing van bergamom

Een gerecht met een licht filmend mondgevoel, frisse smaak, gemiddeld smaakgehalte. Naast deze wijn stond een fraaie Schiefferterrassen riesling uit de Moezel van Heijmann Löwestein die door het gerecht meer rondeur kreeg. Ik prefereerde deze wijn van  Scheurebe omdat er meer spel in de smaak zat, het is een spannender combinatie. De wijn kenmerkt zich door een neus van kruisbes en tropisch fruit, fruit dat terugkomt in de smaak, lekker droog met een bittertje en opvallend veel kracht.

Solosole 2011, Tenuta Poggio all Tesoro, Bolgheri, gemaakt van Vermentino / gekruide en gegrillde tonijn op een bedje van knoflook-kikkererwtenmousse met een garnituur van tomaten

De smaakintensiteit gaat omhoog bij dit mooie gerecht, Martin’s voorkeur, de tomaat geeft een strakker mondgevoel. Ik heb het gevoel dat het gerecht de Bardolino 2011 die hiernaast staat omhoog haalt. Bij dit gerecht geef ik echter de voorkeur aan de meest harmonieuze combinatie. Ik ruik bloemen in de wijn, jasmijn. En ook wat rokerige tonen. De smaak geeft veel fruit met een mineraaltoets, een stevig glas wijn, en dat mag best bij de tonijn. Hartendiefje van Martin.

Spätburgunder 2010, Hans Bert Espe, Silke Wolf, Baden Shelter Winery / Wildzwijn bereidingen oa. procureur,  met rode kool en een whisky-appelsaus

Pollevie maakte een gerecht met een streepje saus, en die is het meest bepalend in dit gerecht. Geeft een filmende mondbeleving, de smaakintensiteit van de saus is heel hoog, waar het wildzwijn relatief neutraal is, de rode kool en wat paddestoelen geven een rijpe smaak. Eerlijk gezegd had ik bij dit gerecht geen voorkeur, de Refosco uit Venezia combineert er mooi bij. Ik vind de Spätburgunder echter mooier, die geeft een harmonieuze en vooral elegante combinatie. Hans Bert Espe en Silke Wolf studeerden beiden in Geisenheim oenologie; ze maken wijn in een oude schuilkelder van een Canadees vliegveld, vandaar de naam ‘Shelter Winery’. Deze spätburgunder is afkomstig uit de wijngaarden Malterdinger Bienenberg en Kenzinger Hummelberg. De wijnranken zijn gemiddeld 20 jaar oud en de opbrengst is laag, 37 hl/ha. De trossen worden zacht ontsteeld, waarna ze met schillen en al 4 weken lang ingeweekt worden in open Franse houten kuipen. Daarin vindt de alcoholische gisting plaats. Na deze eerste gisting worden de vrije loop sappen en de sappen verkregen door zachte persing gescheiden opgevoed in vaten van Frans eikenhout. De wijnen ondergaan hun malolactische gisting in de vaten. Er vindt geen klaring plaats, de wijnen worden helder door natuurlijke bezinking. Na het assembleren wordt de wijn ongefilterd gebotteld. De wijn heeft een lichte kleur, duidelijke pinot noir neus met dat lekkere fruit! De neus is rijk met wat caramel, deze Duitse wijn is duidelijk complexer dan de Italiaanse wijn.

Clos Rougeard 2006, Saumur Champigny, broers Foucault / Hert op een bedje van aardpeer, met paddestoelen en pastinaak en truffeljus

Ik vind het hert wondermooi bereid, lekker sappig. Het garnituur biedt een waaier aan aardse smaken, rijk met een hoog smaakgehalte. Ooh, wat heb ik zitten piekeren wát dit voor een wijn is… De wijn heeft een ontwikkelde kleur aan de rand, die  neus daar ben ik meteen dolgelukkig mee: cederhout, wat leer en voorname tonen. De smaak biedt veel rood zomerfruit en een geweldige balans. De wijn heeft veel body/kracht, een bescheiden minteraaltoon én ook souplesse. De zuren maken de wijn uitermate lekker, heel fraaie wijn ~ voor mij dé wijn van de avond, echt een cadeautje. Na het onthullen baal ik een beetje, een rode Loirewijn van cabernet franc.

Ik dacht echt met een top-Italiaan te maken te hebben. Perfecte combinatie met het gerecht! Staat in mijn aantekeningen. De aardse smaken combineren heel goed. Match Made In Heaven, zegt Hans Lodewijkx. De broers Foucault werden ooit uitgeroepen tot wijnmakers van het jaar in La Douce France, dat overkomt niet iedere Loire wijnboer… Op hun manier zijn ze ook wel publiciteitsgevoelig. Ze gebruiken onder meer vaten voor het rijpen van de wijnen die afkomstig zijn van Bordeaux Premier Grand Cru Classés (oa Margaux).

Don PX 2008,  Bodegas Toro Albála, Córdoba, Montilla Morriles / Chocoladebol met witte chocolademousse en stukjes gemarineerde ananas

Nagerecht met hoge smaakintensiteit door de chocolade, waarvan we weten dat die moeilijk te combineren is met wijn. De wijn heeft een volle smaak met rondeur, lekkere krentjes. Als ik kritisch mag zijn – ik vind de wijn om zó te drinken wat eendimensionaal, maar de combinatie met het nagerecht verdient drie sterren! Zo sluit je een diner klasse-vol af.

