Belegen wijnen, op de top van hun spanningsboog

Vertwijfeling slaat toe bij het uitwerken van de aantekeningen van de proeverij van Noël Geisen. Niet vanwege de wijnen: de proeverij bleek een ware sterrenparade, allemaal fraaie wijnen. Maar ik zit nu na te denken, en vraag me af wanneer een wijn belegen genoemd mag worden. Of gerijpt. Dus even snel op internet snuffelen naar terminologie, wijn abc’s. En dan blijken ‘gerijpt’ of ‘belegen’ daar niet in te staan. Noël gebruikte ook de term spanningsboog, die laat meer ruimte voor interpretatie. Kom op, studieuze soosleden, wie helpt? Wanneer noemen we een wijn gerijpt, wanneer belegen? Lezers, let eens op de kabouterletters ‘reacties’ onderaan de artikelen op deze blog. Daar staat vaak nuttige en interessante informatie. Maar komaan, laten we de wijnen gaan beschrijven, want het was een heerlijke proeverij, precies de honderdste proeverij op deze website. We proefden veertien wijnen.

Duval Leroy Champagne 1999, Premier Cru Brut Millesime

Het valt me op dat we dit seizoen stiekem steeds meer bubbels zijn gaan proeven. Dat is… geweldig. De waardering groeit ook, zo lijkt het. Deze champagne is gemaakt van 100% chardonnay. Wat je ruikt proef je ook, stelt Toos bij deze wijn. Groene appels, noemt Toos. Richard roemt de beheerste lange afdronk met amandel en walnoten. Ik vind het een hele fraaie champagne met een mooie mousse, brooddeeg en gist in de neus, waarin ik ook poire william herken. De gistdeeg impressie zet zich door in de smaak met een positief oxy toontje in de afdronk. Fraaie jaargang champagne.

Domaine de le Landelle 1999, Muscadet Sur Lie, Cuvee l’Astrée

Deze wijn stond naast een fraaie Pouilly Vinzelles van Verget. Een bijzondere wijn, hoor ik Hans H zeggen. Interessante Coupe de Coeur, zegt Noël. David noemt de wijn een tikje ranzig en – wijnfreaks wegen zijn ondoorgrondelijk! – hij noemt dat positief. Onkruid tussen kiezels, zegt hij ook. De neus vind ik expressief met duidelijk wat boenwas. De smaak is zo ziltig dat ik meteen aan Muscadet denk. “Schreeuwt om mosselen” staat in het aantekenboekje. Amandel-in-het-kwadraat. Hangt ook lang na. Heel boeiende wijn.

Château Musar 1999 (blanc), Bekaa Valey, Libanon

Aah, verdorie, daar is ie weer. Precies een week terug proefden we deze wijn en toen herkende ik Libanon. Nu niet. Jura staat er onterecht in mijn aantekeningen, en dat komt door de fraaie flor tonen in de wijn. Oud gouden kleur, positieve madérise in de neus. Veel expressie, mooie balans. Het is en blijft een curieus glas. Adam noemt de afdronk wat eendimensionaal, de smaak belegen met iets zoets. David beschrijft de wijn het mooiste: oud hout en koperpoets en… daar komt ie: ‘statige ouderdom’. Mooi gevonden. 1999 is voor de witte wijn een van de mooiste jaren ooit. Gedurfd ook om dit naast die ongelofelijk fraaie Gewürztraminer van Domaine Trimbach te zetten.

Gewürztraminer 1999 Cuvee des Seigneurs de Ribeaupierre, Domaine Trimbach, Alsace

Geel gouden kleur. Expressieve neus met overrijpe perzik, ananas, kruidige rondeur. Dit is een voleptueuze wijn met hoge viscositeit, alcohol komt vrij goed naar voren. Ik weet wel, het is politiek incorrect, maar drink deze wijn bij een hapje Foie Gras en o, o, o…. dat is een schitterende combinatie. Heerlijk glas wijn is dit, met een prachtige balans.

Château de Francs 1999, Cuvee Les Cerisiers, Cotes de Francs

Deze wijn stond naast een Gevrey Chambertin van Camille Giroud. Wijn gemaakt van 80% merlot, aangevuld met gelijke delen cabernet franc en cabernet sauvignon. Donkere kleur, in de neus morellenkers, zwoel en krachtig, duidelijk rondeur en hap sap in de smaak, mooie zuren en lang nahangend. Peter E noemt laurier en ceder. Fraai glas van de rechteroever. Zeer koopwaardig.

Domaine de Monteillet 1987, Saint Joseph

De wijn is gemaakt van 80% grenache, 10% syrah, 5% cinsault en 5% mourvèdre. Zéér bruine kleur, de neus geeft mij een pauwestaart van indrukken, gewéldig mooi. Vanille, leer, sigarenkistjes. Richard noemt ook mint en stoffige tannines, hij typeert de wijn als elegant. Later ruik ik zelfs kersen in de neus. Zeer complexe neus en volstrekt harmonieuze wijn, wát een kelderschat-van-hier-tot-gunder! Tabak in de smaak en mooi nahangend. Zonder enige twijfel verschijnen er drie *-sterren naast mijn aantekeningen. Voor mij is deze Rhonewijn dé wijn van de avond.

Dan komt er een serie, die een knauw is voor mijn zelfvertrouwen, verdorie. Drie prachtige wijnen, ik denk: laat ik eens stoer doen. Ik benoem ze dus als Margaux, Saint Julien en Pauillac. Eigenlijk had ik beter moeten weten, want Noël is niet zó’n enorme Bordeaux-adept. Heeft die schurk een Spaanse Ribera del Duero (tempranillo druif), Franse Pauillac (merendeels cabernet sauvignon) en een Italiaanse Vino Nobile de Montepulciano (merendeels sangiovese) naast elkaar gezet. En bij die wijnen van twaalf jaar oud is dat dus helemaal niet zo gemakkelijk te proeven.

Valduero 1998, Reserva, Ribera del Duero (100% tinto fino = tempranillo)

Mint en cederhout. Een timmermanswerkplaats ruik ik. Voor mij is dit in deze serie de meest getypeerde Noël-wijn, want heel elegant en met veel finesse. Fraai glas waar ik echt van onder de indruk ben.

Château Lynch Bages 1998, Pauillac, Grand Cru Classé

In mijn aantekeningen staat bij de neus: een stoere, rauwe bonk, heeft niets liefelijks.

Potloodslijpsel. Lijm. De smaak maakt echter veel goed: duidelijk een wijn met elegantie. Genieten is dit!

DEI, Vino Nobile de Montepulciano 1998, Riserva

Gemaakt van 80% sangiovese, 15% canaiolo en 5% mammolo. De rand van het glas is een verrader van de ouderdom, dakpannenbruin is de rand. De neus heeft een licht rubbertje en is volgens mij nog steeds niet helemaal open, of zit in een gesloten fase. David ruikt gepoetst leer en kersen, de wijn noemt hij rijk , warm, modern gemaakt. Volstrekt harmonieuze smaak met veel kracht. De wijn heeft in de aandronk ook iets zoets, duidelijk een rijp jaar.

Wijnen die op dronk komen hebben een periode dat ze mooi drinken vóórdat ze gaan aftakelen. In deze proeverij zat geen enkele wijn die over dat punt was. Maar ja.. ik hou dan ook van deze gerijpte wijnen.

