zondag 3 juni 2012

Gekkigheid bij Grand Prix in Zwolle

Het gezelschap proevers past maar net in restaurant de Librije. De glazen staan vervaarlijk tot aan de tafelrand. Dertig glazen wijn staan klaar, een karaf water, een spuugbak. Twee uur om tien wijnen ‘’all over the world’’  te determineren. Dat is natuurlijk al gekkenwerk, maar dit keer helemaal. Noël Geisen, Rob van Ginneken en Peter van den Besselaar kijken elkaar na drie kwartier individueel proeven en aantekeningen makend een beetje vertwijfeld aan. In andere jaren waren drie tot vier wijnen goed te herkennen, maar nu?

We denken voorzichtig één wijn zeker te weten. Als Fred Nijhuis het woord neemt om twaalf uur om de wijnen bekend te maken, zegt hij: “We hebben dit jaar wijnen op tafel gezet, die de afgelopen drie jaar niet in de wedstrijd stonden”.  Dat is gekkigheid, beste lezer. Stel dat wij dat bij onze blindproefwedstrijd van Franse wijnen zouden doen, dan moet je ineens bijzondere gebieden als Gaillac, Béarn, Patrimonio of Coteaux de Peyriac herkennen. Het is dan niet de beste proever die wint, maar een pokerspel. Pokerspelers, zó voelden we ons nu ook. Het is al frustrerend moeilijk om een pinot noir te herkennen uit bijvoorbeeld respectievelijk Duitsland, Zuid Afrika, Noord-Oost Frankrijk of Italië. De Grand Prix Saint Hubert gaat over het herkennen van karakteristieke wijnen, meestal monocepages. Maar ja, herken maar eens druiven als Bonarda (we hebben er nota bene mee geoefend), Petit Verdot en Carignan. Andere druiven die op tafel staan zijn Montepulciano, Zinfandel, Touriga Nacional, Monastrell, Pinotage en Tannat. De Gamay is de wijn die Rob zeker weet, maar ja… de organisatie maakte een foutje door niet Noord-Oost Frankrijk op het proefformulier te zetten, maar Zuid-Oost Frankrijk. Grrr. Want dan ga je weer fouten op elkaar stapelen. Die gekkigheid maakt dat we met een lichte kater een tikje ontgoocheld het restaurant verlaten.


We missen onze chinese lunch in Amsterdam, hoewel we beslist prettig lunchen in Librijes Kantine met een in Oloroso verdronken oester met ganzelever, een zeeduivel omwikkeld met spek en (het lekkerste, foto) kalfszwezerik met ananas en pindasaus.  Alles met bijpassende wijnen. Niks mis mee, wel het feit dat we voor een bodempje water in een glas verdorie  drie-en-halve-euro moeten afrekenen… Noël beleeft een finest moment als hij op de boerenmarkt rondom Librijes hotel bij zijn heldin (en vinoloog) Astrid Joosten kan proeven. Mooie wijnen brengt de nieuwe onderneming van Astrid en Therese de Boer. De moeite waard om mee kennis te maken.

We hebben vervolgens fraaie rosé’s geproefd in de binnentuin van Librije’s Hotel.  Mijn persoonlijke voorkeur ging uit naar Château Miraval 2011 Côtes de Provence, Cuvee Pink Floyd (klassiek, mooi), Domaine de Maby 2011 Tavel (veel kracht, stevig) en Château de Pibarnon 2011 Bandol (zeer verfijnd). De entourage op het wijnfestival verdient wel alle lof: mooie espresso, lekker brood van het Vlaamsch Broodhuis en ultiem mooie kazen van affinateur Latif Elmessoussi (een comte om een moord voor te doen!). Als we naar het station lopen, komen we in de Zwolse binnenstad nog terecht op een mini-wijnfestival, waar we talrijke bekende wijnen tegenkomen (Bernardus, Van Volxem, etc.) en ons verdriet over een lage score wegspoelen.

1 opmerking:

wineproof zei

Heren van het Brabantse leven! Eens met uw comments. Ook wij waren geen top drie, maar dit is gekkigheid. Tijd voor een alternatief dunkt ons met herkenbare wijnen. Dat zetten wij zo in elkaar. En zo'n fout is natuurlijk onacceptabel. Te meer omdat er - kennelijk- bij de eindplacering geen rekening mee werd gehouden ( 9/10 goed) terwijl werd gesteld dat er rekening mee zou worden gehouden. Echte proevers verenigd u! Sure Lee