Recioto di Soave 2006, Pieropan, Le Colombare

In de combinatie met chocolade verliest deze wijn alle aantrekkelijkheid. Maar beste lezers, deze wijn is eten en drinken tegelijk, een glas hiervan ter afsluiting van een diner is een geweldig plan. De recioto wordt gemaakt van de ‘recie’ ofwel de oortjes van de druiventrossen: de bovenste druiven van trossen van de Garganega. Deze oortjes hebben de meeste zon gevangen en zijn het meest rijp. Deze rijpe druiven worden enkele maanden gedroogd op stromatten in geventileerde ruimten waarna ze vroeg in de lente, wanneer de druiven half ingedroogd zijn, kunnen worden geperst. Daarna rijpt de wijn 2 jaar in eiken vaten. Ik noteer nadat ik mijn neus in het glas steek: lavendelhoning! Turks Fruit. Volronde wijn met prachtige balans, veel frisheid en elegantie, echt een schitterend glas uit Veneto.

Een memorabele proefavond, reuze bedankt Martin!

Italiaans plezier: voor ieder moment van de dag, voor ieder wat wils

Italiaanse levenslust

 

Kees van de Wiel zet wijnen op tafel uit Veneto, Umbrië, Puglia en Sicilië. Wijnen voor ieder moment van de dag en voor ieder wat wils, licht en frivool, zwoel en stevig. Voor het terras, de fijne thuiskomwijn en de bijzondere fles voor het diner. Italië, dat in 2010 nog op de eerste plaats stond in het wereldwijde wijnproductieklassement, produceerde in 2011 zeventien procent minder wijn en werd voorbij gestreefd door Frankrijk. Wie in die cijfers duikt, staat soms nog voor verrassingen. Nooit geweten dat Sicilië bijna evenveel wijngaarden kent dan heel Argentinië samen.

Soave 2011 Santi, Veneto

Plezierige witte wijn uit Veneto. Neus met florale tonen: bloemetjes en jasmijnbloesem. Ook appel. Wat amandel in de smaak, die soepel en plezierig is.

Acante Fiano 2011, Castello Monaci, Puglia

Wijn uit de hiel van Italië, Puglia. Gemaakt van de lokale druif Fiano, altijd boeiend om zo’n wijn te proeven. Hier voeren mineralen de boventoon. In de neus ook terroir. Voor mij is dit een steviger wijn, een eetwijn, voller en vetter met een bittertje in de afdronk.

Tamante 2010, Bigi Umbrië

Wat simpeltjes, is het commentaar. Eendimensionaal zelfs. Er zijn mensen die dit een sloeberwijn noemen. Dat doet allemaal geen recht aan het feit dat de wijn een lekkere romige neus heeft (maceration carbonique) met kersen in de neus, licht kruidig. Gemaakt van sangiovese en merlot. De smaak is lichtvoetig – Beaujolais-type, zegt Rob – en heeft een héle hoge doordrinkfactor. Ideale wijn voor op het terras, voor ongecompliceerd drinken bij een feestje. En natuurlijk een goede thuiskomwijn, ik vind dat die gekoeld uit de koelkast het beste tot zijn recht komt.

Sartiano 2010, Bigi Umbrië

Gemaakt van sangiovese en merlot. Deze Rosso dell’Umbria heeft een paarsgloed aan de rand van het glas. Zwoelere neus, die zich doorzet in de aandronk. Ik ruik chocolade en cacao, eaux de vie. De houtrijping ruik je mooi terug, de smaak kenmerkt zich door stevigte, tannines die spelen met de smaakpapillen in de mond. Dit is geen allemansvriendje. Hier valt wat aan te proeven.

Artas 2008, IGT Primitivo Salento, Castello Monaci, Puglia

Hartendief van Kees. Gebruinde rand. Rob ruikt chocolade en mocca. Ik vooral cederhout. De wijn is sappig, heeft souplesse en rondeur met een zoetje – dat zoetje brengt de wijn uit balans voor wie daar geen liefhebber van is; voor anderen maakt het een ideale ‘wildseizoen’ wijn. Gemaakt van de Primitivo druif.

Valpolicella Classico Ripasso 2007, Lena di Mezzo, Veneto

Hartendief van Kees. Deze wijn heeft een fraaie neus, zegt Henk en een smaak met een zoetje. Jan ruikt chilipeper en koffie, Rick noemt kersen, paprika, pruim en tabak. De neus is complex, want ik ruik wéér iets anders: een wierrookassociatie, cederhout en aardbeien. De smaak heeft een hoge zuurgraad, hap sap concentraat en een bittertje.

NuHar 2008, Tenuta Rapitala, Sicilië

Gemaakt van pinot nero en nero d’avola. Ik vind dit de mooiste wijn van de proeverij, vanwege een uitermate complexe neus bij een elegante smaak. Gebruinde rand. Rijke en voorname neus met kardemom en cederhout. Dymph ruikt mint, Frank kersen en chocolade; Paul ruikt espresso en noemt de wijn gespierd. De wijn heeft nog wat straffe tannines en veel zuren bij een  smaak met souplesse en finesse. Erg fraai.