Torres wijnen overtuigen

Wijn leren kennen is als verliefd zijn. Het onbekende is verrassend. Kriebels in je buik bij nieuwe ontdekkingen. Honger om méér te leren. En dan komt er een periode dat die tintelende verliefdheid zich afbouwt en overgaat in vertrouwde veiligheid. Je kent de wijnen waar je voorkeur naar uit gaan. Je raakt daaraan gehecht. Drink je al langer wijn, dan kén je de klassiekers. Het Spaanse Torres (op de foto Miquel Torres) is zo’n huis dat wijndrinkers kennen. En waarbij je zou kunnen denken: I have seen that, I have been there. En dat is nou eens niet waar. Gerard van Avendonk stelde een proeverij samen van Torres wijnen, waarbij onze lust weer kon oplaaien. De wijn overtuigen én verrassen.

De Casta Rosata 2009, Penedès

65% garnacha en 35% carinena geven een felgekleurde rosé met aangename framboos neus en een vlotte soepele smaak. Fris en droog, zegt Peter vdE, gewoon een lekkere lunch- en eetrosé. Lekker gekoeld geserveerd is dit een hap sap wijn: je verlangt naar iedere volgende slok.

Gran viña sol 2008, Penedès

85% chardonnay en 15% parellada, lagering 70% op roestvrijstaal en 30% rust 5 maanden op nieuw Limousin eiken. Goudkleurige witte wijn, die vooral overtuigd door een mooie bloesemneus met vanille-cederhout. Vettige en dikke wijn met wat roomboterbabbelaar en goede balans. Waar de reguliere Viña Sol een betrouwbare en sappige allemansvriend is, heeft deze witte wijn van Torres nét even wat meer spel, net iets meer te bieden.

We proefden Viña Brava, Sangre de Toro en Gran Sangre de Toro en kwamen toen aan een serie met Coronas wijnen.

Coronas 2007, Penedès

Gemaakt van tempranillo en cabernet sauvignon. Richard ruikt rood fruit, kersen en carameltonen, hij roemt de speelsheid van deze wijn met een frissen aanzet en goede vulling. Speels, dat vind ik een mooi woord voor de levendige smaak: heerlijk sappig en met viefe zuren.

Gran Coronas 2006 reserva, Penedès

Gemaakt van 85% cabernet sauvignon en 15% tempranillo. Vijftien maanden houtrijping. Kiezel, koffie en chocolade ruikt Jan. Ik ben erg gecharmeerd van de rondeur in de neus, een eaux de vie achtige expressie. Een hele hoge fruit intensiteit : kersen en bessen zijn heel prominent aanwezig. Zwoelige wijn, sterk gericht op plezieren. Mooi glas.

Gran Coronas 1999 reserva, Penedès

Hartendiefje van Gerard. Gemaakt van 85% cabernet sauvignon en 15% tempranillo. Twaalf maanden Amerikaans en Frans eiken, waarvan 25% nieuw. Een rijke wijn met mooie leerimpressies, de mooiste wijn tot nu toe, zegt Nello. Champignons, terra en pruimen, aldus Jan. Toch veel discussie over deze wijn, tussen de liefhebbers van de gerijpte stijl en liefhebbers van wijnen die jonger attractief zijn. Ik proef inderdaad een tikje opdrogende tannines, maar die kan ik goed hebben. In de neus is het hout duidelijk aanwezig, ook stal en mocca. De smaak heeft een enorme rondeur, fluwelige aandronk en dan heel véél kracht. De wijn blijft ook lang nahangen. Prachtige wijn.

En dan komen de drie wijnen waarvan ik beschreef dat ze de lust doen oplaaien. Torres is in andere Spaanse gebieden ook wijn gaan maken, en die zijn veel minder bekend.

Ibéricos 2007, Rioja crianza

Twaalf maanden eiken rijping voor deze van 100% tempranillo gemaakte wijn. Zwart fruit, sappig en elegantie, zegt Nello. Flinke body en goede zuren, aldus Toos, die de wijn net een tikje te hout gedomineerd noemt. Excellente balans, power, héél licht stal in de neus, zegt Rob. Mijn aantekeningen. Ik ben onder de indruk van de neus die véél geeft: kruidigheid, laurier, een pepertje en cederhout, zwoele tonen ook. De smaak heeft ook een zwoele aanzet, mooie zuren en veel kracht. Een wijn met nog veel toekomst.

