Bezoek aan Dyon: interessante line-ups

Deze keer proefde de wijnsociëteit niet op zijn vaste stek maar bij Vos & Partners Wijnkopers in Oosterhout. Dit is een van de grootste wijnimporteurs van Nederland en ons oud-lid van het eerste uur Dyon Beerens is er directeur. Dyon had voor ons een proeverij samengesteld met mooie wijnen van Vos & Partners, in series die weer eens duidelijk maakten dat blind proeven niet meevalt!

De indrinker Rueda Verdejo, Mantel Blanco 2008 wordt volgens Dyon veel ingezet als huiswijn in de betere horeca. Bleke kleur, mooie frisse neus die eerder aan Sauvignon Blanc doet denken. Friszure aanzet en krachtige maar vriendelijke smaak zonder scherpe randjes.

Een passende opstap naar een serie van drie opvallend bleke maar zéér verschillende sauvignon blancs. De Domaine de la Renaudie, Touraine 2007 (Loire) was aan zijn stuivende, grassige, beetje zweterige neus meteen herkenbaar als Sauvignon Blanc. Tikje zoete aanzet, kruisbes in de mond en een mooie afdronk. De warme Zuidafrikaan Bellingham Sauvignon/Semillon, Franschhoek 2008 riep verdeelde reacties op door zijn hout-, vanille- en mokka-tonen, de alcohol en de bitters. De mooie Nieuwzeelandse Saint Clair, Vicar’s Choice 2008, Marlborough, had een kleinere neus maar viel op door iets meer dikte, balans in zuren en bitters en de frisse rabarber-impressie.

In serie 2 nogmaals wit. De Pouilly Loché, Domaine Cordier, Mâcon 2007 was lichtgoudgeel met vanille, hout en bouillon in de neus, herkenbaar als een zachte romige elegant-zure chardonnay. Maar wijn 2? Helder goudgeel, exotische neus met perzik, abrikoos en passievrucht, tikje boenwas. Iets zoete aanzet maar mooie zuren, klein gistprikkeltje. Redelijk hoog in de alcohol, warm. Bij dit type neus denk ik altijd het eerst aan viognier, grenache blanc, marsanne, rousanne & muscat. Terecht, blijkt na het onthullen van de fles: de Bellingham, Fair Maiden, Franschhoek 2008 wordt gemaakt uit 6 druiven: chenin blanc, chardonnay, viognier, grenache blanc, verdejo en rousanne. Leuke wijn, complex, duidelijk nieuwe wereld maar toch fris. De derde witte wijn Château Brown, Blanc 2005 Pessac-Leognan is goudgeel, een rijke neus, iets sauvignon pipi-du-chat, ontwikkeld maar toch ook nog iets groens in de neus. Niet zo’n flinke zuren, veel bitters onderin en duidelijk complex. Sauvignon gedomineerd met 35% semillon.

Serie 3 is de lastigste serie van de avond. Cabernet Franc is het Leidmotiv, maar dat krijg je pas achteraf in de gaten. En dan wéét je dat je die paprika of dat staal had moeten proeven. Wat moet dat worden op de Prix Saint Hubert binnenkort? Bescheidenheid troef, vrees ik. Want dit zijn typische Prix wijnen: Cabernet Franc/Cot uit de Loire (Les Deux Tours, Marc Bredif 2007) , Cabernet Franc uit Friuli (Louisa 2006), Cabernet Franc/Cabernet Sauvignon uit Zuid-Afrika (Bellingham 2006). Alle drie mooie, elegante, niet zo zwaar gebouwde wijnen, op fruit gemaakt. De sappige Les Deux Tours valt op door de yoghurt en framboos in de neus die je aan Beaujolais doet denken. De Louisa is nog groen, met een iets zoete aanzet. De Bellingham is hoekiger en iets dikker maar hij valt vooral op door de geparfumeerde neus.

Serie 4 is herkenbaar Merlot gedomineerd. Drie jaargangen van één huis: Château La Fleur Cardinale, St. Emilion Grand Cru 2001, 2002 en 2003. De 2001 is helder donkerpurper, een mooie frisse neus met drop en rood fruit. Lekker sappig, nog wat stoffige tannines, mooie verfijnde zuren. Erg lekker. De verwantschap met de 2002 is duidelijk: helder donkerpurper, groenere, iets kleinere neus. Maar meer koffie en drop, tannines, lakritz achterin. Iets stevigere zuren maken ook van 2002 een mooie wijn. De 2003 heeft een heel ander karakter. Donkerder en doffer. Moderne neus, veel fruit. Te jong, veel tannines, tandplak. Warm, flinke bitters, hangt lang. Ondanks 2003 toch voldoende zuren dus, dus die balans komt er nog wel.