Prijswinnende wijnen en wijsheid achteraf: “Eigenlijk onmiskenbaar, bij nader inzien”

Toos Dusee heeft zich veel moeite getroost om ons een proeverij voor te schotelen van prijswinnende wijnen. Niet zomaar prijswinnaars (die zijn op de hoek van iedere straat te koop), nee: de wijnen van het jaar van Proefschrift. In deze competitie zijn er verschillende proefrondes met een jury, verschillende categorieën, diverse prijsklassen. Veel proevers verheugen zich erop om nou eens de allerbeste wijnen die verkrijgbaar zijn in ons land te proeven. TNT werkte niet helemaal mee, dus we proeven ook enkele piraten. Na afloop zie ik dat we géén Franse wijn proefden. Maar wel: twee Nieuwzeelandse, een Italiaanse, een Duitse, vier Hongaarse, een Australische, een Spaanse, een Portugese en een Libanese wijn. De onthulling van de flessen levert natuurlijk altijd wijsheid achteraf op, die Rob mooi verwoord met de uitspraak: “Oh, eigenlijk onmiskenbaar Portugees, bij nader inzien.” Veel gegrinnik. Hieronder de opmerkelijkste en mooiste wijnen.

Gavi di Gavi 2010, La Battistina, Italie

Gemaakt van de cortese druif. Het jaartal staat echt op de fles, klopt het? Floraal-frisse neus met wat mint. Vluchtige aandronk en goede zuren. Opmerkelijk lenige wijn, heel vief met een bittertje. Elegante wijn. Rob noemt het fruit in de neus heel rijp en benoemt een cocktail van fruit.

St Andrea 2008 Orökke, Eger, Hongarije

Wijn die bekroond is met de Prix Sommelier. De naam van de cuvee betekent Voor altijd. Gemaakt van maar liefst zes druiven: hárslevelü, pinot gris, viognier, rajnai rizling, chardonnay en pinot blanc. De wijnmaker György zei over deze wijn toen wij met de wijnsociëteit zijn domein bezochten: ik hou van stevige witte wijn met écht karakter. Ik herkende de wijn nu niet. Mijn aantekeningen: de neus is floraal en verfijnd, chardonnay? De smaak is heel droog, krijt-associatie, ik denk aan een Chablis en dan wel een hele goede. Later ruik ik ook bloemen. Fraaie wijn. Hartendiefje van Toos.

Château Musar 2001, Bekaa Valey, Libanon

Deze witte wijn herkende ik weer wel. Het is een gastronomische wijn die goed kan ouderen. Gemaakt van de inlandse rassen Obeideh en Merwah. Ontwikkelde kleur, oud goud. Aparte neus met tonen van appelmoes, toast, roomboter en overduidelijk ook flor/sherrytonen. Heel aparte eetwijn, sappig.

Domaine Mondivin 2004, Villány, Hongarije

Als je een wijn vaker hebt gedronken, kan de wijn tóch op enig moment véél beter proeven. Ik was dit keer erg gecharmeerd van de Mondivin, die is gemaakt van cabernet franc. David noemde de stijl licht oxydatief, Hans L geeft aan de neus met eucalyptus mooier te vinden dan de smaak, Dimph ruikt peper, vanille, laurier. Ik heb van de neus opgeschreven: heel klassiek, eerlijke rooie Baai (maar het is dus geen Bordeaux!). Stallucht. De wijn deed me even denken aan een hele mooie Toscaanse sangiovese. De zuurgraad is vrij hoog. Een wijn met boerse trekjes, maar dan wel van een hereboer. Fraai gemaakt.

St. Andrea Egri Bikaver 2008, Merengó, Eger, Hongarije

Hartendiefje van Toos. Paarse rand, kersen in de neus, later ook chocolade. Paul ruikt drop, kruidnagel en peper. De smaak heeft veel kracht en concentraat, maar de wijn heeft heel mooie zuren en is nu goed toegankelijk. De wijn hangt ook mooi na. Doordrinkbare wijn van klasse.

Huguet Gran Reserva 2006, Bodegas Can Feixes, Spanje

Naast een Australische Jacobs Creek springt deze Cava er enorm uit. Wát een heerlijk glas! Deeg in de neus, vanille en wit fruit. Jac benoemt honing, caramel en toast, mineralen in de afdronk. Zeer verfijnde citrustonen, volstrekt harmonieus, een heel fijn glas waar je me ’s nachts wakker voor mag maken.

Béres Magita 2008, Tokaj Late Harvest, Hongarije

Há, een moderne Tokaj, en wat voor een, dit is echt ontzettend lekker. Een prachtige neus met tonen van edele rotting en vooral heel veel perzik. De smaak is dan minder geconcentreerd dan je verwacht, maar o zo elegant. Zeer feestelijk aperitief of een verfijnd glas bij vers fruit.

Een mooie proeverij waarin Toos haar liefde voor Hongaarse wijn goed tot uitdrukking brengt.

Saint Emilion: satelliet wijn op niveau van Grand Cru

Het was weer een flinke tijd geleden dat we Saint Emilion verticaal verschillende jaargangen proefden, daarom verheugde ik me erg op deze proeverij. Chateau de Lussac is een Lussac Saint Emilion, waar sinds 2000 de Belgische wijnmakers Griet Van Malderen en Hervé Laviale de scepter zwaaien. Hun wijngaard is voor 3/4 beplant met merlot en voor 1/4 met cabernet franc. De wijn rijpt 15 maanden in nieuwe eiken vaten. We proefden alle jaargangen van 2002 tot en met 2007; de oudste vond ik vermoeid en de jongste te gesloten. Alle andere jaargangen maakten indruk.

Peter van den Ende zette een gereputeerde Saint Emilion Grand Cru ernaast: we proefden vier jaargangen Château Fombrauge. Deze wijn van 3/4 merlot en 1/4 cabernet franc én cabernet sauvignon is sinds 1999 in handen van Bernard Magrez, die meestal nogal dikke wijnen maakt, Robert Parker stijl. Wijnen die gemaakt zijn om indruk te maken op proeverijen. Fombrauge rijpt 18 maanden op hout, waarvan de helft nieuw is. Alleen Fombrauge 2006 stelde teleur, een typisch ‘off year’ – misschien had de wijnkeldermeester huwelijksperikelen. De wijn uit het niet als goed bekend staande jaargang 2002 vond ik daarentegen imponerend fraai! Uiteindelijk was de score tussen Lussac en Fombrauge in mijn boekje 2-2. Dat mag héél knap genoemd worden voor een satelliet Saint Emilion. Die Lussac is zonder meer heel koopwaardig, een trouvaille. De wijnen staan beschreven in proefvolgorde: Peter koos ervoor om te proeven van jong naar oud.



Château Fombrauge



Château Fombrauge 2007, Saint Emilion Grand Cru

Overtuigend beter dan de Lussac: cederhout en mineralen dominant in de neus, Vanille ook van nieuw hout. Mooie rijke neus, vond ik. Rob proefde pruimen, ik schreef neer Mon Cherie chocolade en een fluwelige aandronk. Toegankelijke mooie wijn.

Château de Lussac 2006, Lussac-Saint Emilion

Overtuigend beter dan de Fombrauge: streng-klassieke neus met een mondvullende aandronk, veel kracht. Nu toch ook al duidelijke rondeur te proeven, bittertje in de afdronk. Geef deze wijn een uurtje of vier, vijf in karaf en we drinken een klassieke beauty.