Celeste crianza 2007, Ribera del Duero

Gemaakt van 100% tempranillo. Dit is voor mij dé wijn van de avond, wat een topper! Rob noemt de neus vlezig met lichte thee impressie en roemt het zachte rijpe fruit. Het bouquet heeft veel aardse tonen, maar is vóóral geparfumeerd. In-het-kwadraat, schrijf ik daarbij na twee, drie, vier keer ruiken. En ook: alsof je in een Parijse parfumeriezaak loopt. De wijn is rijk en voornaam en heeft in mijn ogen een perfecte balans. Maximale score: drie *-sterrenwijn.

Salmos 2008, Priorat.

Hartendief van Gerard. De wijn is gemaakt van Garnacha, Syrah en Cabernet Sauvignon. Ik krijg de indruk dat de meeste proevers deze wijn prefereerden boven de Ribera del Duero, die mij nét iets meer charmeerde. Maar… kleine fractie verschil. Nello roemt de elgantie en zoete tannines. Rob noemt de wijn het meest krachtpatserig. De neus vind ik duidelijk anders: mineralen en pure chocolade. Als de wijn wat langer in het glas staat ontwikkelt zich een muntimpressie. De wijn heeft echt heel veel kracht, een zeer zwoele aanzet en een perfecte balans. Richard is enorm over de wijn te spreken en hij typeert de reden waarom met één woord: de wijn is ‘rebels’.

Een dik verdiend applaus, Torres overtuigt en verrast.

Madirans zijn échte liefhebberswijnen

Als David Koenen zijn flessen ’s middags per auto naar het proeflokaal brengt om ’s avonds met de fiets naar zijn proeverij te gaan (“niet spugen vanavond!”), dan weet je meteen genoeg. Ik tel een onwaarschijnlijk hoog aantal sterren bij de blinde Madiran proeverij. Voor mijn smaak waren er maar twee ‘off’ flessen: Montus 2003 (onprettige neus, eendimensionaal) en Bouscassé 1993 (te overheersende zuren en opdrogende tannines). En dan betwijfel ik ook nog of dat niet ligt aan de flessen. Want we proefden enkele topklasse wijnen, zoals Chapelle Lenclos 1990, Château Bouscassé 1996 Vieilles Vignes, Château Bouscassé 1998 Vieilles Vignes en voor mij dé wijn van de avond: Château Montus 1995 Cuvee Prestige. Madiran ligt in Zuid West Frankrijk en staat bekend om zijn stevige wijnen van de tannatdruif. Wijnen die jeugdig vooral charmeren met een interessante neus en afschrikken door een bikkelharde smaak. Wijnen die moeten rijpen. Aan het eind van de avond dacht ik “tussen 7 en 12 jaar oud kun je er het beste vanaf blijven”. Dan zitten de topdomeinen ook dicht en dat is zonde. Kortom: échte liefhebberswijnen, die je met een gerust hart in een ver en laag hoekje van de kelder weglegt. Maar is het moment van openen eenmaal daar… dan kunnen Madirans enorm imponeren en beleef je een klein wonder.

Die dekselse David zette in de eerste serie twee wijnen die maar liefst vijf jaar verschillen in leeftijd, maar toch dezelfde jeugdige karakteristieken hebben.

Château Montus 2002, Madiran

Kindermoord, zou ik van papier denken. Of milder: dat moet nu toch beginnen te komen… De werkelijkheid? Het is een ontzettend lekker glas wijn. In de neus donkere chocolade, mocca en cacao, herfstbos ook. Boerser dan de volgende wijn. Weliswaar nog veel tannines, maar ook een wijn die duidelijk is balans is. Sappige eetwijn. Paul noemt de neus typisch tannat: inktig, romig, kersen en open haard impressie.

Château Barrejat 2007, Cuvee Seduction, Madiran

Paul noemt zacht en rijp hout. Rob ruikt zoveel broodkorst dat de neus hem welhaast aan champagne doet denken. Violetrode rand, de neus is voluptueuzer en ronder met tonen van bittere chocolade en leer. Mineralen en nieuw hout. Wijn met heel veel toekomst die nu al wel lekker drinkt, elegant en met veel inhoud. Volgens David gemaakt om een verleidelijke tannat te presenteren, dat is wat mij betreft volledig gelukt.

Château Barrejat 2007, Cuvee Vieux Ceps, Madiran

Gemaakt van oude druiven (80 tot 200 jaar oud), ontzettend leuk dat deze wijn óók op tafel staat. Berry ruikt rozen, net als Hans vdH. Rob ruikt florale tonen. Mijn aantekeningen: donkere kleur met paarsviolette rand. De neus is een mooie mix van kersen, vanille, nieuw hout en stalluchttonen. Veel rondeur in de smaak, die ook een goede balans kent en een buitengewoon lekkere smaak. Ik ruik nu ook wat kreupelhout. En proef enige elegantie. Dat de wijn zo lang blijft hangen is natuurlijk een prijzenswaardig goed teken: we hebben hier te maken met mooie kwaliteit. Duidelijk weer een stap hoger dan de Seduction.

Chapelle Lenclos 1990, Madiran

Wow, een van de sterren van de avond. Hartendiefje van David. Eenentwintig jaar jong en zó fris. In 1990 vierde Berlijn voor het eerst sinds dertig jaar één nieuwjaarsfeest, stierf Greta Garbo en won AC Milan met Gullit, Rijkaard en van Basten de Europacup. ABN en AMRO bank fuseerden en werden in één klap twee keer zo groot dan de Rabobank (toen). De Polen kiezen de elektricien Lech Walesa tot President. We drinken hier een wijn met een heel respectabele leeftijd. De neus geeft mij een associatie van warme wol, wol waar net een warm strijkijzer overheen is gegaan. Sigarenkistjes. Peter vdE roemt de stevige stalneus met mocca en goed concentraat in de wijn. Zeg dat wel: er is prachtig concentraat in deze wijn, die in de mond komt met zwoele rondeur. Ik wil dit niet uitspugen. Nee hoor. Tong en gehemelte zijn trillend blij met dit karaktervolle vocht. Er zit véél energie in deze wijn, geen spoor van verval. Ontzettend knap gemaakt dus.

Château Bouscasse 1996 Vieilles Vignes, Madiran

Zijn de ‘gewone’ cuvees van dit domein geen straf om te drinken (2003 stelde Montus in de schaduw en 2001 is karaktervol en te jong om nu te drinken), bij geouderde vieilles vignes krijgt dit domein écht allure. Dakpannenbruin aan de rand van de kenmerkende diepzwarte kleur. In de neus geitenstront (lekker). Peperkoekkruiden. Enorm mooi onderliggend fruit! Deze wijn heeft klasse en dat uit zich in een rijke en voorname smaak. Leer en pruimen als de wijn langer in het glas is. Dit is echt een elegant glas met een wellicht iets te prominent bittertje. Hangt lang na. Echte dinerwijn, zei Rob, and he’s right.

Château Bouscasse 1998 Vieilles Vignes, Madiran

Ook 1997 die op tafel stond is prachtig, maar 1998 steelt de show. Hartendiefje van David. In de neus een fruitcocktail met strontimpressie. Voller dan 1997, voornaam. In de neus sigarenkistjeshout en morellenkersen. In mijn boekje staat: ‘Tju, wát een rijke neus!!!’ Ongelofelijk complex. De wijn is vettig in het glas, prachtig op dronk nu. Hap sap, met een klein zoetje in de smaak. Jan ruikt turf, tuinaarde en kreupelhout in de neus. Kees naast héél veel fruit ook koffie. Drie *-sterrenwijn. Bloedmooi glas wijn.

Château Montus 2001 Cuvee Prestige, Madiran

Wijnbouwer Alain Brumont van dit domein is de man die Madiran op de kaart heeft gezet. Madiran is een uitstekend alternatief voor héél kostbaar geworden Grand Cru Classe Bordeaux. Ik meen dat de Engelse deskundige Steven Spurrier géén 2009 Bordeaux voorkoop meer wilde kopen vanwege de extreme prijzen, Madiran is een uitstekend alternatief is zijn mening. Is dat nou wel zo? Deze van oude stokken gemaakte wijn, nu tien jaar oud, toont aan van wel. Zwartrode kleur. Superieure fruitneus en zwoele rondeur in de smaak. Kees ruikt chocolade, pruimenjam. Ik ruik ook wat gekookte melk. De wijn had maar liefst vijf uur in de karaf gestaan, “en toch blijft het werken om er iets uit te krijgen”, zei David. En dat is wel waar, dit is geen allemansvriend. Espresso ruiken we ook in de neus. En toch is deze wijn uit een rijk jaar met zijn zoetje in de smaak een sappig glas dat wijnproevers voor zich inneemt. Innemende wijn.