Lekkere wijnen in een interessante line-up. Dyon, hartelijk bedankt voor een fijne avond! En mijn favoriete wijnen van de avond? De Verdejo van Mantel, de Cabernet Franc/Cot van Bredif en de La Fleur Cardinale 2001.

Noël Geisen, verslag en proefnotities

Wijnen van Paul: discussie over blindproeven

Saint Aubin 2006 Premier Cru Les Cortons, Domaine Roux Père & Fils
Nee, geen thema, zei Paul Heemskerk. Ik ga gewoon lekkere wijnen schenken. Na de sappige bubbels van Cava Pupitre stonden twee witte wijnen in het glas, waarvan deze wijn mijn hart meteen won. Noël sprak zijn verbazing uit over de door hem gemiste zuren in de wijn en prikkelde een boeiende dialoog met zijn opmerking ‘dit is geen Paul wijn’. Ik denk dat de meningen fifty/fifty verdeeld waren, maar ik vond de zuren prima. Een klasse neus met véél vanille en karrenvrachten mineralen (lekker!). Briochebrood, gist. Goed concentraat en harmonie. Ik dacht aan een Meursault, maar het bleek dus een hele mooie Saint Aubin te zijn. Dit is een krachtpatser die mee kan doen aan een bodybuilding- toernooi.

Château Durfort-Vivens 2002, 2e Grand Cru Classé, Margaux
De wijngaarden van dit domein grenzen aan die van het wereldberoemde Château Margaux. Dat is altijd interessant. Wine Spectator geeft 93 punten aan Margaux 2002 en 87 punten aan deze Durfort-Vivens. Deze Cru presteerde niet altijd op hoog niveau en dan heb je al snel een matige reputatie. Inderdaad: een imago komt te voet en gaat te paard. Maar er is flink geïnvesteerd sinds de jaren negentig. Voor een fles Margaux van dit jaar betaalt de wijnliefhebber maar liefst tien keer zoveel als voor deze Durfort-Vivens. Naast Cos Labory 2002 Saint Estephe vond ik deze Margaux herkenbaar en net een fractie beter. Dat kwam vooral door de neus: heel elegant, rijk en met veel cederhout en een pietsie laurier. Zoete pijptabak ook. Elegante wijn met prima balans en goede zuren. Fijn glas.

Domaine Fery-Meunier 2000, Pommard Premier Cru Les Epenots
Kom, moet Paul hebben gedacht, laat ik gewoon eens Bourgogne naast Bordeaux zetten. Maar dan giet ik wel die dikbuikige fles even over in een rechte fles. Zo gezegd, zo gedaan. Lanessan 2000 was de andere wijn in deze serie. Claartje herkende meteen de pinot noir en zei ‘je mag deze wijnen niet vergelijken, want dan doe je er altijd één tekort’. Sympathieke opvatting! Toen de wijn werd onthuld, zei een oud proefkampioen gemaakt-bozig over het flesmysterie in Brabantse tongval: Gij zijt een v… rotzak. Claartje zag ik even glimlachen. Open neus met een prachtige expressie: heel elegant en met zoethout. Terroir ook. De smaak is ook elegant en verleidelijk. Drinkt heel fijn weg.

Les Pagodes de Cos 2003, Saint Estephe (2e wijn van Château Cos d’Estournel)
Voor mij één van de mooiste wijnen van de avond. Kersen-in-het-kwadraat. Cederhout in de neus. Dennennaalden. Tabak. Super harmonieuze smaak, stevig, nadert perfectie. Lang nahangend en zeker niet typisch voor 2003. Mooi. Erg mooi.

Château Troplong Mondot 2004, Saint Emilion, Grand Cru Classé
Net iets minder op dronk dan de Pagodes, maar waarschijnlijk met méér potentieel. Ik hoorde in mijn omgeving veel instemming bij deze wijn en zag blije gezichten van proevers die deze wijn óók in de kelder hebben liggen. De neus is nu ingetogen, ingekapseld hout. Drop. Romige wijn, zei Claartje (helemaal op dreef deze avond). Open neus met héél veel morellenkersen. Jodium. Gebrand hout. Zeer aangenaam mondcontact. Veelbelovend.

Badia a Passignano 2001, Chianti Classico Riserva, Antinori
Hier baalde ik dat ik de 100% sangiovese van deze Toscaan niet herkende. Maar dit is hoe-dan-ook wel een SUPERWIJN. De neus is compleet en complex: heel rijk met tonen van drop en laurier. Stallucht ook. Zeer complete wijn met heel veel rondeur en spel. Héél licht zoetje. Duidelijke kersenpitten afdronk. Mooiste wijn van de avond.