Château de Lussac

 Château de Lussac 2005, Lussac-Saint Emilion

Een van de mooiste wijnen van de avond. Diepdonkere kleur. Ik ben onder de indruk van de neus: romig, kruidig en verfijnd. Fruitgetypeerde neus ook. Rondeur en hap sap in de smaak, je verlangt naar een volgende slok. Mooi bittertje in de afdronk. Toos: steeds mooiere neus met terroir en kersen, zoetje in de smaak, mondvullende wijn. Kees: fijne neus, koffie, aangenaam. Wil: deze wijn springt eruit. Een klassieke Bordeaux-in-optima-forma. 18/20 in Guide Hachette, gouden medaille op het Concours Mondial de Bruxelles 2008.

Château Fombrauge 2005, Saint Emilion Grand Cru

Ook mooi, maar Lussac wint in dit jaar. Diepe kleur, kardinaalpaarse kleur, ik ruik kaneelstok in de verder gesloten neus. Toos haalt er veel meer uit: kersen, terroir en chocolade. Harde tannines in de smaak. Kees ruikt paprika, cederhout en koffie. Véél kracht staat in mijn aantekeningen, de 14,5 procent alcohol zijn goed verwerkt in een sappige en fraaie smaak, die lang nahangt.

Château de Lussac 2004, Lussac-Saint Emilion

Kijk, zo’n jaargang komt dan langzaam op dronk en dat merk je meteen aan de open neus: pruimen, kreupelhout, drop. Later ook poep en stallucht. Sappige wijn, lekker drinkend nu. Heerlijk zelfs, zei Dimph, die kersen, bramen en stallucht determineert. Kees roemt het fruit dat nog in de wijn zit.

Château Vieille-Tour-La-Rose 2005, Saint Emilion Grand Cru

Eigen import van Peter en verduveld lekker. Terroir en paprika in een likeureuze neus, die ook een Carla Bruni-strakke indruk maakt. De neus is steeds mooier als de wijn wat langer in het glas staat. Chocolade in de smaak. Mooie wijn.

Château de Lussac 2003, Lussac-Saint Emilion

En nu vind ik hem lekker, glimlachte Toos, bij de ongelofelijk mooi op dronk zijnde 2003. Gerard spreekt van een fruitbom in de smaak, milde bitters en een gewoon heerlijke wijn. Jan roemt de balans, ruikt framboos en proeft pruimedant. Nello heeft een kritiekpunt: de wijn is te zoet. Na de donkere kleur op te merken, ruik ik een verfijnde neus met chocoladelikeur. De soepele aanzet zet zich door met véél inhoud, heel veel rondeur en sap. Hangt lang na. Feestelijk glas. Hartendiefje van Peter.

Château Fombrauge 2002, Saint Emilion Grand Cru

Nog een hartendiefje van Peter. Expressieve neus met duidelijk naaldbomen. Adam herkent mint, hij roemt de wijn als complex, dik en in balans. Zéér evenwichtige smaak met Sophia Loren-achtige rondeur. Met Lussac 2005 kreeg deze wijn mijn hoogste score. De gerijpte wijnen bewijzen hoezeer het de moeite waard is om fraaie flessen in kelderhoeken te stoppen waar je ze járen kunt vergeten.

Nieuw Zeeland: wijnen op de drempel van faam

Wie een proeverij organiseert bij een wijnsociëteit wil ruwweg – ik generaliseer nu overdreven –de proevers iets laten ontdekken óf de proevers laten genieten. Helemaal fijn als het samengaat. Bij mijn weten heeft Richard van Oorschot de primeur met een proeverij die helemaal aan wijnen uit Nieuw Zeeland is gewijd. Dat is spannend. Ondanks de inval van het winterweer zijn we massaal aanwezig. Richard vertelt dat hij geïnspireerd werd door een artikel in Decanter (De beste wijnen uit Nieuw Zeeland & twintig aantrekkelijke producenten & verrassende wijnen om het te bewijzen), maar dat het nog niet meevalt om in Nederland een complete range wijnen te verzamelen. “Op de drempel van beroemdheid” is de titel van het artikel. Wij gaan het vanavond proeven.

Number 1 Cuvee, methode traditionelle, Daniel Le Brun
Zó mooi als de fles, zo lelijk is het etiket van deze mousserende wijn. De fles doet aan een exquise champagne denken, het etiket aan een bubbel die je bij een kermisschiettent kunt winnen. De wijn is 2 jaar gerijpt sur lie. Daniel Le Brun is een van de Marlborough pioniers, en is een van Nieuw Zeeland’s meest gelauwerde sparkling wine makers, staat in de documentatie van Richard. Proeven we dat op de tong? Verfijnde mousse. Peer en pruim, brooddeeg in de neus. De smaak is sappig, wat ruw in de mond, maar met frisse citrustonen. David roemt de prettig zachte smaak, Ronald herkent citrus, groene appel en exotisch fruit. Verdienstelijk glas bubbels!

Pinot Gris 2009, de Kleine Schorren, Schouwen-Duivenland (Nederland)
Nog voor we weten dat dit een piraat is (“Nieuw uit Zeeland”, aldus Richard) is er veel discussie over deze wijn. Een groep die de zuren te prominent oordeelt, een groep die onder de indruk is dank zij die rinse zuren. Ik behoor tot de laatste groep. Erg mooie neus met viooltjes, strakke rinse smaak. Ontzettend eetlustopwekkend, staat in mijn aantekeningen. Paul is ook onder de indruk: hij ruikt amandel en prijst de goede balans. KLM schenkt deze wijn in de business class. Goede actie! De Kleine Schorren hebben tien hectare wijngaarden in Zeeland (http://www.dekleineschorre.nl/).

2008 Mount Difficulty - Pinot Gris, Central Otago
Ik ruik jasmijn en viooltjes, ook wat brandnetel. Sappige en soepele smaak met een bittertje. Vanille komt daarna als impressie los en ook roomboterbabbelaar. Mooi glas.

2007 Craggy Range, Kidnappers vineyard, Hawkes Bay, Chardonnay
Als ik goed heb geluisterd geeft een meerderheid van de proevers deze wijn de voorkeur boven een meer houtgetypeerde Neudorf. Wijngaard kijkt uit over de pacific, schrijft Richard. Wine Advocate 91/100. Mijn aantekeningen: jasmijn, verfijnde neus. Krachtige wijn, sappige, goede zuren, bittertje. In de wijn is nog veel meer te proeven dan ik doe, want Berry ruikt citrus en perzik, boter, mint en Dimph kuisbes. Fraai glas.

2008 Muddy Water Riesling, James Hardwick Riesling, Waipara
Kruidige en mondvullende riesling met exotische trekjes, zegt Hans L. Ik ruik groene appeltjes en bloemetjes, prikkelende wijn in de mond, pittige en sappige zuren, pietsie zoet. Expressieve wijn.

Er ontpopt zich een discussie of New Zealand een goed land is om pinot noir te verbouwen. De neus belooft veel, maar de smaak is wat dun, hoor ik Toos zeggen. Hans H. moppert een beetje dat hij pinot noir écht niet geschikt vind voor het land. We nemen de proef op de tong met vier wijnen, waarvan ik er twee toch wel graag in mijn kelder zou hebben: Staete Landt en Terravin.

Staete Landt 2006, Pinot Noir, Marlborough

Ruud Maasdam, de wijnmaker staat rechts op de foto, is een Nederlander. Hij is ook een promotor van Marlborough als regio. Carameltonen ruik ik. In de smaak veel rondeur met pit. Prachtige pinot noir neus, een echte charmeur, hap sap, ik wil snel een nieuwe slok proeven. Dit is een bijzonder mooi glas wijn.

Terravin 2008, Pinot Noir, Marlborough

Het is niet allemaal positief wat in mijn aantekeningen staat (tikje eendimensionaal) maar als geheel is dit toch echt een sterretjeswijn. Aardbei in de neus, heel duidelijk. Viefe zuren en een hap sap smaak, klein zoetje, wijn met veel rondeur.

