 |
| Wijnaffiche |
De
schrijver Gabriel Chevalier schreef de roman Clochemerle die zich afspeelt in
de Beaujolais. Er is een prachtig klein fragment op you tube te zien, waar we
een romantisch beeld zien van het oude Frankrijk en specifiek het mooie
Beaujolais gebied, klik HIER. De roman is een pleidooi om meer Beaujolais te
nuttigen. De stelling in de roman is: “hoe meer Beaujolais men drinkt, des te
liever je vrouw wordt, des te trouwer je vrienden, des te bemoedigender de
toekomst en des te genietbaarder het mensdom.” Voilá, wie wil dat nou niet?
Wijndrinkers
zijn waarheidzoekers. We willen de verschillen doorgronden tussen wijnen en wat
de redenen zijn van die verschillen. Wat maakt een Moulin-a-Vent nou zoveel
verschillend van een Chiroubles? De druif is hetzelfde, gamay, dus daar kan
alleen een leeftijdverschil van de wijnstokken meespelen. Of de grond
natuurlijk, van verschillende terroirs komen verschillende wijnen. De beroemde
wijngaard Clos de Vougeot uit de Bourgogne heeft zes terroirs! En niet te
vergeten de wijnmaker, die kan flinke invloed doen gelden. Peter van den Ende treft
in Frankrijk een volledig gamma Cru de Beajolais van één propriétaire-eleveur,
Louis Tête, en twijfelt geen moment. Dat is een proeverij. Als de wijnmaker en
de druif dezelfde zijn, moeten we de verschillen tussen de terroirs het beste
kunnen proeven, stelt Peter. Het is een redenering waar geen speld is tussen te
krijgen. In de proeverij staan ook nog enkele piraten én we proeven een uiterst
curieuze uitdrinker.
Beaujolais
Rosé 2010, Louis Tête
Zalmkleurig,
een zweem van framboos in de neus, sappige wijn met mooie afdronk.
Beaujolais
Blanc 2009, Louis Tête
Blind
geproefd naast een Bourgogne Blanc van
Desertaux Ferrand en Bourgogne Aligoté van Fr. Buffet vind ik dit de mooiste
wijn – maar ik was een van de weinige porevers met die mening. Rokerige neus,
smaak met wat rondeur, frisse zuren en goede body. Ik geef de voorkeur aan deze
wijn vanwege de mooiste balans van de drie wijnen.
Chiroubles
2010, Louis Tête
Deze
uiterst vriendelijke lichtgewicht Cru krijgt van mij deze avond de hoogste
score. Ik vind het een OER-type Gamay. Swingend in het glas, een sappige en
lichte spring in het veld , héél zacht glas wijn, is een volmaakte lunchwijn –
zeker voor iedereen die ’s middags nog moet werken. Dimph ruikt viooltjes,
karakteristiek voor Chiroubles. Levensvreugde in het glas.
Brouilly
2009, Louis Tête
Bloemetjes
in de neus, de neus vind ik in eerste instantie mooier dan de smaak, maar iets
later kom ik daar op terug. Een goede balans, lekker zacht. Niet iedereen
waardeert het glas, Nello noemt het een voorbeeld van te veel zuren. Paul ruikt
gerookte ham. De karakteristieken van Brouilly (zwarte bessen, frambozen en
pruim) ruik ik niet terug.
Chenas
2009, Louis Tête
Gerard
ruikt framboos en benoemt een pittig zuurtje. Ik vind dit glas een diepe kleur
hebben en ik ruik wat kreupelhout en banaan. Aangenaam glas wijn in de mond
door inhoud en rondeur. Gul glas.
Moulin
a Vent 2010, Louis Tête
Hartendiefje
van Peter van den Ende. Aalbesjes, goede rondeur en veel kracht.
De
conclusie dringt zich op dat de ultieme verschillen tussen de Crus in deze
proeverij – ondanks de sluitende verstandelijke redenering - toch moeilijk naar
voren komen. Het blijft uiterst boeiend, dat wijnproeven. De wijnen missen complexiteit en lijken tamelijk veel op elkaar,
de een heeft wat meer rondeur, de ander wat meer bouquet, maar om nou te zeggen
dat de Cru-karakteristieken helder naar voren komen… nee, dat niet. Een deel
van deze wijnen heeft bovendien voor Beaujolais een wat kleine neus, ze zijn
niet zo expressief.
Michel
Schneider 2008 Dornfelder Rosé Eiswein, Rheinhessen
Ik kan me niet herinneren ooit een eiswein van dornfelder te hebben geproefd. Dit
is een uiterst curieus glas wijn. De druiven werden geoogst bij -7 graden
Celsius en ook bevroren geperst. Hierdoor krijgt de wijn een enorme extractie, de
essentie van de druif gevangen in de wijn. Ik ruik en proef veel caramel en
toffee in combinatie met een prettig hoge zuurgraad - dat hebben alle
eisweinen. Blijft lang hangen in de mond. Mooi bij de blauwkaas van Paul. Dit
is een mijmerglas, om stil van te genieten op een moment voor jezelf. Curieus
en opmerkelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten