16.06.09, de dag dat we voor het eerst Le Pin drinken

Balorig, dat is misschien het juiste woord. Voor de stemming op deze proefavond. Het was een tikje rumoerig op de proefavond, zoals tijdens een laatste schooldag. Henk Vermeer gaf een van voorbeeldige documentatie voorziene proefavond. Verwachtingsvol bladerden de leden door twaalf A-viertjes. Het was Nello die toen voorzichtig informeerde: ‘Henk, zie ik dat nou dat goed… gaan we Le Pin proeven?’ Het antwoord luidde bevestigend. Nello keek gelukzalig (“Nooit eerder geproefd”). Niet iedereen was zich bewust van de magie van deze Pomerol. Voor de meesten van ons zal dit bij een once in a lifetime ervaring blijven.

Saint Veran 2007, Moillard-Grivot, Nuits-St.-Georges
De Montagny Premier Cru 2007 van Broillot waar deze wijn naast stond was heerlijk sappig maar ook zwaar houtgetypeerd. Nee, dan de neus van deze chardonnay. Citrus en een hele grote bloeiende struik jasmijn. Dat ruikt fijn! Een kwestie van smaak, maar die fruitneus vond ik super aangenaam. Heerlijke zuren en een tikje soepeler, mooie balans en goede nervositeit.

Château Fieuzal 1993, Pessac Leognan
Tuilé rand, dakpannenbruin dus. Veel proevers waardeerden Château du Tertre 1998 Margaux hoger. Die wijn was inderdaad liefelijker en had een tikje meer rondeur in de smaak. Maar Fieuzal bood een geweldige neus met een enorm breed palet van impressies: herfstbos, cederhout, laurier, mineralen. En na enige tijd kwam er een duidelijke truffelimpressie! Tutti frutti werd genoemd, en dat klopte ook. Soepele smaak, harmonieus, goed concentraat en volledig op dronk nu.

Château d’Armailhac 2004, Pauillac, 5e Grand Cru Classé
Morellenkersen in de neus, tamelijk geparfumeerd. Vanille ook. Aangenaam zoetje in een goed geconcentreerde smaak, hangt mooi na. Hiernaast proefden we hetzelfde domein van 1971, een hele belegen Dame, waarvan – heel curieus – de smaak nog stond als een huis.

Château La Louvière 2000, Pessac Leognan
Domein van André Lurton. Duvels mooi glas! Bruinontwikkeling. Aarde-tonen in de neus, duidelijk mineraliteit. Tikje stoffig, staat ook in mijn aantekeningen. Rondeur en karakter. Ik schreef op: toch nog een tikje vormelijk/streng, een wijn om Meneer tegen te zeggen. Vuursteen. Bittere chocolade, zei David. Hangt fraai na.

Château Lagrange 2003, Saint Julien, 3e Grand Cru Classé
Hartediefje van Henk. Perfecte combinatie van cederhout en zwoel fruit. Kruidige aandronk, sappig. Mineralen. Natuurlijk veel discussie over het jaar. Géén zuren, zegt de een. Te weinig zuren, zegt de ander. Veel móóie zuren, vind ik. Rob bracht uitkomst: deze wijn combineert een mooi zoetje mét zuren. Precies een reden waarom dit ook een van de Bordeaux is die hij waardeert. En dat wil wat zeggen…

Château Pichon Longueville Comtesse de Lalande 1987, Pauillac, 2e Grand Cru Classé
Tweeëntwintig jaar oud. Hier zie je waar een kundig wijnmaker in een lastig jaar toe in staat is. Het domein grenst aan het beroemde Château Latour. Bruine rand. Ik ben volledig verrast door deze wijn: de neus is nog enorm rijk met eucalyptus, drop, kersen en een vage ketjap impressie. Nu volstrekt mooi drinkend: rondeur en elegantie. Maar ook nog kracht en kruidigheid. Adam ruikt in de complexe neus ook nog veel mint.

Château Leoville Barton 2001, Saint Julien, 2e Grand Cru Classé
Een jaar geleden (september 2008) ook ingebracht door Henk. Zweem van rood zomerfruit en later mineralen. Laurier. Ik heb het gevoel dat de wijn nu iets meer gesloten is. Volle smaak met veel kracht en toch ook rond. Kracht en elegantie. Hartediefje van Henk.

Château Mouton Rotschild 1997, Pauillac, 1e Grand Cru Classé
Diepdondkere kleur. Edele neus, potloodslijpsel. Cederhout en terroir/mineralen. Licht drop. En je blijft steeds nieuwe dimensies ruiken: laurier, kruidigheid, tabak. Earl Grey thee. Na enige tijd ook kruiden. Smaak met flink wat zuren, drop en tabakstonen.