Declaration Syrah 2007 C.J. Pask, Hawkes Bay

Bosgrond, champignons, kers, morel, chocolade, koffie en laurier, ruikt Jan in deze syrah. Cederhout en terroir staat in mijn aantekeningen, rondeur in de smaak en goede balans.

Craggy Range 2004, Cuvee Le Sol Gimblett Gravels Syrah, Hawkes Bay

Rijke neus, nog heel gesloten. De wijn opent zich heel langzaam, geeft zich niet zo gemakkelijk. Ik ruik wat vuursteen en vanille. De smaak is geen allemansvriend: veel kracht in het glas, stevige bitters ook. Beslist een heel fraai glas wijn, maar ook wel tegen een prijs waar we wat tegenaan hikken.

2006 Terravin – Noble Sauvignon, Marlborough

Kijk, daar worden we vrolijk van. Een wijn die heel erg zeldzaam is, want er wordt bijna geen edelzoete wijn gemaakt in New Zealand. In 2006 had Terravin ideale omstandigheden waarin zich wat edele rotting voordeed en men besloot de gok te wagen. Druif voor druif werd handmatig geplukt. 630 liter is de totale productie, die niet te koop is. En wij proeven het! De wijn heeft maar liefst 21 maanden op nieuw hout gegist. Botytris tonen in de neus, elegant en soepel. Volstrekt harmonieuze wijn. Zo’n edelzoete wijn kunnen ze dus óók maken in NZ.

De gemiddelde kwaliteit van de wijnen ligt erg hoog in New Zealand, dat kunnen we zonder meer vaststellen. Niet gek dat de wijnen kostbaar zijn, want ze moeten van de andere kant van de wereld komen. Daar wringt zich ook wel een beetje de schoen, want in Europa kunnen we bijna altijd concurrerend kopen. Ik ben onder de indruk van de wijnkwaliteit in een nog betrekkelijk jong wijnland. Decanter zou wel eens helemaal gelijk kunnen hebben: ze staan op de drempel van faam.

13 Franse AOC’s met wijnen van Protestantse Sjiek naar Rooms en Rijk

Géén 13 streken want het bleek toch moeilijk dan aan 12 mooie wijnen te komen, begint Adam de avond. Maar met 13 verschillende AOCs bleek het heel goed te lukken! We beginnen met twee mooie wijnen: een minerale Chablis 2005 van W. Fèvre (“de eerste lekkere Chablis die ik ooit heb gedronken”, aldus Kees); en een wat minder intense, meer houtgetypeerde Bourgogne 2007 van Michelot. De Chablis is er nog helemaal, met na de vuursteenaroma’s een vrij volle aanzet, véél smaak en zuren die het geheel fris houden. De Bourgogne heeft het daarna wat moeilijker, komt wat diepte en lengte tekort om te imponeren maar is zeker een leuk glas.

Veel discussie over één van de wijnen in de eerste rode serie. Is hij over de top of niet? Ik vond van wel en vond Noël en Nello aan mijn zijde. Een aantal andere proevers vindt de wijn daarentegen juist mooi op dronk. Duidelijk evolutie in de kleur die naar granaatrood neigt, hars, hout en een notige neus maken dat mijn eerste indruk is dat de wijn niet zuiver of op zijn minst op z’n retour is. Door het wegvallen van het fruit komt hij op mij wat zuur en stroef over. Het blijkt te gaan over de Beaune Grèves 1er Cru, van Dufouleur Père et Fils uit 1998.

Drie Bordeauxwijnen in de volgende serie, plus daarna van de tweede wijn (Chateau Clarke, Listrac-Médoc) nog een extra jaargang. De meeste proevers prefereren de 2004 (frisser) boven de 2003 (stroever). Ook de Chateau Fontenil uit 2001, met de zwierige handtekening van Michel Rolland prominent op het etiket, weet de meeste proevers voor zich in te nemen, met zijn typische aroma’s van zwarte bessen, een vleugje paprika en wat potlood. Ik zelf herken wel ‘protestantse sjiek’ van de Bordeaux, maar weet de ‘rijke roomse’ serie die hierná komt toch meer te waarderen: de Gigondas 2003 van Les Failles en de Châteauneuf-du-Pape 1998 van La Nerthe. Beide wulpse wijnen, licht van kleur, de Gigondas ontleent zijn kracht en impact wel voor een deel aan de 14,5% alcohol, maar het kan mij niet deren. Mooie neus van in alcohol gedrenkt fruit, lijm, zacht, sappig, en dan dus wel een ietwat alcoholische afdronk. De La Nerthe is dan meer in balans, met net een plukje minder alcohol (14%), ook weer warm en zwoel, een lichte thee-impressie. Lekker!

Dan een serie met drie nogal ‘individuele’ of karaktervolle wijnen: de stallig-krachtige Faugères van Estanilles, 2001, de behoorlijk geparfumeerde (sinaasappel wordt genoemd) en klassiek-gestructureerde Prince Probus cuvée 1995 van Clos Triguedina (foto), die we vorige week ook proefden, én het hartediefje van Adam, de La Sellerie Minervois 2006 van Pique Perlou. Inderdaad erg indrukwekkend, met name aromatisch. In mijn aantekeningen staat “Is dit Frans? Of Italiaans?” Want: lekkere chemische neus (ja, dat kan dus), lijm, veel kersen. Fris en behoorlijk wat tannines, rijper voor mij dan die van de Prince Probus. De intensiteit zal komen van de bijna 100 jaar oude carignanstokken waarvan deze wijn gemaakt is.

Verslag en aantekeningen Rob van Ginneken

Geslaagde maidenproeverij toont staalkaart van France Sud Ouest

Het is de eerste proeverij, de maiden proeverij, van Dimph en Jac Oerlemans. “Zijn jullie het nou altijd eens over de smaak van de wijnen?”, vraagt Hans met pretogen, nooit te beroerd om een plagerige vraag te stellen. De vraag brengt Dimph en Jac géén moment van hun stuk, zo krijg ik de indruk, ook al is het antwoord: “Neuh, toch niet.” Op deze proefavond maken we een rondreis door Sud Ouest, de streek waar Dimph en Jac hun hart aan hebben verpand. Ik vind het een geweldig boeiende proeverij met échte liefhebberswijnen, uit o.a. de Côtes de Gascogne en Saint Mont. De laatste is een heuse Vin Délimité de Qualité Superieur, de tussenstap van vin de pays naar apellation controlee, die nu minder dan 2% van de wijngaarden in Frankrijk omvat. Ik heb dat altijd sympathieke wijnen gevonden. We proeven een serie wit (Côtes de Gascogne) en drie series rood (Madiran, Saint Mont en Montravel, Cahors). En sluiten af met de favoriete port bij de kaas.

Domaine de Tariquet 2008, Côtes de Gascogne, cuvee Coté
Drie wijnen van hetzelfde domein staan naast elkaar, een chardonnay, een chardonnay/sauvignon en cuvee les 4 cepages. De waarderingen van de proevers lopen uiteen, slechts enkelen waarderen deze cuvee Coté van chardonnay/sauvignon als beste. Ik ben onder de indruk van dit glas, met een uitwaaierend bouquet waarin een veldboeket bloemen, kruisbes, brandnetels en later ook nog vuursteen en terroir. De smaak karakteriseert zich door stevige zuren en amandel in de smaak. Een heel boeiend glas wijn, dat ik liever als eetwijn kwalificeer dan als aperitief- of terraswijn.