La Serre Nuove 2001, dell’ Ornellaia, Bolgheri
Terroir, duidelijk strengere wijn dan de voorgaande wijn. Superconcentraat dat resulteert in een gelikte en lekkere wijn. Stalimpressie in de neus. Perfecte balans, drinkt nu heel soepel. Proefde zalig bij een uitlopende Epoisses.

Château Gaudrelle 2005, Vouvray, Réserve Personelle, Monmousseau
Geparfumeerde neus met een waaier van impressies : perzik, abrikoos en honing. Zoete noten, amandelen. Kandijkoek. Meloen. Geweldig mooie balans, met een zoet/zuur balans om te zoenen. Niet stroperig, niet vet, maar elegant en verfijnd. Kostelijk half flesje top Vouvray waarmee de proefavond onder applaus werd afgesloten.

Koud versus warm

“Koud versus warm, dat snapt iedere wijndrinker”, zei Claartje Grielis thuis over het mysterieuze proefthema. We proefden blind 100% cepages, steeds uit een Europees land en uit een Nieuwe Wereld land. Buiten in- en uitdrinker stonden er zeven series van twee wijnen op tafel.

Domaine Paul Blanck 2007 Chasselas, Alsace
Niemand wist de druif te determineren. Als we denken in reputaties van druiven, dan heeft de chasselas geen cent om aan zijn kont te krabben. Toch een hele goede keuze van Claartje, om deze wijn als indrinker in te zetten. De chasselas is immers een prima wijn ‘pour commencer la gamme’, om de toonladder van wijnproeven te beginnen. De wijn is vief en fris op de tong, met een vrij hoge zuurgraad. Ik vind de neus prachtig, met limoen en evidente mineralentoets. ’n Pietsie zoet op de tong, die de wijn heel toegankelijk maakt. Héél knap gemaakt glas.

Nimbus Estate Sauvignon Blanc 2007, Vina Casablanca, Chili
Deze wijn stond naast een Dourthe nr. 1 Sauvignon Blanc uit Bordeaux, beiden goede wijnen. Toch gaf ik de voorkeur aan deze wijn, zeer herkenbaar sauvignon blanc: zelden zó duidelijk asperges geroken in een wijn. Asperges-in-het-kwadraat, dus. Nauwelijks kleur, glaslicht staat in mijn aantekeningen. De snoepzuurtjes in de smaak vond ik een duidelijke indicatie voor Nieuwe Wereld. Hoge zuurgraad, maar frivolere zuren dan de Franse wijn. Een Flirt-wijn!

Viré-Clissé 2007, Domaine Chanson, Bourgogne
Bij die andere klassieke witte druif, de chardonnay, won deze Franse wijn van een Round Hill Chardonnay uit Californië. Evolutie in de kleur. Héérlijke jasmijn tonen, dat ruikt fijn. Rokerig. Viooltjes. Mineralen, prachtneus. De evenwichtige wijn heeft een goede balans met een aangename mondtoets, voleptueus. De smaak is minder uitgesproken dan die fraaie neus.

GB Riesling ‘Sauvage’ 2007, Georg Breuer, Rheingau
Deze Duitse wijn kreeg de voorkeur boven een Mitchelton Blackwood Park Riesling uit Australië. Geen uitgesproken wijn, zelfs een moeilijk te determineren neus: een licht zeebriesje, meer niet. Wél duidelijke rieslingzuren. Uiteindelijk schreef ik op: elegant, maar tikje eendimensionaal, zeker gezien het fraaie jaar.

Cavia 2006, Cabernet Sauvignon, Antigal Bodegas y Viñedos, Mendoza, Argentinië
Deze Argentijnse allemansvriend won van een Franse pays d’Oc tegenstander. Geen fles voor huisvaders met teerbesnaarde pre-puber dochters, gezien de naam. Romige, ronde en fijne neus met veel framboosjes. Hoog in alcohol, maar die stoort niet, want de wijn is harmonieus, sappig. Commercieel én lekker glas.

Saint Joseph 2006, Syrah, Domaine Vidal-Fleury, Ampuis, Rhone
Een Mitchelton Syrah uit Australië stond in dezelfde serie. Ik viel voor de neus van deze Rhone wijn: cederhout, rood zomerfruit. Rijk. De neus is ook meteen het sterkste punt van de wijn, de smaak is niet zo complex, maar heeft sappige en aangename rondingen. Een lekkere wijn zonder meer van dit oude Franse familiedomein.

Blindproeven: alleen oefening baart kunst

Met het oog op twee weken vakantie (en dus niet proeven, sip) ontstond het idee om een tussentijdse oefenproeverij samen te stellen voor de blindproefwedstrijd Prix Saint Hubert. Alleen oefening baart kunst. Gerard stelde zijn proeftafel ter beschikking; de leden doken in de kelder om bijzondere flessen naar boven te halen. We proefden blind.

Pago del Vicario 2008 Vino de la Tierra de Castilla, Castilla-la-Mancha
Indrinker van Paul. En instinker. Want wie kan nou bevroeden dat dit een wit gevinifeerde 100% tempranillo wijn is… Hoogst curieus, deze wijn uit het land van Don Quichote. De neus heeft iets overrijps, iets raars. Maar ook heerlijke meloentonen, veel abrikoos. De smaak heeft veel rondeur, bitters én mooie zuren. Noten in de smaak. Fraai glas.

In de eerste serie stonden een Duitse wijn van Berry en een Noord-Italiaanse wijn van Noël naast elkaar.

Auriga 2004, Weingut Pfeffingen, Pfalz
Deze rode wijn van dit VDP-domein kreeg 22 maanden hout. Diepe kleur, romige neus met cederhout en morellenkersen, schitterend. Zoetje in de mond met een fluwelige textuur. De neus ontwikkelt een ruige expressieve stalimpressie. Prachtig glas waar je vrienden mee maakt. Gemaakt van spätburgunder én cabernet dorsa.

Maioli 2005, Anna Maria Abbona, Dolcetto di Dogliani, Piemonte
De wijn heeft het moeilijk na de eerste wijn, zei Noël. Maar uiteindelijk schreef ik bij beide wijnen twee *-sterren. De dolcetto uit Noord-Italië leek gesloten, maar daarna kwamen impressies van frambozen én Schotse pijptabak gearomatiseerd met kaneel. Duidelijk nog wat tannines en onderliggende kracht. Erg goed gemaakte wijn.

In de tweede serie stonden een Zuid-Oost Franse wijn van David en een Duitse wijn van Kees.

Domaine Sorin 2001, Bandol
Dakpannenbruine kleur. Héél veel hout in de neus met terroir. Natte herfstbladeren. Mooie belegen tertiaire tonen: kruiden en leer. Animaal ook. Fraaie bitters en goede balans. Liefhebbersglas uit de Provence.

Reichsrat Von Buhl 2006, Pfalz, Spätburgunder
Zéér lichte kleur, ziet er bijna als rosé uit. Bedwelmende neus met enorme stalimpressie. Mineralen. Complex. Zoetje in de aandronk en schitterende balans. Geweldige prestatie.

In de derde serie stonden een Noord-Italiaanse wijn van Peter en een Spaanse wijn van Rob.

Monchiero 2001, Barolo
Veel evolutie. Open neus met tabak, keien, vuursteen. Geen allemansvriend, deze wijn van nebbiolo, hoewel de wijn wel rondeur heeft en bepaald elegant is. Forse zuren, lange afdronk. Ik schreef in mijn boekje: dame die ondanks afstandelijkheid toch aantrekkingskracht uitoefent.

Celeste 2005, Torres, Ribera del Duero, Crianza, Tinta Fino
Edele neus met steeds wisselende impressies: koffie, mocca, kruiden, toffee, chocolade. Hap sap smaak met enorm veel rondeur. Geweldige charmeur.

In de slotserie stonden een Languedoc van Adam, een Pauillac van Gerard en een Rioja van Nello.

Saint Chinian 2003, Cuvee Les Terrasses Grillees, Moulinier
Rijke neus met morellen. Voor mij herkenbaar Languedoc syrah. Toffee. Veel terroir. Goede balans en een hap sap smaak: je verlangt naar iedere nieuwe slok. Mooi glas.

Les Hauts de Pontet Canet 2001, Pauillac, 2e wijn Château Pontet Canet
Paul herkende – zoals altijd, het is verduveld knap – de Pauillac. De geparfumeerde neus bracht allerlei associaties: animaal. En heel biologische geurexpressies bij mij: bloemkool, tuinbonen en Talisker-turf. De smaak van de wijn is vol, rond en mollig. Sappig glas.

Conde de Valdemar 2000, Grand Reserva, Rioja
‘t is al laat op de avond en mijn notities worden steeds poëtischer. Deze neus doet me denken aan terpetijn, ’n schildersatelier, en dat is niet slecht bedoeld. Zoethout. Sinaasappelschil. Later noteer ik: rozen, expressief. Berry herkent hier – knap –Rioja. Volstrekt in balans, geweldig harmonieus. Hangt lang na. Edel glas.