Château Montus 1995 Cuvee Prestige, Madiran

Hartendiefje van David. Drie *-sterrenwijn. Zwartrode kleur. Heel voorname neus met ongelofelijk veel impressies: expresseive garriguekruiden, cacao, leer, kruidnagel. De wijn kent een enorme rijkdom, heeft een perfecte balans in de mond, enorme concentratie en is goed op dronk. Echt zo’n wijn waar niets bij te wensen valt (nou ja, een mooi stukje vlees, of lekker oude boerenkaas dan).

Brumaire Bouscassé 2006, Cuvee novembre, Pacherenc du Vic Bilh

Marsepein, honing en amandelen in de neus, zegt Jac. Vijgen en dadels, aldus Jan. Gekruide neus, zegt Nello. Ik ruik perziktonen en botytris. Prachtige neus en een spannende en elegante smaak. Nergens stroperig, steeds elegant. Roomboterbabbelaar. Heerlijk glas om een opkomend lentedepressietje de kop in te drukken. Of op het terras bij de eerste zonnestralen op rokjesdag.

Voortreffelijke proeverij die met een dik applaus werd beloond.

Werkavond: mannen blijven jongens

Apostelhoeve, Louwberg

Het is een bijzondere avond, de werkavond. We maken het programma en nemen allemaal een fles mee. Die moeten onder grote druk in goede volgorde worden gezet, prima gedaan door de voorzitter. De nestor adviseert hóe de flessen naast elkaar komen te staan. Flinke discussies over hoe lekker een wijn is. Of niet natuurlijk. De curieuze wijnen hebben liefhebbers én tegenstanders. Maar: voor elke wijn is een moment en een plaats. Omdat we zoveel proeven, gaat er ook veel wijn in de spuwbakken. En spettert het eruit. De benjamin krijgt de slappe lach daarover. We proberen elkaar te imponeren, met kennis en jolig bluffend. Dan ontstaan er bijzondere vergelijkingen. Waardoor een proever in de wiek schiet: Hoe waag je het riesling te vergelijken met Bordeaux. Durf je nog alleen naar de auto te lopen? De mannen blijven jongens. Dat staat vast. Gelukkig maar. Daardoor hebben we bijzondere werkavonden. We proefden achtereenvolgens: Spaanse cava, Louwberg Nederland, Coteaux du Loir, Macon, Frankland West-Australië, Moezel Duitsland, Valpolicella Italië, Burgenland Oostenrijk, Swartland Zuid Afrika, Saint Emilion, Pauillac, Haut Medoc, Burgenland Oostenrijk, Pauillac, Rioja Spanje, Bourgueil, Haut Medoc en Moscatel de Setubal Portugal.

Beste Nederlandse wijn

Apostelhoeve 2009 Cuvee XII, Louwberg, Maastricht

Ik heb een zwak voor Nederlandse wijnen. Roland – met een verwende Italiaanse tong - naast mij niet. “Ik ben er wel klaar mee. Ik vind dit niet lekker”, zegt hij over de wijn. Als ik hem met argumenten probeer te overtuigen – “Deze wijn drinken ze aan het hof, bij ons koningshuis” – knijpt hij zijn ogen wat dicht en zegt vol overtuigingskracht: “Arme koning”. Ingebracht door Hans. Men zegt dat het verstandig is om bij het determineren van wijnen te vertrouwen op je alleréérste ingeving. Deze wijn ruikt naar peer en heeft een licht stinkertje. Riesling met müller thurgau schrijf ik op. Met een vraagteken. Want da’s een rare combinatie. Lichte kleur, goede balans en met nauwelijks bitters en milde zuren. Ik noteer: Nederlands? Leuk als aantekeningen zó goed kloppen.

Mooiste witte wijn

Frankland Estate 2008 Isolation Ridge Vineyard, West-Australië

De neus neemt mij meteen in voor de wijn: harmonieus, prachtig expressief en met voornaam hout. Dan neem je een slok: de wijn is mondvullend, roomboter en hap sap, dat piepkleine stemmetje roept: méér, méér. De wijn is vet en dik, positief bedoeld hoor, Rubensiaanse rondeur. ‘Kei’mooie zuren hoor ik iemand zeggen over de wijn, ingebracht door Rob. Hij maakt melding dat je vanuit de wijngaarden de pinguïns en de invloed van de zee kunt zien. Ik kan me er niets bij voorstellen, maar dat geeft niet. De wijn heeft mijn hart dan al gestolen.