Arte Benedicte 2005, vieilles vignes, Madiran
Gemaakt van 70% tannat, 15% cabernet sauvignon en 10% pinenc. De wijn heeft een nagenoeg zwarte kleur, met ontwikkeling aan de rand. De neus is open en ruikt aangenaam naar kandij, eaux de vie, morellenkersen en kruiden. Ik vind het een eerlijke wijn, type what you see is what you get. Goed concentraat, boerse wijn. ‘Gaat al de goede kant op’ staat in mijn aantekeningen, daarmee doelend op de tannines die aan het afbouwen zijn.

Plénitude 2006, Madiran
Oef, wat een fraai glas. Met een wat ‘gek’ metalen etiket, ook in de wijnwereld moet je rare fratsen uithalen om op te vallen. Maar als ik deze wijn weer herken en tegenkom, wil ik graag een flesje meenemen. Bijna zwarte kleur. Een rijke neus met vanille en leer. De aanzet vind ik fluwelig, het concentraat nog net iets beter dan de Arte Benedicte en ook veel rondeur. Pittig glas van 80% tannat en 20 cabernet sauvignon.

Monastère de Saint-Mont 2005, Saint Mont
Coupe de Coeur (=hartendiefje) in de Guide Hachette. Deze VDQS wijn is erg prettig, zegt David, die de expressieve neus met koffiebonen kan waarderen. Ik ruik aanvankelijk paardenstal, zelfs poep, in de neus, cederhout ook, later een rubbertje. Rijke neus. Bittere chocolade is een van de smaakcomponenten met een goed concentraat. Heerlijk liefhebbersglas, echt iets voor de liefhebbers, etikettenkopers gaan hier (gelukkig) aan voorbij.

Château Laurelie 2005, cuvee Comtesse de Segur, Montravel
Diepzwarte kleur nog met enige ontwikkeling aan de rand, ik ruik sigarenkistjes en daarna ook gronderigheid/terroir. David noemt de wijn bonkig, dat klopt wel, het is een typische oplegwijn die pas met de jaren zich iets soepeler zal gaan tonen. In de smaak zitten nog veel bitters (die vast afbouwen met een mooie entrecote), en rondeur waardoor de wijn nu ook charmes toont. In deze wijn zit 30% malbec, 10% cabernet franc en 60% merlot.

Clos Triguedina 1998, Cahors (uit magnum)
Gemaakt van 100% cot (malbec) moet deze wijn jong knoeperhard zijn geweest. Maar nu is de wijn mooi open en op dronk. In de neus rozemarijn en pruimentaart. Richard noemt kruiden en fruit in de neus en de lange smaak in de mond. Die smaak is écht heel fraai: sappige aandronk, veel rondeur, goede balans en amandelbitter in de afdronk.

Clos Triguedina 1998, cuvee Prince Probus, Cahors (uit magnum)
Ook van 100% cot. Er zijn proevers (Noël, Rob) die de reguliere wijn prefereren. Maar ik vind deze cuvee nóg mooier. Richard beschrijft de wijn als klassiek: een statige neus met inkt en laurier, een smaak met veel kracht. De rand van het wijnglas laat wat tuilé zien. Koffie en mint in de neus, kardemom kruiden ook, een rijke neus. Zachte en soepele aanzet, sappige rondeur, een heel aangenaam en goed doordrinkbaar glas wijn. Hartendiefje van Dimph.

Hans zijn vraag aan het begin, krijgt ook antwoord gedurende de avond… Dimph kijkt af en toe verwachtingsvol opzij en krijgt precies de gevraagde informatie van Jac uit de documentatie. Genoeglijk knikken, blikken van herkenning, goedkeurend gehum. Op deze avond zijn Jac en Dimph ultiem op elkaar ingespeeld, een mooie maidenproeverij sluiten we af met applaus. Meer informatie over Clos Triguedina: http://www.thewinedoctor.com/southwest/triguedina.shtml

Slim opgezette “Ontdek je plekje” proeverij maakt proevers radeloos

Rob van Ginneken zet ons verschillende series wijn voor en wij mogen – de flessen zijn geblindeerd - raden uit welk gebied de wijnen komen. De indrinker en de eerst vier series komen uit één regio/gebied. Je denkt natuurlijk… dat is te doen en we zullen het wel raden bij de eerste of tweede serie, ervan uitgaande dat het een bekend gebied is. Nou, ik moet zeggen dat valt dus niet mee. Als complete proeversgroep beslissen we welke regio we invullen.

Bij de indrinker worden Australië, Italië, Spanje en Portugal genoemd. We vullen Catalonië in. Fout!

1e serie: Italië, Argentinië, Zuid Afrika en Frankrijk. Als groep besluiten we: Languedoc. Fout!!

2e serie: Californië of Zuid Afrika. We kiezen samen Zuid Afrika. Fout!!!

De frustratie bij ons is steeds groter, net als de glimlach van Rob.

3e serie: Italië en Rhône. Hans noemt bij de 2e serie al Rhône, maar op dat moment worden we het niet eens met elkaar. Nu gelukkig wel. Het is Rhône.

Cote Rotie 2005, Madiniere, Yves Cuilleron
Noël beschrijft de kleur als karmijnrood. Ik ruik kersen, bessen en koffie. De neus heeft veel kruiden met flink wat peper. Dit doet mij denken aan een mooi vochtig herfstbos. Dit is toch Syrah? Dat heb ik dan gelukkig goed. De wijn heeft een strenge aanzet met nog flink wat tannine. Er zijn mooie zuren en een klein bittertje aanwezig. De afdronk is mooi elegant. Erg mooi begin van de avond!

In de 2e serie staan drie Châteauneuf-du-Pape’s naast elkaar van oude stokken.

Clos des Brusquieres 2000, Châteauneuf du Pape
Gemaakt van gemiddeld 75 jaar oude grenachestokken (80% grenache, 10% syrah en 10% mourverdre). In de neus: kersen en zwarte bessen. Ik hoor Noël mint zeggen. In de mond proef ik weer kersen en zwarte bessen met heerlijk cederhout en zoete tabak. De wijn heeft een zachte aanzet, bittertje, aangename zuren en een lekkere frisheid. Hele mooi wijn en voor mij de mooiste van deze serie.

Berthet-Rayne 2007, Châteauneuf du Pape
Kleine neus met bouillon, eiken en koffie. Harde aanzet en flink wat tannine. Ik schrijf op: te jong. Volgens RP moet je deze wijn wel nuttigen binnen 10 jaar.

Tardieu-Laurent 2007, Châteauneuf du Pape
In de neus stof, tijm, chocolade, kersen en iets floraals. De smaak is rokerig met chocolade en donker rood fruit. De wijn is stevig en ook hier zijn de tannine nog hoog. Hier schrijf ik ook weer te jong maar duidelijk een wijn met potentie.

In de 3e serie

Cornas 2007, Les Mejeans, Jean-Luc Colombo
Kleur, donker paars. Ik ruik kersen, zwarte bessen, tikkie lijm en eikenhout. De neus is romig en er zit veel fruit in. Ik proef veel fruit en de wijn is lekker fris. Aangename tannine en lekkere zuren. Mooie wijn en tevens hartendiefje van Rob.

Domaine Raspail-Ay, Gigondas 2007
In eerste instantie gesloten in de neus, daarna ruik ik flink wat kruiden waar het tijm overheerst (deze avond al diverse keren tijm opgeschreven, is dit typisch iets voor Rhône?) De neus doet ook zoet aan. De wijn heeft veel fruit en komt bij mij nog streng over.

