Bekentenis bij sangiovese: "Ik hou niet van perfectie"

Wijnaffiche met verwijzingen naar muziek, fotografie en La Dolce Vita

Op tafel staan twaalf wijnen van sangiovese, zeven uit Toscane, twee uit Emilia Romagna en ook een uit respectievelijk Umbrië, Ligurië en Abbruzo. Het is een moeilijke druif, zegt Nello Pischedda, een druif die neigt naar overproductie. Ook moeilijk omdat bij de oogst de tannines nog onrijp zijn als de meting laat zien dat de suikers optimaal zijn; de wijnen die van zulke geoogste druiven worden gemaakt zijn vervolgens hard. Er zijn zo’n tachtig klonen bekend van de sangiovese, waarvan de meest verfijnde wijnen worden gemaakt in Montalcino. Langzaam maar zeker keren de wijnbouwers terug van het gebruik van Bordelaise wijnvaten (228 liter) naar grotere barriques van 500 liter en Sloveens eikenhout. Zo kan een mooiere balans in de wijn worden gerealiseerd, blijft het fruit goed proefbaar en gaat het hout niet overheersen.

Albana di Romagna 2010 ‘Codronchio’, Fattoria Monticino Rosso, Emilia Romagna

De witte indrinker blijkt een heuse trouvaille. De witte wijn van de albana druif is  verrassend. Ik ruik frisse citrus en proef een evenwichtige wijn, die opmerkelijk is door een prachtige afdronk met noten en amandelen. Met duidelijke minerale tonen. Paul ruikt meloen, laat de wijn in het glas staan en proeft gedurende de hele avond de wijn even terug. Ik hoor hem steeds goedkeurend hummen.

Chianti 2009, Poliziano, Toscane

Deze wijn is gemaakt door het huis Poliziano; van ingekochte druiven, denk ik. Ik hou ervan als de eerste wijn van een proeverij (meestal een bescheiden wijn) meteen indruk maakt. Wil roemt de stevige body, Kees noemt de wijn elegant en Paul zegt, dit is gewoon een ‘’gezellig’’ glas. Mijn aantekeningen: een complete wijn, een lekker glas, hap sap (je verlangt naar de volgende slok), vlot en met een bittertje na. Het is vooral de neus die mij inneemt voor dit glas: rozen, fambozen en toffee. Echt zo’n zorgeloos lekker glas.

Morelinno di Scansano 2009, ‘Heba’, Fattoria di Magliano

Medium kleur, elegante en verfijnde neus met tonen van salmiak, cederhout. Later ook rozen. De neus waardeer ik hoger dan de smaak. De wijn trekt nog in de mond, heeft een bittertje en toch ook die hap sap factor (‘frivool’ zegt Toos). Noël noemt de wijn een tikje lastig. Maar dat maakt niet uit, verderop in de proeverij komt naar voren dat een te gelikte, perfecte wijn ons toch ook niet dat genoegen geeft dat we zoeken… Een lastige wijn is per definitie een wijnliefhebberswijn, er is wat te ontdekken, te bepraten.

Vino Nobile de Montepulciano 2008 Poliziano

Gemaakt van 80% sangiovese, aangevuld met colorino, canaiolo en merlot. Verfijnde neus met mooi cederhout, geweldige balans, erg mooi glas. Claartje determineert tabak, zacht fruit en lichte tannines. Nello doet bij deze wijn een bekentenis: “Ik hou niet van de perfectie in de wijn, het zal wel een schoonheid zijn maar… ik prefereer de interessante wijn uit Ligurië.”

Colli di Luni Rossi 2007 ‘Niccolo V’ Lunae Riserva, Liguria

Gemaakt van 70% sangiovese, aangevuld met gelijke delen merlot en pollera nera. De wijn is rijk en toch ingetogen. Paul ruikt kers, aardbei en Mon Cherie chocolade. Claartje ruikt veel fruit, een (niet negatief) chemisch luchtje en koffie. De wijn is stroef van karakter, zegt zij. Ik proef zoet in de aanzet, ervaar veel alcohol en vind dat de wijn wat opdroogt. In mijn aantekeningen staat ‘geen allemansvriend’ en ja, dan is er dus altijd iets interssants te proeven  en om over te praten. Ik heb dat soort wijnen graag in de kelder om te volgen.

Sangiovese Selezione del Fondatore 2003, Castello delle Regine, Umbrië

Mijn indruk is dat de wijn betere tijden heeft gekend, door een wat opdrogende smaak. Een heel lekker glas, zegt Kees, zwoel, stallucht, tabak, leder, laurier, pruimen, ‘een heel chique glas’. Ik ruik terroir en een stinkertje, zachte aandronk, mooie zuren en elegantie. Hartendiefje van Nello.

Brunello di Montalcino 2006, Castello Banfi

Nello houdt een pleidooi voor deze wijn, die “heel typisch is’’ mooi gemaakt, op elegantie. Ik vind de neus wat gesloten, niet zo expressief, wel veel verfijning en cederhout, wat rozen in tweede instantie. Ik proef iets van ijzer in de afdronk en merk weer dat opdrogende. Paul daarentegen ruikt kers, tabak, vuursteen, goed fris fruit en zuren, mooi uitgerijpt. De tabak blijft door de hele wijn een rol spelen. Hartendiefje van Nello.

Brunello di Montalcino 2006, Castello Banfi “Poggio alle Mura”

Als we de vorige wijn als typisch duiden, dan is deze als ‘gemaakt’ te typeren. Dat gegeven verdeelt de proevers in twee groepen. Paul ruikt groene paprika en zegt de wijn branderig te vinden. Adam proeft juist een breder spectrum in deze wijn, Rob geeft aan: meer kleur, meer neus, nogal animaal en zou wat meer fruit mogen hebben. Voor mij is dit de mooiste wijn van de avond: een intense en rijke geur, dennenbos, een uitwaaierende neus zoals een pauwenstaart en dan ruik je een mooi zomertuin. De smaak is sappig, uitstekende balans en perfecte harmonie. Langer in het glas ruik ik mineralen en komt de neus heerlijk geparfumeerd over.

In deze proeverij komt naar voren dat de tientallen klonen van sangiovese in de verschillende gebieden ook totaal verschillende wijnen kan geven. Dat maakt het weer wat verteerbaarder dat we die sangiovese soms toch niet herkennen.