Trouvaille

Weingut Amlinger Spätburgunder 2009, Bullayer Brautrock, Mosel

Ingebracht door Wil, die geregeld reist en… een vliegende kraai vangt altijd wat. Op een terras aan de Moezel blijkt de wijnbouwer aan de belendende tafel te zitten. Wil beschrijft de wijn zelf als ‘overdonderend verrassend’ en dat klopt. Het is het soort wijn dat we niet zo vaak drinken, want licht. Frivool zelfs, liefelijk. Vluchtige zuren en een babbelaar in de afdronk. De wijn maakt poëtisch, verdorie, want er staat in mijn aantekeningen: als een deerne die danst door het gras. Naakt? Vraagt beelddenker Rob met een onschuldig gezicht…

Beste Nieuwe Wereld wijn

Lammershoek Roulette 2006, Swartland, Zuid Afrika

Ingebracht door Richard, als een voorbode, voorproefje? Hij gaat druiven plukken in Zuid Afrika. Gemaakt van syrah, mourverdre, grenache en viognier. De neus heeft eucalyptus, koffietonen, een kruidentuin en dan ook nog voorname tonen, wat cederhout. Een lekker complexe neus. De smaak is verrassend toegankelijk en daar is weer het ‘méér, méér’ stemmetje, dus hap sap, goede balans, lekker met hoofdletters.

Beste Oude Wereld wijn

Château Lanessan 2000, Haut Medoc, Cru Bourgeois Superieur

Dit is een domein dat jong ontoegankelijk kan zijn. Een blockbuster. Nu, elf jaar oud, is de wijn nog altijd stevig. Boers. Veel body. Ondanks de stevigte echter óók elegant en levendig. Een prima balans heeft deze harmonieuze wijn. Ingebracht door Paul. Jonge jaargangen van deze wijn zijn een aanrader voor mensen met een kelder die de wijn weg kunnen stoppen in een hoekje en lang vergeten.

Mooiste rode wijn

Weingut J. Heinrich 2006 Cuvee Terra O., Burgenland, Oostenrijk

Wijn gemaakt van 60% blaufränkisch, 20% merlot, 10% syrah en 10% cabernet sauvignon. Veel proevers zien dit aan voor een Bordeaux. De wijn heeft soortgelijke karakteristieken. Een geweldig mooie neus met chocolade en cacao, aangevuld met rood zomerfruit. Een mondvullende, brede en sappige smaak. Mon Cherie bonbons. Elegant, rondeur en balans. Prachtig verweven hout. Ingebracht door Nello.  

Beste dessertwijn

Casa Ermelinda 2000 Moscatel de Setubal Superior, Portugal

Een geweldig mooi glas dessertwijn met rozijntjes, appelstroop. Amberkleurig en prachtige balans. Perzik in de neus. Deze wijn is winnaar van de Wine Challenge en ingebracht door Toos.

Hoofd, hart en tong: herkennen of genieten?

Château  d'Escurac

Iedere avond bij een blindproeverij heeft spannende momenten. De onthulling. En dan het moment van glorie of vertwijfeling. Het is een enorme misvatting dat op een blindproeverij alleen geoefende proevers tot hun recht komen. Acht van de tien mensen die je spreekt over wijnproeven zeggen: “Ik proef alleen of de wijn lekker is of niet”. Dat is heel handig. Stel je toch voor dat je alleen lol aan wijn beleeft als je zou herkennen wat in de fles zit… Ik vermoed dat er een duidelijke lijn loopt van mijn tong naar mijn hart. En tussen mijn tong en de hersens? Daar zit een kronkel. Tot mijn spijt. En dan is zo’n proefavond van Jan Schop met allerlei Bordeaux zeer de moeite waard. Proeven we het verschil tussen linker en rechteroever? Kwaliteitsverschillen? Of er piraten tussen staan? Állez, aan het werk.

Fleur de Pedesclaux 2007, Pauillac

Deze tweede wijn van de 5e Grand Cru Classé heeft een neus met mineralen, laurier en stallucht. De wijn verkleurt duidelijk aan de rand. De neus is fijn, de smaak mondvullend en sappig met een mooi bitter in de afdronk. Ik plaatste deze wijn aan de rechteroever, type Côtes de Bourg (waar ik dol op ben). Verdienstelijk glas.

Château de Carabins 2006, Margaux

Gemaakt van 50% cabernet sauvignon, 30% merlot, 15% cabernet franc en 5% petit verdot. Dit isw nou zo’n wijn waar ik teruglezend blij ben met mijn aantekeningen, want daar staat ‘liefelijk’. Dat past bij Margaux. Denk je dat ik die herken? Welnee. Strenge neus, onmiskenbaar Bordeaux. Noël herkende de Medoc afkomst: “Jodium, stal en natte krant? Dan is het Medoc!”. Later ook wat caramel in de neus. De smaak kenmerkt zich door rondeur, sappigheid en liefelijkheid. Fraai.

Kreuzberg 2007 cuvee Noir, Ahr Duitsland

Berry’s handen gingen omhoog alsof hij Olympisch goud won. Terecht. Want hij noemde het huis én de cuvee. Razend knap. Gelukkig proefde ik ook meteen dat dit géén Bordeaux kon zijn. De neus was daarvoor véél te expressief met bakken morellenkersen. Ik zou de wijn in Languedoc plaatsen vanwege die morellenkersen (die je vaak proeft bij syrah). De wijn is echter gemaakt van dornfelder, regent en portugieser. Sappige smaak, mooie zuren en een goede balans. Echt een mooi glas - waar, nu op vierjarige leeftijd, je intens tevreden mee kunt zijn.

Sarget de Gruaud Larose 2007, Saint Julien

Tweede wijn van de 3e Grand Cru Classe. Dit is een héérlijk glas wijn, een van de mooiste van de avond naar mijn smaak. De strenge neus heeft laurier en vanille componenten. Maar óók ongelofelijk rijk en voornaam, je ruikt de edele afkomst. De aanzet is zwoel en de wijn heeft een prachtige balans.

Château d’Escurac 2007, Medoc Cru Bourgeois

Vaag komt het etiket me bekend voor, niet van het drinken van de wijn, maar uit de wijntijdschriften. De neus is open. Paul herkent zoethout en chocolade. Dimph benoemt zondoorstoofd fruit, vanille, chocolade en koffie. Ik ruik ook wat stallucht en voorname tonen. Die voorname tonen, daar hou ik van! De smaak is sappig, met mooie bitters en rijk concentraat. Strenge wijn, true-to-type of met andere woorden: zoals Medoc moet zijn. Nu op en top op dronk, ik merkte dat ik alle 2007-ers nu erg lekker beoordeel.

Château Vieux Lartigue 2006, Saint Emilion Grand Cru

Tja, weer zo’n wijn waar ik de afkomst niet van herken, maar wel als lekker beoordeel. Hartendief van Jan. ‘Zachte’ wijn staat in mijn aantekeningen (sjonge, jonge, en dan niet aan rechteroever denken), de smaak is een cocktail van strengheid en rondeur, mondvullend. Kiezel en mineralen. Na enige tijd wint de rondeur in het glas.

La Sirene de Giscours 2006, Margaux

Rob benoemt de neus als stoffig met kersen en potloodslijpsel. Veel mineralen in de neus, laurier en herfstbosimpressies. Rondeur in de smaak, maar ik vond deze wijn ook een tikje eendimensionaal.

Château Plantey 2007, Pauillac

Verfijnde wijn, zegt Rob. Ik ruik in de tikje stoffige neus kardemom en cacao. In de smaak mineralen, rondeur en sap. Geweldig goed op dronk nu, zelfs een tikje opdrongend.

Casalfero 2006, Baron Riscasoli, Toscane

Hartendief van Jan. BALEN zeg, we dronken deze wijn op de nieuwjaarsreceptie en toch weer niet herkend. Massief en rijk, noemt Rob de wijn en dat is scherpzinnig omschreven. Geeft nog niet in de smaak wat de neus belooft, aldus Rob. Grand Seigneur staat in mijn aantekeningen, volrond met goede inhoud. Rubbertje in de neus, zwoele tint ook. Gelukkig wel sangiovese herkend.

Applaus voor Jan, die zijn piraten zó koos dat we op dat terrein in ieder geval zelfvertrouwen hebben getankt.