In de laatste serie krijgen we 3x wit uit een andere regio/gebied. We gaan naar Duitsland. De proevers raden het gebied niet, maar dat is voor velen een nog onbekend gebied: Mittelrhein. Rob en Berry hebben dit gebied bezocht en werden verrast dat ze hier mooie wijnen maken voor een mooi prijs.

Matthias Muller, Bopparder Hamm Mandelstein ‘MM’ 2009 Riesling Spatlese Feinherb
In de neus perzik, mint, citrus, frisheid en iets kruidigs. De wijn heeft een mooie zoete aanzet met in de smaak appeltjes. Daarna lekkere frisse zuren. Mooie wijn!

Weingart Schloss Furstenberg 2008 Riesling Kabinett
Ik ruik appels, honing, stro, petrol. Je proeft veel fruit en wat ik erg mooi vind is dat het zoet/zuur verweven is. Het zoet/zuur speelt hier een spel met elkaar. Heerlijk!!

Matthias Muller, Bopparder Hamm Ohlenberg 2006 Riesling Beerenauslese
Meteen duidelijk in de neus dat we hier te maken hebben met een zoetere wijn dan de andere 2 uit de serie. Ik ruik zoete appels, honing, hooi en een beetje lijm. Heerlijke zoete aanzet waar de honing en zoete appels terug komen. Later in de afdronk komen de mooie zuren naar voren. Prachtige wijn! Hartendiefje van Rob.

Het is een zeer mooie maar ook vooral een zeer leerzame avond. Radeloze proevers, zich realiserend welke rijkdom Rhône te bieden heeft. De eerste beste keer dat ik weer tijm ruik, dan denk ik……… Rhône!

Verslag en proefnotities Berry Marinussen

Foto boven artikel: bliksem boven Chateauneuf du Pape

Moezel en de schoonheid van imperfectie

Bij wijnen is het vaak zo dat de schoonheid van imperfectie spannender en aantrekkelijker is dan een wijn die volmaakt is. Een wijn met een krasje is gewoon interessanter. Misschien schuilt hierin ook wel een antwoord waarom de Brabantse Wijnsociëteit al dertig jaar wekelijkse proeverijen organiseert: we zijn helemaal niet op zoek naar dè ultieme wijn, maar waarderen juist de zoektocht naar originaliteit en authenticiteit. En daar kun je eindeloos over dialogiseren. Zo kende de proefavond met zestien rieslings uit de Moezel van David Koenen bij het bespreken van de wijnen enkele filosofische momenten. Het blijkt niet zo gemakkelijk om alle nuances die de riesling druif karakteriseert terug te proeven en te duiden. Zeker is dat de geoefende wijnliefhebber héél vaak een riesling liefhebber is, want het is een geweldige druif met vele gezichten. Als we daarbij ook nog kunnen redetwisten over moderne stijl of traditionalisten, over het proeven van de zuurgraad in de wijn, restsuikers, enz. dan hebben we een topavond. En dat was de Moezel proeverij. Met hieronder een impressie van de betere wijnen.

2009 Forstmeister Geltz Zilliken Riesling

Mooi om te zien wat dit Saar domein op zijn bijna eenvoudigste niveau van Riesling maakt: Noël ruikt perzik en abrikoos, ikzelf jasmijn en warempel een tabaksimpressie. De wijn heeft een hoge zuurgraad, pietsie zoet en mooi concentraat. Toos ruikt exotisch fruit en prijst de elegantie van deze wijn. Ik lees op de website van de importeur dat wijnschrijver John Gilman deze wijn tot 2025 geeft. Hoe-dan-ook: geweldige prijs/kwaliteit verhouding.

2003 Markus Molitor Zeltinger Sonnenuhr Spätlese

Wie moeite heeft met de jonge rieslings, kan aan dit glas zijn hart ophalen. Het is de eerste wijn van de avond waar ik een ‘wow’ ervaring heb. Adam ruikt petrol in de neus, die zich doorzet in de smaak. Geelgroene kleur en dan een enorm rijke neus met wat bloemen, mineralen en kruidigheid. De neus heeft ook romigheid ontwikkeld, in de smaak roomboterbabbelaars en zo staat in mijn aantekeningen: érrug lekker.

2007 Weiser-Kunstler Enkircher Ellergrub Riesling Kabinett
Adam schrijft de wijn een petrolneusje en mooie zuren toe. Ik ben onder de indruk van de prachtbalans: dit is een voleptueuze wijn met véél rondeur, jong nog, hoge zuurgraad. Onze Amerikaanse vriend RP kent 88 punten toe.

2001 Jos Christoffel Urziger Wurzgarten Riesling Spätlese

Either you love it, or you hate it, zegt David van deze wijn. En jawel: prompt slaat de vlam in de pan bij de discussie over de wijn. Jan ruikt petroleum en lodaline, lychees en een chemisch trekje. Richard zegt het mooie spel tussen zuur en zoet enorm te waarderen. Hans L. zegt dat deze ‘imperfecte’ wijn intrigeert. Welke wijn heeft nou een combinatie van lelies en benzine in zijn neus? Mij valt de machinefabriek-achtige neus op, waarin olie-impressies. Ook wat carameltonen. Sappig met goede zuren, géén allemansvriend staat nog in mijn aantekeningen. Een wijn met een goede balans, typisch een wijndrinkers-wijn.

2007 Ansgar Clusserath Trittenheimer Apotheke Riesling Spätlese

Dit is voor mij dè wijn van de avond: goudkleurige impressie en vooral kristalhelder. Jan ruikt veldbloemen, gemaaid gras, hooi en graan. Dit is een ganzenleverwijn is zijn slotsom. De neus is fabelachtig, een expressieve bloementuin met een complexe neus, wow! Madeliefjes. Rondeur, hap sap, fraaie zuren/bitter combinatie, zéér indrukwekkende waanzinnig mooie balans. Voor mij de maximale ***-sterren. (RP 92)

2001 Jos Christoffel Urziger Wurzgarten Riesling Auslese ***

Hier kan ik meer waardering voor opbrengen dan voor de in mijn ogen toch wat moeilijke spätlese van dezelfde maker. Truffel en mineralen in de neus. Richard noemt de wijn beschaafd en subtiel, Claartje roemt de honing en bloemen afdronk. De wijn heeft roomboterbabbelaar in de smaak, die vol is, veel rondeur heeft en sappig smaakt.

Ornellaia 2001 imponeert

Paul Heemskerk stelde een proeverij samen met als motto ‘hetzelfde’. In de eerste serie twee witte Rhone wijnen, daarna drie witte Duitse wijnen, gevolgd door twee rode wijnen uit 2006, drie rode wijnen uit 2001 en afgesloten met twee Franse dessertwijnen. We geven deze avond ook punten. Ik vind dat altijd een tikje confronterend. Omdat we blind proeven is het wel fair. Paul vraagt ook naar de veronderstelde prijs van een wijn. Ook al confronterend. Soms ligt de veronderstelde prijs op de helft van wat een wijn werkelijk kost. Vaak is de wetenschap wát je proeft en hoe bijzonder zo’n wijn is een belangrijk onderdeel van de waardering van een wijn. Prijzen noemen bij blindproeven is daarom enorm lastig.

Condrieu St. Cosme 2008
Deze witte Rhône wijn werd gemaakt van viognier en rijpte 8 maanden (50% nieuw hout, 25% gebruikt hout en 25% op rvs tank). Wil ruikt het hout naast rokerige tonen en geeft aan dit een echte eetwijn te vinden. Ronald ruikt ananas en honing, de wijn heeft een flinke body. Mijn waardering is 14 uit 20 punten. Groengele kleur, een neus met mineralen, vuursteen, erg expressief. Een zoetje in de aanzet van de aandronk, boterige tonen, de wijn geeft zich al heel mooi en hangt fraai na.

Wehlener Sonnenuhr 2007, Dr. Loosen, Riesling Spätlese
Deze moezelwijn geef ik 16 uit 20 punten, de wijn staat naast een mooie Scheurebe uit Frankenland en klassevolle Sylvaner uit eveneens Frankenland. De moezelwijn heeft het grote voordeel van zijn directe charme. De wijn is kristalhelder, de neus heeft een piepklein chemisch toontje naast ontzettend veel boter en hooi. De aanzet is duidelijk zoet, maar die is ingekapseld in veel rondeur, enorme elegantie en een prachtige balans. Wat zijn die Moezel Riesling ongelofelijk prachtige klassieke wijnen! Paul geeft ook aan hier nooit genoeg van te krijgen.

Château Peyrelongue 2006, Saint Emilion Grand Cru (uit magnum)
Deze wijn stond naast een Raimat Clos Abadilia 2006. De wijn is gemaakt van 70% merlot, aangevuld met gelijke delen cabernet franc en cabernet sauvignon. Waardering van mij is 14 uit 20 punten. Aan deze wijn is veel te ontdekken, zoals koffie, chocolade, leer en laurier (Peter vdE), koffie, tabak en aardse tonen (Claartje) en zwart fruit en drop (Dimph). De kleur is paarsbruin, fruitgedomineerde wijn met vuursteen en zoethout, tikje stoffig, straffe wijn met veel inhoud, fraai bittertje. Geen allemansvriend staat in mijn aantekeningen, maar die indruk is later op de avond volledig weg als de wijn flink wat lucht heeft gehad. De wijn drinken we nu gewoon nog iets te jong en dan heb je te maken met tannines en straffe tonen.

Le Serre Nuove dell’Ornellaia 2001, Bolgheri
Op de foto staat Ornellaia, de foto is gemaakt bij het bezoek van onze societeit in 2006. Vorige week (streek en druif herkennen, avond van Nello) dronken we de wijn uit 2006. Nu dus vijf jaar ouder. Wat doet dat met de wijn, die gemaakt is uit merendeels cabernet sauvignon (70%) aangevuld met merlot (30%). Ik geef de wijn 16 uit 20 punten. Een kardinaalrood randje omlijst een diepzwartrode kleur, de neus heeft ontzettend veel om te ontdekken: morelkersen en kruiden, héél intens en heel open. Leer en tabak als de wijn wat langer in het glas staat. David ruikt drop, bouillon en drukwerk. Ook ruikt hij zoete uien en rabarber. Rob benoemt een potloodimpressie en inkt. 90 punten Winespectator. Geweldig mooi glas.

Ornellaia 2001, Bolgheri
Tja, dit is de wijn van de avond! 17,5 punten geef ik uit 20. Ik hoorde veel 19 punten waarderingen. Dit is een veel gelauwerde wijn. 94 punten Wine Advocate, 95 punten Wine Spectator, de maximale score van de Gambero Rosso: Tri Bicchieri. Dofbruine rand bij een zwartrode ondoorzichtige kleur. Ik dacht sangiovese te ruiken, mispoes, de wijn is gemaakt van een klassieke Bordeaux blend: 60% cabernet sauvignon, 22% merlot, 14% cabernet franc en 4% petit verdot. Een zéér complexe neus met herfstbos tonen, leer en tabak. Rob noemt stalgeuren en is onder de indruk dat alle onderdelen van deze wijn zo mooi zijn versmolten. David ruikt kruiden, pruimedanten, chocolade, vijgen en roemt het fruit in de wijn. Een complexe smaak met SUPER elegantie, goed ingekapseld nieuw hout, imponerende wijn! Feestje om te kunnen proeven.

Vouvray 2005, Château Gaudrelle, Cuvee Personelle, Monmousseau
Deze wijn van chenin blanc stond naast een botytris gedomineerde vettige Sauternes. Ik krijg de indruk dat de meeste proevers de voorkeur geven aan deze elegante wijn uit de Loire. Perzik in de neus, volstrekt elegant en met veel fruit. Kindermoord om nu te drinken, want na tien, vijftien jaar, komt deze wijn pas echt los. Jan ruikt appelbloesem, vers nieuw boomblad, honing en lychees. Verfijnd glas dessertwijn. Hier ben ik vergeten punten aan toe te kennen.

Het is een memorabele proefavond.

Streek en druif herkennen

We proeven zes series wijn: een witte serie, vier rode series en weer een witte serie. Want witte wijn past beter bij de kaas en coppa, zegt Nello. We mogen de streek en de druif herkennen. Dat gaat best wel, maar één wijn herkennen jullie nooit, aldus Nello Pischedda. De optimist. Aan het eind van de avond constateren we dat het toch wel érg lastig is. Niet zo gek met druiven als ansonica, mencia, refosco, obaideh en merwah. Een leerzame avond met verschillende toppertjes. Hieronder staat een selectie.

Viognier 2009, Cuilleron, Vin de Pays Collines Rhodannienes

Deze witte wijn staat naast een Toscaanse Ansonica, die heel vief en levendig is. Deze wijn van de viognier druif heeft wat citrus in de neus, licht vanille (houtrijping) en kruiden. Richard ruikt perzik, mineralen en caramel. De smaak is medium geconcentreerd en de wijn heeft zeer aanwezige maar prettige bitters.

Gotin del Risc 2005, Essencia, Bodega del Abad, Bierzo
Dimph ruikt tabak en roemt de zachte smaak, Berry prijst de verwevenheid van het hout in de wijn. De wijn heeft nog een paarse rand. Dit is 100% mencia, die geeft een neus van morel, nogal geparfumeerd. De wijn smaakt heel plezierig, rond en is toch hoog in de zuren. Een intens glas Spaanse wijn.

Château Musar 2002, Bakaa Valei, Libanon
Het Engelse wijntijdschrift Decanter is van betekenis voor dit domein. Serge Hochar werd in 1984 de allereerste Decanter Man of the Year, een erkenning voor grote persoonlijkheden in de wijnwereld. Zijn vader – die lang in Frankrijk verbleef – was in 1930 de stichter van Château Musar. Serge is in 1939 geboren in Beiroet, hij studeerde oenologie in Bordeaux en werd op 25-jarige leeftijd verantwoordelijk voor het wijnmaken. Het domein ligt zo’n 30 kilometer ten oosten van Beiroet in de Bekaa Valei. Chateau Musar omvat 180 hectares, waar een strikt beperkte opbrengst van 35 hl/ha wordt geoogst. De druivensamenstelling varieert van jaar tot jaar, daarom kunnen de wijnen enorm verschillen. Deze 2002 is samengesteld uit cabernet sauvignon, carignan en cinsault. Hartendiefje van Nello. Ik zie dakpannenbruin in het glas en daar hou ik van. De wijn is dof, maar dat kan komen door de droesem en ik voor deze wijn aan het eind van de kring zit. De neus heeft pruimedanten, een licht rubbertje en ook cederhout. Later komt er ook een geur van vuursteen en terroir vrij. Adam roemt de stalneus en lange afdronk. Paul zegt een zoete aanzet te proeven, peperige neus, noemt het een wijn met pit. De wijn is sappig, vrij hoog in alcohol en heeft veel rondeur. Daarom is het nu al een lekkere wijn. Kindermoord, zegt Nello, deze wijn moet een jaar of vijftien rijpen en dan komt de wijn op dronk. Hij proefde de witte wijn uit 1969 en was daarvan onder de indruk. Aan het eind van de avond proefden wij de witte wijn van Château Musar uit 2001 – gemaakt van Obaideh en Merwah – en die mag er best zijn! Citroen in de neus, sappige en frivole smaak met een piepklein zoetje. En toch ook hoge bittergraad, maar over all een heel goed gebalanceerde en prettige wijn.

Château Moulinet 2006, Pomerol
Bij het uitwerken van mijn aantekeningen zie ik dat Nello deze wijn in maart ook inzette. Strenge wijn met bittertje, te jong. Schreef ik toen. Of het aan de line up ligt… Of de wijn zich verder geopend heeft in een half jaar tijd… Of er flesverschil is…. Of het ligt aan mijn smaak… Nu was ik van deze wijn (samen met Musar) het meest onder de indruk. Edel, rijk en rijp! is mijn eerste indruk bij de neus. Fantastisch mooi verweven hout. Voleptueuze wijn met geweldige rondeur en elegantie, bittertje, dit is SUPER sap.

Le Serre Nuove dell’Ornellaia 2006, Bolgheri
De wijn is gemaakt van 50% merlot, 35% cabernet sauvignon, 9% cabernet franc en 6% petit verdot. De neus heeft cassis en caramel, mineralen ook. Ik vind de wijn wat boerser overkomen dan de Pomerol, een wijn met enorm veel souplesse, rondeur en mooi nahangend. 94/100 punten van Wine Advocate.

Côte Rotie 2007, Terres Sombres, Cuilleron
Hartendiefje van Nello. Kersen-in-het-kwadraat. Sappige wijn, elegant en prettig, fluwelig zelfs. Mooi ingekapselde vanille, zeer expressief. 92/100 punten Wine Spectator

Heerlijke proefavond.

Herken de wijn: multiple choice

Mijn eigen proeverij biedt de gelegenheid om eens wat wijnen van bijzondere druiven te laten proeven: Mavrud, Rubin, Touriga Nacional, Touriga Franca en een combinatie van Italiaanse rassen Montepulciano, Primitivo, Negroamao en Malvasia met Sangiovese. Dat doen we in een blinde proeverij met multiple choice keuze uit landen. David Koenen heeft de proefnotities geschreven (bedankt!) én zes wijnen uitgekozen voor de website. Hij prefereert de wijnen uit de klassieke Franse gebieden boven de vondsten uit Bulgarije, Portugal of Argentinië. In de laatste serie gaan de voorkeuren echter niet naar Franse wijn. De laatste serie gerijpte wijnen zijn 14 tot 17 jaar oud. Bij stemming blijken twee leden Leoville Las Cases als beste wijn te zien, Torres Black Label is voor acht proevers de beste wijn en acht proevers prefereren de Ridge Santa Cruz (hierboven staat een foto van de wijngaard). Opmerkelijk zijn de namen van de druiven die in de laatste serie over tafel vliegen: tempranillo, nebbiolo, nee… álle wijnen zijn cabernet sauvignon gedomineerd. Die Ridge vind ik zelf fabelachtig, het was in de wijnkelder mijn eerste en enige fles uit Californië – dat wel eens ná Bordeaux het tweede thuis van de cabernet sauvignon wordt genoemd.

Proefnotities David Koenen

2007 Frederic Mabileau, Cuvee Coutures, Saint Nicolas de Bourgueil (cabernet franc)
Naast de meer fruitgedomineerde wijnen in deze serie lijkt de wijn in dit glas wat boerser en minder gepolijst te zijn. Ik ruik rode bessen en leisteen. Ook wat hooi en vochtige klei. Deze wijn heeft nou echt een mooie, terroir-getypeerde neus. Er zijn heel duidelijk ook tonen van rode paprika aanwezig. Als ik dan een slokje neem is er toch veel meer elegantie dan aanvankelijk verwacht. Het houtgebruik is van grote klasse; heel subtiel en mooi complex zit het verweven in de smaakstructuren van de wijn.

2003 Chateau de Hureau, Cuvee Lisagathe, Saumur Champigny (cabernet franc)
De kleur van deze wijn is te omschrijven als somber rood. Wat bruinreflexen zijn waarneembaar. Dan verwacht je als je aan het ruiken slaat geen uitbundige fruittonen en dat klopt hier ook wel. De neus doet een beetje stroperig aan, ik ruik daarnaast nootjes en vindt het aanvankelijk allemaal een tikje bedompt overkomen. Met wat meer lucht in het glas verovert deze wijn mij meer en meer. Tabak, fijn uitgerijpte, zachte tannines. In de mond is er een licht zoete, vrij dikke aanzet waarbij ik zomaar ineens aan Roosvicee moet denken. Ik schrijf op: ‘warm brooddeeg’. En ook: ‘ruikt als een warme zomerdag in de bossen’.

2000 Chateau Pineraie, Cuvee l’Authentique, Cahors (cot)
Deze wijn hangt met dikke tranen in het glas. De kleur is inktzwart/dieprood. De geur is overweldigend. Paardenstal! Met daarnaast ook vochtige aarde, bramen, laurier en chocolade. Zéér rijk en dik. Werkelijk prachtig op dronk nu, de smaak laat zich nog het beste omschrijven als mooi rijp en fruitig, maar die rijpe fruitigheid moet wel opboksen tegen een flinke dot hout, mest en prachtige espressotonen in de afdronk. Niet iedereen kan de krachtige en overrompelende aard van deze wijn goed verteren waardoor geconcludeerd kan worden dat dit een zeer karaktervolle wijn is, die wel in je straatje moet passen.

1993 Leoville Las Cases, 2e Grand Cru Classé, Saint Julien
De volgende wijn heeft een roodbruine rand. Het is duidelijk dat deze heer op leeftijd is. In de neus aanvankelijk vooral roest, bloed- en ijzertonen, welke later weer vervliegen. Daarna: een stoffige impressie, ceder, pruim en herfstbos. Na een klein slurpje noteer ik: vitaal! Prachtige wildwijn. Ik proef paddenstoeltjes en tabak. En ook zoethout. Klassiek gemaakte wijn. Het valt me op dat de wijn zijn piek heel vlot bereikt in mijn glas, om na 15 minuten weer net zo hard terug te lopen.

1995 Torres, Mas La Plana, Penedes
De kleur van deze wijn zit bijna tegen het cola-bruin aan. Wat een prachtige chocolade-achtige neus! Met daarnaast ook veel koffie en caramel. Ook ruik ik nog hele fijne balsamico tonen. Ik denk aan een zonnige herfstdag, waarbij de laatste warme zonnestralen van het jaar door het bladerdek van de bomen schijnen. Qua smaak zit het ook wel snor: een zeer fijne balans en een prachtige harmonie van allerlei smaakcomponenten zoals herfstbladeren, caramel en gebrande nootjes.

1996 Ridge Santa Cruz Mountains Estate, California
In het laatste proefglas van de avond trof ik een zeer vitale wijn die nog verreweg over het meeste fruit beschikte van de drie glazen in de laatste serie. De wijn heeft een mooie, dakpanrode kleur. De neus is simpelweg indrukwekkend te noemen. Rijk en voornaam met tonen van bosvruchten, earl grey en zelfs wat koperpoets. Dik, vol, prettig zoet en fraai uitgerijpt. Caramel en prettige, notige madeiratonen. Bloemetjes. En tenslotte, in de afdronk, een zachte bittertoon zoals zwarte olijven ze kunnen hebben. Heerlijk glas.