Château Le Pin 1991, Pomerol
Dit is een wijn met een verhaal. Twee hectares slechts meet de wijngaard. Wijnmaker Jacques Thienpont (foto). En terwijl er van de wereldberoemde Mouton Rothschild die we ernaast dronken maar liefst 29.000 kisten van 12 flessen worden gemaakt, is de productie van Le Pin slechts 600 kistjes van 12 flessen. Dat maakt de wijn zeldzaam en de prijzen enorm hoog. ’s Werelds duurste wijn noemen de Britse wijnkopers Berry Bros deze wijn. Château Vieux Chateau Certan van dezelfde eigenaar is een veel betere koop, merkt Henk droogjes op in de documentatie. Ik keek even naar 2005. Vieux Chateau Certan is nu te koop voor Euro 185. Bij Berry Bros kost een Le Pin 2005 nu Euro 2.270. Per fles, wel te verstaan. Een wijn met cultstatus, die gewild is bij de rijken der aarde. Le Pin staat op talloze wenslijstjes van wijnliefhebbers. En natuurlijk op die fameuze “100 flessen die je ooit gedronken moet hebben” lijstjes. Is dat nu zo’n sensationele ervaring, deze wijn drinken? Ik ben geneigd om bevestigend te antwoorden. Ik voel me heel sterfelijk als je zoiets moois drinkt. Denk toch altijd: Onze Lieve Heer op de knieën danken hiervoor. Want hoe proeft het dan? Hier komen de aantekeningen: Bruine kleur. Je ruikt en denkt meteen, hé, da’s een opmerkelijk afwijkende neus. Héél geparfumeerd. Ik ruik rozen en niet zo weinig ook. David noteert frambozensiroop, truffel. En dan de proef op de tong: volstrekt uitgebalanceerde wijn met een toffee-achtige rondeur, mollige structuur en veel verfijning. Milde wijn. Drie *-sterren. Het maximum. Bloedmooi. Inderdaad een once-in-a-lifetime-experience…

Zo sluiten we het voorjaarsseizoen 2009 op fabuleuze wijze af. Bedankt Henk!

Snuffelen naar authentieke wijnen is lonend

Auzells 2008, Costers del Segre, Tomàs Cusiné
Hans van der Horst werd getriggerd door een wijncolumn van Peter Nijdam in De Telegraaf. Hij stelde het grote verschil tussen matige kwaliteit in de supermarkt en uitstekend gevonden authentieke wijnen bij wijnhandelaren centraal. Hans stelde op basis van die column een proeverij samen met de ‘ondernemende jongens’ van Vojacek in Maastricht. Deze witte wijn is een combinatie van maar liefst tien druivensoorten (32% macabeu, 19% sauvignon blanc, 16% parellada, 10% viognier, 8% chardonnay, 8% muller thurgau, en verder: muscat, riesling, albariño en rousanne). Ik vond de neus van deze witte Spaanse wijn niet uitgesproken, maar de smaak heeft véél te bieden: vettig, voluptueus en goed concentraat. Wijn met veel bitters en rondeur. Heeft duidelijk veel zon gezien.

Chignin Bergeron 2007, Domaine La Combe des Grand Vignes, Vin de Savoie
Wijn van 100% rousanne, waar ik met stip voor viel. De neus heeft wat muscattonen, peer en meloen en is heel liefelijk. De wijn heeft een licht zoete aanzet en ook weer dat liefelijke. Zoet is de wijn ook op de tong, met veel rondeur. Dit is een heel knappe prestatie, deze wijn uit de Savoie. Ik ken alleen droge wijnen uit dit gebied. Dit is een heel milde witte wijn die het uitstekend zal doen bij gerechten zoals kip of kalkoenborst in roomsaus of blanquette de veau. Gastronomische wijn. Zie ook voor informatie over deze onbekende AOC:
http://www.wine-pages.com/guests/wink/savoie.htm

Le Petit Saint Vincent 2006, Saumur Champigny, Dominique Joseph
Cabernet Franc uit de Loire: ik ben liefhebber, maar het verbaast me altijd dat er zoveel proevers zijn die er hun vraagtekens bij hebben. Want kijk maar: diepdonkere kleur. Vuursteen, kersen en terroir in de neus, typisch cabernet franc. Later ook tonen van zoethout en kruiden. Goed concentraat, mollig zelfs. Karakteristiek bittertje, dat de wijn meteen als eetwijn typeert. Wijn met rondeur en spel, maar zeker geen allemansvriend. Serieus glas, dat opviel door de beste prijs/kwaliteit verhouding. TROUVAILLE.

Domaine Canet Valette 2005, Saint Chinian, Cuvee une et mille nuits
Vijf druiven (grenache, mourverdre, syrah, carignan en cinsault) maken hier een biologische wijn waarvan de neus lekker complex is. Ik rook tertiaire tonen, stallucht. Kalk, zoals mijn opa vroeger in zijn vogelkooien had hangen. Vuursteen, tabak, koffie en steeds meer vrijkomende morellenkersen. Lekkere wijn om aan te blijven ruiken. De smaak van deze krachtige wijn heeft ook een breed smaakpalet. Heel geslaagd.

Gevrey Chambertin 2006, Place des Lois, Alain Burget
Met de serie rode Bourgognes was iets bijzonders aan de hand. Er stonden twee elegante Côtes de Nuits wijnen en een stoere Côtes de Beaune (Pommard 2006 Chantal Lescure), terwijl meestal Côtes de Beaune elegant is en Côtes de Nuits wat stoerder. De neus is van deze wijn van Burget is fruitgetypeerd, rood fruit. Ook veel houttonen. Veel rondeur en spel, dit is een sappige wijn die sappiger en eleganter is dan de gemiddelde wijn uit Gevrey Chambertin.

Nuits St. Georges 2006, Premier Cru Aux Thorey, Domaine de Montille
Hmmm, erg lekker. Neus met karmemom, laurier en vooral toffee. Milde en sappige aandronk. Deze wijn is een charmeur tot en met! Wijn met een heel breed smaakpalet en verbazingwekkend jong nu al heel lekker. Topper van de avond. Schitterend glas.

Domaine de Montgilet 2007, Cuvee Les Trois Schistes, Coteaux de l’Aubance
Wijn uit een piepklein gebied dicht tegen Coteaux du Layon onder Angers. Op de sociëteit werd deze Appellation d’Origine Controlee begin jaren negentig geïntroduceerd door wijnschrijver Karel Rietbergen. De gang door de wijngaarden werd maar liefst vijf keer gemaakt om overrijpe druiven te oogsten die ten grondslag liggen aan deze opmerkelijke liquoreuze wijn. De familie Victor en Vincent Lebreton maakt een van de mooiste. Al best ontwikkelde kleur, oranjegeel. Honingtoets in de neus. Een smaak die opvalt door een werkelijk perfecte balans. Nu nog veel te jong, maar héél beloftevol. Niet te versmaden bij zelfgemaakte fruittaartjes en lichte desserts, maar nog lekkerder als eetlustopwekkend aperitief.

Grand Prix Saint Hubert: alsof je de cave van jouw favoriete wijnboer binnenwandelt

Drie teams van de Brabantse Wijnsociëteit namen deel aan de Grand Prix Saint Hubert in Amsterdam. Negen rode wijnen werden blind geproefd. Er waren 5 punten te verdienen voor het bepalen van het juiste land, 5 punten voor de juiste druif, 3 punten voor de streek, 1 punt voor het jaar en 1 punt voor de producent. We proefden achtereenvolgens: Tempranillo Rioja Grand Riserva uit Spanje, Sagrantino de Montefalco uit Umbrië Zuid-Italië, Cabernet Sauvignon/Merlot Pauillac uit Zuid West Frankrijk, Syrah Crozes Hermitages uit Zuid Oost Frankrijk, Xinomavro Alpha Estate uit Griekenland, Cabernet Franc Stellenbosch uit Zuid Afrika, Blaufränkisch Burgenland uit Oostenrijk en Malbec Mendoza uit Argentinië. Na het bestuderen van de wijngidsen in de vroege trein konden we nog een lekkere kop koffie en een vliegensvlug-broodje-ontbijt nuttigen bij Prins Heerlijk, de buren van het Barbizon Palace Hotel. In de lobby volgde een wakker-worden-espresso. Een geweldig mooi moment van de dag is als je de Prins Hendrik zalen binnenkomt: ruim achthonderd glazen rode wijn zorgen voor een verfijnde atmosfeer alsof je de cave van jouw favoriete wijnboer binnenwandelt, goddelijk! Het proeven zelf is gewoon hard werken. Interessant om te zien met welk systeem de teams proeven. Ons hoogst geëindigde team heeft éérst alle negen wijnen ge’neus’d. Daarna proef op de tong, individueel determineren en aantekeningen maken. Daarna bespreken van welke wijn proevers 100% zeker zijn. En dan komt het lastigste gedeelte: opnieuw proeven, discussiëren en vaststellen wát je gaat invullen. Vervolgens wachtte in de lobby een lichte bouillon om de smaakpapillen te neutraliseren. Iets na twaalf uur volgt dan de onthulling van de wijnen met een toelichting van organisator Fred Nijhuis. Een mooie soos-traditie is de lunch in restaurant Nam Kee aan de Zeedijk. We bezochten daarna nog het Wine & Food Festival in de St. Olofkapel. Onze teams behaalden verdienstelijke plaatsen: Black Berrys 8e plaats, & Goliath 14e plaats en Penone 18e plaats.

De volledige uitslag staat op: http://www.thewinesite.nl/

Sherry en Montilla: tegendraads genieten

Gaan we méér sherry drinken, vroeg Hans Lodewijkx na de proeverij die hij samen met Kees van de Wiel organiseerde. Het was een retorische vraag na het applaus dat tevoren klonk. Wie met een ‘open mind’ de aangesterkte wijn tegemoet wil treden, staat verrassingen te wachten. En wat is er nou leuker dan tegendraads genieten? We hadden een mooie proeverij met tapas die bij de Fino en Manzanilla passen (olijven, ansjovis, rivierkreeftjes), bij de Amontillado en Palo Cortado (pata negra, lomo en chorizo) om tot slot te genieten van Olorosos, Moscatel en PX bij de kaas. Met hemelse turron na. Een proeverij met Flamenco muziek, vol tegenspraak. Een excentrieke avond.

Manzanilla ‘La Guita’, Hijos de Rainera Perez Marin
Mooie neus met bloemimpressies. Een uitgebalanceerde sherry, heel mild, heel aangenaam en sappig. Elegant glas. Ik vond dit nog fraaier dan de betrouwbare Tio Pepe!

Manzanilla Pasa de San Luca, Lustau Almacenista
Concentraat, terroir en vuursteen. Een goed geconcentreerd glas, dat lang blijft nahangen. Prachtig bij de olijven gevuld met stukjes ansjovis. Wat kan genieten eenvoudig zijn.

Carlos V, Montilla, Alvear
Droge wijn maar wel gemaakt van 100% Pedro Ximenez druiven. Strikt genomen geen sherry, want afkomstig uit Montilla. Oranjebruine teint. Rozen in de neus! Caramel. Engelse fudge. Héél intense neus. Heel elegant. Smaak met sinaasappelimpressie, complex én fris. Bijzonder fraaie wijn.

Apostoles, Palo Cortado Viejo, Gonzalez Byass
Deze wijn kan niet doelbewust worden gemaakt, zelfs pogingen halen niets uit. Slechts één vat op de 1000 vaten verandert in een palo cortado. Een droge wijn zonder flor met een karakter tussen amontillado en oloroso. Zó staat het in de documentatie bij deze proeverij. Dertig jaar oude sherry. Evenwichtige en complexe neus, zalig mild-ronde aandronk met als karakteristiek een notenmandje met hazelnoten, amandelen en Luikse stroop. Heeft ook nog zuren, volstrekt harmonieus. Schitterend glas.

Don Gonzalo, Oloroso, VOS, Valdespino
Twintig jaar oude sherry, mahonie van kleur met een gele rand. Heel complexe neus met krentjes en noten. Deze sherry maakt indruk door de enorme kracht, een echt powerhouse pur sang. Deze ploft uit je mond, zei Claartje.

Solero 1842, Oloroso, VOS, Valdespino
Twintig jaar oude sherry, mahonie van kleur met een gele rand. Rabarber in de neus, een lekker fris fruitige associatie. Vijgen ook. Schitterend mondgevoel, elegant en lang nahangend. Balsamicotonen, prachtige zuren. Topper. Genot om te proeven.

Moscatel Superior, Emilin, Lusteau
Héél donkere kleur. Kruidige smaak, toch fris en soepel. Superelegant glas, mooi uitgebalanceerd en wijn met veel spel.

Don PX 1979, Toro Albalá
Heel donkere kleur, schenkt stroperig uit. Relatief weinig neus, valt me op bij deze wijn uit Montilla. Later amandel. Hans noemde de neus vlees-achtig, hij dacht aan leverworst. Melasse, zei Kees. Een glas met enorm veel complexiteit, zei Nello. Dit is een tractatie.

Culturele website met aangenaam niet modieuze etiketten: http://www.jerezdecine.com/etiquetas.htm.
Even terug- en doorklikken en we komen meer te weten over artiesten, schrijvers, actrices (Ana Alvarez!) en films. Sherry heeft links met Charlie Chaplin én Marilyn Monroe. Met Thomas Jefferson, Ernest Hemingway én James Bond. Sherry is zó divers, het is als het leven.