woensdag 26 november 2008

90 plus wijnen, 25 november 2008

Schioppettino 2004, Le vigne di Zamò, Colli Orientali Del Friuli
Deze wijn komt uit het meest Noordelijke en Oostelijk gelegen district van Italië. Zie hierboven op de panoramafoto het wijnhuis. Nooit van de druif gehoord. Nello Pischedda had de wijn zelf nog maar één keer in het glas gehad. Maar deze druif Schioppettinio maakte op mij een grote indruk. Ik gaf aan deze wijn de voorkeur boven de Côte Rotie die er blind naast stond.
Fruit E X P L O S I E: zwarte bessen, kers en pruimen. Als ik al iets op te merken had over deze wijn is het dat de wijn een tikje alcoholisch overkwam. Maar verder alleen maar goeds: stevige wijn met mooie bitters en goede balans. Mooi glas. Trouvaille. Hartendiefje van Nello.

Taurasi 2002, Fuedi di San Gregorio, 100% Aglianico
Dit is nu de derde keer in luttele weken dat we die Aglianico proeven, maar het blijft lastig deze druif te determineren. Mooie commentaren krijgt deze wijn uit het Zuid Italiaanse Campania. Een gebied waar het ’s nachts heel koud is, stelde Nello. Hij schonk de wijn blind naast een fraaie rioja, maar veel proevers prefereerden deze wijn. Robijnrode kleur. En dan werkelijk prachtige kruiden in de neus! Ik ruik cederhout, kardemom, gestoofde kersen. Sappige wijn, mild ook. Mooie bitters in de afdronk.

Château Lagrange 2003, Saint Julien 3e Grand Cru Classé
Erg mooie rooie Baai ! Een heel strenge neus met veel cederhout en terroir. Complex, want je blijft steeds iets nieuws ruiken. Rijk. Edel. Koffie. Laurier. Dan komt de wijn binnen met een zoetje in de aandronk, om bij het uitwaaieren vooral indruk te maken door concentratie en balans. Echt bijzonder schitterend glas. De helft van de proevers zag dit als de mooiste wijn van de avond. Stond naast een nog gesloten Brunello di Montalcino.

Saint Joseph, Les Serines, 2004, Cuilleron
“Ik val steeds meer op Frankrijk”, zei Nello na afloop. Hij keek er een tikje schuldbewust bij…Voor hem was dit dé wijn van de avond, gemaakt van 100% syrah. Net als voor de andere helft van de proevers, de groep die vooral elegantie en finesse op prijs stelt boven kracht. Deze wijn is vrouwelijk en elegant, lees ik in mijn aantekeningen. Neus van earl grey, expressief, wellicht tikje eendimensionaal. Cederhout. Kruiden. Sappig en fraai, goed concentraat. Bittertje in de afdronk. Viefe wijn, die op dít moment meer indruk maakt dan grote broer Côte Rotie van dezelfde wijnbouwer.

Rosso de Conte 2004, Tasca d’Almerita Regaleali, 100% nero d’avola
Diepdonkere kleur met paarse trekjes. Een neus van kersenbonbons van pure chocolade. Power in de mond, heel rijk en majestueus. Ik vind dit een bizar bijzonder glas. Rubensiaans, in de smaak heel overweldigend. Hangt ontzettend lang na. Als commentaren hoorde ik ook tijm in de neus en stroop. Wil Vennix verwoorde zijn gevoel als volgt: hier mag je mij iedere nacht wel voor wakker maken.

Geen opmerkingen: